تشکیل حکومت اسلامی در لارستان(1)
تشکیل حکومت اسلامی در لارستان
رابطه عمیق امت اسلامی با فرهنگ و معارف اهل بیت علیهم السلام به واسطه دانشمندان ربانی، یکی از بزرگترین عوامل حیات و بیداری جامعه اسلامی بوده و هست. امتی که در طول تاریخ پرفراز و نشیب اسلام عالمان دینی خود را چونان نگینی در میان گرفته و در سایه راهنمائی‌های ایشان همواره در صراط مستقیم گام برداشتند. این حکیمان فرزانه تنها به حجره و حوزه درس بسنده نکرده و گاه می‌شد که وظیفه را در بدست گرفتن سلاح رزم در میدان مبارزه با دشمنان در صحنه‌های نظامی و فرهنگی می‌دیدند، از آن جمله می‌توان «سید لاری» را نام برد.
سیدعبدالحسین در شب جمعه سوم ماه صفر سال 1264 دیده به جهان گشود. از همان کودکی به تحصیل علم پرداخت و پس از چندی برای تکمیل دروس خویش و تهذیب روح، راهی حوزه علمیه نجف - که در آن زمان از شهرت خاصی برخوردار بود - شد و به علت استعدادهای فراوان در سن بیست و دو سالگی به درجه اجتهاد نائل آمد.
به دنبال تهاجمات انگلیس به ایران - بخصوص جنوب ایران - در زمان قاجار، مردم این خطه که زیر ظلم و ستم خونخواران به ستوه آمده بودند، راه چاره را در این دیدند که با نوشتن طومار و نامه‌هایی از ولی فقیه عصر خویش «میرزای بزرگ» استمداد جویند و از ایشان بخواهند تا با فرستادن نماینده‌ای به عنوان رهبر، به اوضاع اسف بارشان رسیدگی نماید، و با اعزام هیئتی از اوضاع آن جا مرجع خود را مطلع ساخته، و از وی درخواست نمودند با فرستادن شخصی پرتوان، آنان را در میدان مبارزه با ظلم و ستم استعمارگران هدایت کند و علاوه بر آن قدرت اداره امور در جهت رویارویی با دشمنان و دفع تجاوزات آنان را داشته باشد.
آغاز هجرت
زمانی که هیئت مذکور وارد نجف شد سید عبدالحسین در سن چهل و پنج سالگی بود و یکی از بزرگترین اساتید حوزه علمیه نجف به شمار می‌رفت. با سفارش یکی از علما از وی دعوت شد تا برای این امر مهم به لارستان برود، اما او با توجه به مسۆولیت‌های مختلف حوزوی از قبول این دعوت امتناع ورزید.
هنگامی که حضرت آیت الله میرزای شیرازی از موضوع با خبر شدند، با توجه به شناختی که از منطقه حساس جنوب ایران و مسائل حاد آن جا و موقعیت حیاتی آن در مقابل استعمارگران داشتند، با سابقه درخشانی که مردان مجاهد آن سرزمین بر جای گذاشته بودند، اعزام مبارزی دیگر را برای تداوم حرکت‌های سازنده سیاسی فرهنگی شیعه ضروری دیدند.
ایشان در اولین فرصت، سید را از مسائل رنج آور جنوب ایران با خبر می‌کند و با استفاده از مقام «ولایت امر» هجرت به لارستان را بر وی لازم نمودند. در قسمتی از پیام مرحوم میرزای شیرازی به سید عبدالحسین آمده است: «مردم بزرگوار فارس استدعا می‌نمایند جنابعالی در لار همیشگی باشید و اهالی منطقه در صدد حفظ خود، شما را می‌طلبند تا پایمال دشمنان و معاندین نشوند.»
سید که با مسۆولیت‌های مختلف و مشغله‌های حوزوی می‌توانست فرد مۆثری در میدان درس و بحث باشد، با توجه به موقعیت منطقه و نیاز مبرم مردم، فرمان استاد و ولی فقیه خویش را اجابت نموده و به درخواست آنان پاسخ مثبت داد. او می‌دانست که اگر در نجف بماند به مدارج علمی بالاتری خواهد رسید اما لازم دانست سنگر مسۆولیت و خدمت خود را به عنوان یک وظیفه شرعی تغییر دهد، «اغاثه مستغیثین و اجابت دعوت مۆمنین جهاد اکبر فی سبیل الله و فرض ذمه اسلامیه است.»
هجرت آیت الله سید عبدالحسین لاری برکات ارزنده علمی، سیاسی فرهنگی فراوانی در برداشت که به گوشه‌ای از آن اشاره می‌شود.
منبع: ماهنامه اطلاع رسانی، پژوهشی، آموزشی مبلغان
تهیه و تنظیم: جواددلاوری، گروه حوزه علمیه تبیان
