برخی از فیبروم‌های رحمی آنقدر بی سر و صدا هستند که زنان مبتلا به آن، هیچ گاه متوجه آنها نمی‌شوند و زمانی به وجود آنها پی می‌برند که سونوگرافی رحم انجام دهند. اما گاهی این فیبروم‌ها می‌توانند دردناک شوند و بیمار را اذیت کنند.

عوامل خطر فیبروم رحمی 

1- سن: اگرچه فیبروم رحمی می‌تواند در همه سنین، در زنان و دختران ایجاد شود، اما احتمال بروز آن با افزایش سن بیشتر می‌شود. سنین شایع برای بروز فیبروم‌های رحمی 40 تا 50 سالگی می‌باشد. پس از یائسگی معمولا فیبروم‌های رحم از بین می روند، زیرا سطح هورمون‌های استروژن و پروژسترون در خون کاهش پیدا می‌کند.

2- اضافه وزن (چاقی): هر چه چاقی بیشتر باشد، احتمال فرد به فیبروم رحمی افزایش پیدا می‌کند.

3- رژیم غذایی نامناسب: متاسفانه مصرف غذاهای فست فود مانند ژامبون و همبرگر در میان جوانان و مخصوصا دختران جوان، سبب شده است تا بسیاری از زنان در سنین باروری در معرض ابتلا به فیبروم رحمی قرار بگیرند.

علائم فیبروم رحمی 

1- عادت ماهانه دردناک همراه با خونریزی شدید: اگر خونریزی شدید باشد، می‌تواند سبب بروز کم خونی در فرد شود.

2- احساس سنگینی در قسمت پایینی شکم: حتی فرد ممکن است احساس کند این قسمت بزرگ تر از حد طبیعی شده است.

3- احساس کمردرد

4- احساس درد و سوزش در طی مقاربت جنسی با همسر

عوارض فیبروم رحمی

فیبروئیدها احتمال ناباروری و زایمان زودرس را زیاد می‌کنند. اما ناباروری ناشی از آن در مواردی قابل پیشگیری است.

همچنین با بزرگ شدن فیبروئید و فشار آن بر نواحی اطراف، مشکلاتی مانند یبوست و یا بواسیر در فرد مبتلا به وجود می‌آید.

فیبروم‌های رحمی از نوع تحت صفاقی، ممکن است در اثر فشار، مشکلات مقعدی و بواسیر را در فرد ایجاد کنند.

انواع فیبروم رحمی

فیبروئیدها با توجه به محل بروز آنها تقسیم بندی می‌شوند:

1- فیبروئید ساب موکوزال(Sub mucosal) یا تحت مخاطی: این نوع فیبروم‌ها در دیواره داخلی رحم رشد می‌کنند و منجر به خونریزی‌های شدید قاعدگی می‌شوند.

2- فیبروئید ساب سروزال (sub serosul) یا تحت صفاقی: این نوع فیبروئیدها در دیواره خارجی رحم رشد می‌کنند و اگر بر مثانه فشار وارد کنند، می‌توانند سبب بروز ناراحتی‌هایی در ادرار کردن شوند.

3- فیبروئید اینترا کویتی (intra cavity) یا داخل حفره ای: این نوع از فیبروئیدها در داخل حفره رحم قرار می‌گیرند و می‌توانند سبب علائمی چون دل درد، خونریزی، گرفتگی عضلات شکمی هنگام قاعدگی شوند.

4- فیبروئید اینترا مورال (intra mural) یا داخل جداری: این نوع از فیبروئیدها در دیواره رحم تشکیل می‌شود و معمولا تا زمانی که اندازه آنها بزرگ نشده است، مشکل خاصی را برای فرد مبتلا ایجاد نمی‌کنند و بی‌دردسر می‌باشند.

تشخیص فیبروم رحمی

پزشک برای تشخیص قطعی فیبروم رحمی، آزمایشات زیر را توصیه می‌کند:

- سونوگرافی از روی شکم

- سونوگرافی از طریق واژن

- عکسبرداری با اشعه ایکس

- سی تی اسکن

- ام آر آی

- لاپاراسکوپی یا هیستروسکوپی : در روش لاپاراسکوپی، پزشک متخصص برش کوچکی را در نزدیکی ناف فرد ایجاد می‌کند و لوله انعطاف پذیری که مجهز به دوربین می‌باشد را  وارد رحم فرد می‌کند.

تفاوت لاپاروسکوپی با هیستروسکوپی در این است که در روش هیستروسکوپی این لوله انعطاف پذیر از طریق واژن و دهانه رحم وارد رحم فرد می‌شود.

پیشگیری از فیبروم رحمی

- به خانم‌های جوان توصیه می‌شود که از مصرف زیاد قرص‌های ضدبارداری حاوی استروژن جدا خودداری کنند. با مصرف این دسته از قرص‌ها، سرعت رشد فیبروئیدهای رحمی زیاد می‌شود.

- وزن خود را همیشه در حد ایده آل نگه دارید. سلول‌های چربی در بدن، هورمون استروژن را حمل می‌کنند و افزایش این هورمون در بدن، احتمال بروز فیبروم رحمی را افزایش می‌دهد. بنا براین زنان چاق بیشتر در معرض ابتلا به فیبروئید رحمی هستند.

- داشتن رژیم غذایی کم چرب باعث کاهش استروژن در بدن می‌شود.

- ورزش کردن و فعالیت بدنی علاوه بر تعادل وزن، به حفظ تعادل هورمون‌ها در بدن نیز کمک می‌کند.

نکته

در گذشته این مشکل به گستردگی امروز وجود نداشت که شاید یکی از دلایل آن، زود بچه‌دار شدن زنان بوده است. در سنین کم زنان، میزان رشد این فیبروم‌ها و تاثیر گذاری آنها بر باروری کمتر است.

مطالب مرتبط:

فیبروم یا فیبروئید رحمی در زنان

فیبروم، بیماری شایع در خانم‌ها

آمبولیزاسیون برای درمان فیبروم رحمی

علل درد پایین شکم در خانم‌ها  

خونریزی شدید قاعدگی در خانم‌ها