تازه‌هایی از دنیای دانش و فناوری

پرواز بزرگترین بادبان خورشیدی به فضا در 2014

بزرگترین بادبان خورشیدی قرار است در سال 2014 در ماموریتی برای نمایش ارزش نیروی محرکه بدون سوخت به سکوی پرتاب هدایت شود.

این بادبان خورشیدی ناسا ملقب به Sunjammer از یک طرف حدود 38 متر بوده و مساحت آن نزدیک به 1208 متر مربع است و از فوتونهای خورشید برای رانش فضاپیما به جلو استفاده می‌کند.

این پروژه توسط شرکت L'Garde در حال ساخت بوده که پیش از این نیز در پروژ‌ه‌های دیگر از جمله ساخت ساختار قابل تورم برای آنتن‌های فرکانس رادیویی و آرایه‌های خورشیدی همکاری داشته است.

پرواز این بادبان برای اواخر سال 2014 برنامه‌ریزی شده که بر روی یک موشک فالکون 9 شرکت اسپیس ایکس به فضا پرتاب خواهد شد.

در ماههای اول پرتاب این بادبان، چند آزمایش از جمله استقرار آن، نمایش کنترل برداری با استفاده از پره‌های سر بادبان، ناوبری دقیق و در نهایت حفظ موقعیت فضاپیما در یک موقعیت گرانشی ثابت موسوم به نقطه لاگرانژ یک خورشید-زمین اجرا خواهد شد.

Sunjammer تنها ماموریت بادبان خورشیدی در جهان نبوده بلکه ناسا پیش از این در نوامبر 2010 فضاپیمای NanoSail-D را با طول بادبان 9.3 متر مربع به فضا پرتاب کرده بود. همچنین کاوشگر ایکاروس ژاپن نیز بادبان خورشیدی خود را در ژوئن 2010 در فضا مستقر کرده و اولین فضاپیمایی بود که در میان فضا با نیروی محرکه نور خورشید حرکت می‌کرد.

Sunjammer را می‌توان بر سیستمهای هشدار هواشناسی فضایی کار گذاشت که خبرهای منظم‌تر و دقیق‌تر از فعالیت جرقه خورشیدی ارائه کند.

این بادبان خورشیدی در حالت باز نشده به اندازه یک ماشین ظرفشویی بوده و وزن آنها تنها 32 کیلوگرم است.

ناسا علاقه‌مند است کارکردهای دیگری را نیز برای این بادبان خورشیدی داشته باشد از جمله اینکه از آن در جمع‌آوری و حذف ضایعات مداری، خارج کردن ماهواره‌های استفاده شده از مدار، ارائه یک پیوند مستقیم ارتباطی با قطب جنوب زمین و همچنین برای نیروی محرکه فضای عمیق استفاده کند.

موفقیت این بادبان خورشیدی برای فعالسازی چندین ماموریت علمی و اکتشافی که تنها از بادبان خورشیدی استفاده می‌کنند، نقش مهمی ایفا می‌کند. همچنین ناسا قصد دارد از فضاپیماهای مجهز به این فناوری برای بازدید از چند سیارک نزدیک به زمین استفاده کند.

گر چه ایده کیبردهایی که کلیدهای آنها صفحات LCD کوچکی باشند، چندان تازه نیست و نمونه هایی از آن را هم در بازار می توان یافت، اما طرح استفاده از صفحه جوهر الکترونیک برای بر عهده گرفتن این وظیفه می تواند یک گزینه عالی باشد.

بر اساس طرحی از دو طراح با ذوق، این کیبرد از نمایشگرهای e-ink (همانند کتابخوان هایی چون کیندل) برای نمایش دینامیک و پویای کلیدها بهره می برد. این بدان معنی است که شما برای هر نرم افزار می توانید چینش صفحه کلید ویژه و جداگانه ای داشته باشید. با این کار استفاده از کلیدهای میانبر خاص در برنامه هایی چون فتوشاپ، ورد، یا پاورپوینت بسیار آسان تر می گردد. علاوه بر این تعیین فونت صفحه کلید در زبان های مختلف هم می تواند کار جذاب و جالبی باشد.

چیزی که ایده یک صفحه کلید مجهز به نمایشگر را (که قبل از این هم دیده بودیم) به محصولی جذاب بدل می کند، استفاده از جوهر الکترونیک است. با این کار مصرف باتری تا حد بسیار زیادی پایین آمده و استفاده از آن در کیبردهای بیسیم هم به سادگی امکان پذیر می شود. در حالی که استفاده از نمایشگرهای LCD یا LED در یک کیبرد بیسیم، آن را تبدیل به یک ابزار پرمصرف می کند که نیازمند شارژ روزانه است.

البته یکی از ایرادهای چنین ایده ای، نیاز به اپلیکیشن های ویژه برای تعریف کلیدهای مجزا است. همچنین سرعت بازسازی کُند صفحات جوهر الکترونیک هم می تواند مطرح باشد، که مطمئنا در نمایش یک علامت بر روی کلید، مطرح نمی گردد.

البته این صفحه کلید خارق العاده تا به اینجا تنها یک طرح اولیه بوده است و برای تبدیل به محصول واقعی راه درازی در پیش دارد.

منابع:نارنجی،ایسنا