خانواده‌ی ورزشکار و سرحال
شما هم وقتی مجبور باشی برای رفتن به توالت عرض حیاط را طی کنی، برای یک سینی چای به آشپزخانه ای بروی که بعضا در یکی از اتاقهای زیرزمین قرار دارد، و برای شستشوی لباس و ظرف، سر حوض حیاط بنشینی، و اگر هم مهمانی در بزند باید یک ربعی بروی تا به در برسی، در چنین شرایطی خواه ناخواه یک ورزشکار مقاوم و قدرتمند می شوی. چگونه ممکن است دچار پوکی استخوان و آلزایمر های عجیب و غریب بشوی. این تحرک ها هم موجب سوخت انرژی است هم مقاومت افراد را در برابر سرما، گرما و کارهای سخت افزایش می دهد. اما اکنون رفاه خانه ها در حدی است که نه در تابستان خبری از گرما می شود و نه در زمستان خبری از سرما. بچه های ما با یک باد سرد تب می کنند و با بیست دقیقه دویدن از حال می روند.
اکنون شما می توانید بنشینید و قهوه بخورید و برف و باران را تماشا کنید. با کنترل کانالهای تلویزیون را عوض کنید با در بازکن در را باز کنید. از آشپزخانه ای که بیخ گوشتان است و سرویس بهداشتی که دو قدم با شما فاصله دارد استفاده کنید. بعید نیست اگر بگوییم پر تحرک ترین کار در این زندگی ها نماز خواندن است!
بدن ما وقتی در بهار مثل درختان جان می گیرد و رویشی از نو شروع می کند، که در زمستان مثل درختان رنج خزان کشیده باشد. پوست ما هم به این سرد و گرمی نیاز دارد. حقیقتا راز عمر بیشتر قدیمی ها را باید در سبک معماری خانه هایشان جست. رفاه چیز خوبی است اما برای خیلی ها بلای جان و اخلاق شده است. تنبلی عارضه ای است که هر چه بیشتر به آن رو کنیم بیشتر و بر ما مسلط تر می شود. هر چه بیشتر بی تحرک می مانیم ضعیفتر و بداخلاق تر می شویم. ورزش و تحرک خوب موجب آزاد کردن هورمونهایی می شود که مسکن اعصاب و سرور آفرینند. همچنین سموم بدن با ورزش دفع می شوند و ضعف عمومی بدن (فیبرو میالژی) تنها با ورزش قابل معالجه است.
اگر کیلو کیلو قرصهای گران قیمت غضروف ساز و تقویت استخوان بخوریم تا تحرکی در کار نباشد کلسیم جذب استخوان نمی شود و فقط سنگ می شود و در مثانه و کلیه مشکل درست می کند
اما اکنون که به حکم معماری خانه و شرایط زمانه کسی مجبور به تحرک زیاد نیست برای تحرک، شعور و انگیزه لازم است. باید تحرکی منظم و همه روزه را به هر طریقی شده به خورد خانواده بدهیم. هر چند شرکت در کلاسهای ورزشی بسیار مفید است اما اولا برای همه مقدور نیست ثانیا بسیاری از همین کلاسها خود دارای فضای محدود و هوایی بد و محیطی غیر بهداشتی اند. ثالثا این تحرک به درد سایر اعضای خانواده همچون کودکان نمی خورد. چه بهتر است ورزش را به درون متن زندگی ببریم. کودکان ما باید تا قبل از ده سالگی با بازیهای حرکتی استخوانهای خود را محکم کنند. ورزش فردی شما در باشگاه، تاثیری روی کودکان ندارد. اما اگر یک ساعت در خانه ورزش کنید خواهید دید فرزندتان از شما بیشتر برای حرکت کردن ذوق نشان خواهد داد. وقتی شما بیشتر وقتتان را در خانه ساکن و بی تحرکید، کودکتان هم، همه ی بازیهایش رایانه ای خواهد بود. یک سی دی ورزشی بگذارید صدایش را زیاد کنید با خوشرویی و نشاط به ورزش و حرکت رو بیاورید ببینید بچه ها چه جانی می گیرند.
علاوه بر اینها به طبیعت زیاد سر بزنید. ولی نه برای نشستن و تخمه شکستن، بلکه برای حرکت کردن و چربی سوزاندن. برای نفسهای عمیق کشیدن و برای سرخ شدن در هنگام دویدن. روزی یک بار کاری کنید که خون رسانی به مغزتان و رگهای زیر پوست سرتان را احساس کنید.
گفتنی است امروزه یکی از عجایب خلقت این است که خانواده ها هر شب برای پیک نیک به فضاهای سبز و طبیعت می روند اما به اندازه ای که در خانه مجبور بودند تا رسیدن به سر سفره نیم خیز بروند، آنجا مجبور به حرکت نیستند.
حتی در زمستان هم می توانیم به طبیعت برویم و با همان کاپیشن و کلاه هم، همگی با هم وسطی بازی کنیم. حداقل روزی یک ساعت باید حرکت داشته باشیم و انرژی بسوزانیم . باید باز شدن رگهای سرمان و خون رسانی به مغزمان را احساس کنیم. باید مجبور باشیم نفس عمیق بکشیم و قلب و ریه هایمان را برای چند لحظه هم که شده به فعالیت شدیدتری وادار کنیم.
انسیه نوش آبادی
بخش خانواده ایرانی تبیان
مطالب مرتبط:
