وقتی شیعه بوجود آمد!(2)

بعضى بر این عقیده اند كه مذهب شیعه در زمان خلافت عثمان بن عفان، توسط برخى از یهودیانى كه اسلام آورده بودند ولى بناى خراب كارى و تحریف عقائد مسلمانان را داشتند مانند عبداللّه بن سبا و كعب الأحبار و وهب بن منبه، تأسیس گردید و مى گویند این افراد بعد از اینكه عثمان، آن ها را تعقیب كرد، به مصر فرار كردند و آنجا را مركز خود قرار دادند. بعد از فریب دادن جمعى از عوام، حزبى به نام (شیعه) تشكیل دادند. و على رغم اینكه عثمان بن عفان خلیفه بود، على بن ابیطالب(علیه السلام) را به عنوان امام و خلیفه معرفى كردند و احادیثى از پیامبر(صلى الله علیه وآله)، جعل كردند كه پیامبر(صلى الله علیه وآله)على(علیه السلام) را به عنوان خلیفه و امام قرار داده است.

اما این نظر و عقیده صحیح نمى باشد زیرا پیدایش لفظ شیعه و اطلاق آن به پیروان على بن ابیطالب(علیه السلام) نه در زمان عثمان، بلكه در زمان رسول اللّه(صلى الله علیه وآله) و توسط خود آن حضرت وضع شده است. براى اثبات این ادعا به برخى از روایاتى كه در كتب معتبر اهل تسنن وارد شده است اشاره مى كنیم:

1ـ خوارزمى در مناقب و حاكم حسكانى در شواهد التنزیل و محمد بن یوسف گنجى شافعى در كفایة الطالب و ابن جوزى در تذكرة خواص الأمّة فى معرفة الأئمه و...، روایت نموده اند كه حاكم ابو عبد اللّه حافظ خبر داد ما را با اسناد مرفوع بشراحیل انصارى كاتب حضرت امیر المۆمنین على بن ابیطالب(علیه السلام) كه گفت شنیدم از آن حضرت فرمود: خاتم الأنبیاء(صلى الله علیه وآله) هنگام رحلت، پشت مباركش به سینه من بود و فرمودند: یا على! ألم تسمع قول اللّه تعالى(إِنَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ أُولئِكَ هُمْ خَیْرُ الْبَرِیَّةِ) هم شیعتك و موعدى و موعدكم الحوض إذا اجتمعت الأمم للحساب تدعون غراً محجّلین «یا على! آیا نشنیده اى آیه شریفه را (صاحبان اعمال صالحه و خیر البریه) ایشان شیعیان تو هستند، و وعده گاه من و شما كنار حوض كوثر خواهد بود. در آن هنگام كه خلایق براى حساب رسى جمع شوند، شما را بخوانند در حالى كه روى شما سفید باشد، و شما را آن روز غر محجلین مى خوانند یعنى پیشواى سفید رویان».(1)

2ـ جلال الدین سیوطى از ابن عساكر از جابر بن عبد اللّه انصارى نقل مى كند كه گفت: در خدمت رسول اكرم(صلى الله علیه وآله) بودیم كه على بن ابیطالب(علیه السلام) وارد شد، پیامبر(صلى الله علیه وآله)فرمود: والذى نفسى بیده ان هذا و شیعته لهم الفائزون یوم القیامة فنزل(إِنَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ أُولئِكَ هُمْ خَیْرُ الْبَرِیَّةِ)«قسم به كسى كه جان من در قبضه قدرت اوست این مرد(اشاره به على(علیه السلام)) و شیعه او روز قیامت رستگارانند، آنگاه آیه مذكوره نازل گردید».

3ـ خوارزمى در مناقب از جابر بن عبد اللّه نقل نموده كه گفت: خدمت رسول خدا بودیم، على(علیه السلام) به طرف ما آمد، حضرت فرمود: قد اتاكم أخى یعنى رو به شما آمد برادرم (على)، آن گاه رو به كعبه نمود و دست على(علیه السلام) را گرفت و فرمود: والذى نفسى بیده ان هذا و شیعته هم الفائزون یوم القیامة «قسم به كسى كه جان من در قبضه قدرت اوست این مرد(اشاره به على(علیه السلام)) و شیعه او روز قیامت رستگارانند»، سپس فرمود: این على قبل از همه شما ایمان آورد و با وفاترین شمابه عهد خدا مى باشد، و عادل ترین شما در میان رعیت و تقسیم كننده تر از همه شما بالسویه و مرتبه اش از همه شماها در نزد پروردگار بزرگتر است، در همان وقت آیه مذكور نازل گردید. از آن به بعد هرگاه على(علیه السلام) در میان قومى ظاهر مى شد، اصحاب پیغمبر مى گفتند: جاء خیر البریة یعنى بهترین مردم آمد.

4ـ ابن حجر در صواعق از حافظ جمال الدین محمد بن یوسف زرندى مدنى نقل نموده كه چون آیه (إِنَّ الَّذینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصّالِحاتِ أُلئِكَ هُمْ خَیْرُ الْبَرِیَّةِ جَزاۆُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنّاتُ عَدْن تَجْرى مِنْ تَحْتِهَا الأَنْهارُ خالِدینَ فیها أَبَداً رَضِىَ اللّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ...)(2) نازل شد، رسول اكرم(صلى الله علیه وآله) به على(علیه السلام) فرمود

: یا على أنت و شیعتك خیر البریة تأتى یوم القیمة أنت و شیعتك راضین مرضیین و یأتى عدوك غضباناً مقمحین فقال من عدوى؟ قال من تبرء منك و لعنك «یا على تو و شیعیانت خیر البریه هستید، در روز قیامت تو و شیعیانت مى آیید در حالى كه از خدا راضى و خدا هم از شما راضى است و دشمنانت مى آیند در حالى كه خشمناك اند و دست هایشان به گردنشان بسته مى باشد. پس امیر المۆمنین(علیه السلام) عرض كرد دشمن من كیست؟ حضرت فرمود كسى كه از تو بیزارى مى جوید و تو را لعن مى كند».(3)

پی نوشت :

1-مناقب خوارزمى؛ شواهدالتنزیل، حاكم حسكانى؛ كفایة الطالب، گنجى شافعى؛ تذكرة، این جوزى.

2-بیّنه، آیه 7.

3-شب هاى پیشاور، ص 153.

منبع:

سایت آل البیت