از هم‌سری تا همسری!

از قضاوت های عامیانه که بگذریم، کارشناسان پس از بالارفتن سریع نمودار طلاق بر آن شدند دلایل را بررسی کنند و در کمال شگفتی غالب این تحقیق ها به همین عدم تناسب خانواده ها و زوجین ختم شد. از این رو آنها انگیزه پیدا کردند به تعریف و آسیب شناسی عدم تناسب و یا همان کفویت در ازدواج بپردازند و همین امر باعث کسب نتایج مفیدی در این زمینه باشد.

کفویت یعنی چه؟

کفویت یا تناسب به معنای اشتراک هایی است که می توانند بین همسران در زمینه های خانوادگی، فرهنگی، اجتماعی، تحصیلات، ویژگی های فردی (سن و ...). ویژگی هایی مثل ویژگی های عاطفی، اجتماعی، شناختی، اخلاقی، دینی،... باشد. هرچه اندازه این اشتراک ها بیشتر باشد و به یکدیگر نزدیک تر و کفویت بیشتر صورت می گیرد. تناسب است که در واقع همسری را با خود به همراه دارد یعنی دو نفر که دارای سرهای مثل هم باشند. (سرهای روانی، اجتماعی، خانوادگی، فرهنگی، اخلاقی، دینی).

زن و شوهر زمانی که شباهت های بیشتری داشته باشند و تفاوت ها کمتر شود به درک بیشتری از هم می رسند. هرچه قدر آنها شبیه به هم باشند اختلاف ها کمتر، تفاوت سلایق کم رنگ تر و نزدیکی بیشتر که این به فهم بیشتر و تفاهم منجر می شود. اما تفاهم یعنی چه؟ گاهی معنی تفاهم برای بعضی ها خصوصاً همسران مثل این است که یکی باید از دیگری تبعیت کند. مثلاً خانمی می گوید ما با هم تفاهم نداریم ولی می خواهیم از هم جداشویم چون شوهرم حرف من را گوش نمی دهد و توجهی به من ندارد. این در حالی است که تفاهم بر وزن تفاعل و به معنی فهمیدن یکدیگر است و زن و شوهرها باید یاد بگیرند که هر کدام نسبت به دیگری تفاوت های بسیار زیاد دارند و تفاهم یعنی فهمیدن این تفاوت ها.

یعنی اینکه مرد تفاوت های خود و همسرش و زن هم تفاوت خود و همسرش را بشناسد و بر اساس فهمی که از این تفاوت ها به دست می آورند زندگی مشترکی را تشکیل دهند به وسیله نزدیک کردن این تفاوت ها به وجوه مشترک. بسیاری از آسیب هایی که همسران می بینند به خاطر نبودن وجوه مشترک است زیرا هر چه تفاوت ها بیشتر باشد درک متقابل کمتر است.

از طرفی اگر به تشکیل خانواده به عنوان یک پدیده به صورت سیستمی نگاه کنیم وجود شباهت در یک ویژگی خاص کفایت نمی کند بلکه باید همسران در اکثر خصوصیات و ویژگی ها به هم شبیه باشند. گاهی صرف اینکه هر دو فرد از نظر تحصیلی مدرک مشابهی داشته باشند مجوزی برای تشکیل خانواده نیست بلکه باید به تمامی اجزا و عناصری که در ازدواج می تواند نقش داشته باشد توجه کند. به خصوص در فرهنگ ایرانی که با ازدواج یک دختر و پسر را ازدواج دو نفر نمی دانیم بلکه گاهی ازدواج دو خانواده و حتی دو ایل یا قبیله می شود یعنی اینکه دو ایل یا قبیله با هم ازدواج می کنند و اینجاست که گاهی وجود تفاهم فرهنگی و اجتماعی اهمیت خود را نشان می دهد.

بنابراین به یاد داشته باشید که:

- ازدواج تنها پیوند دو نفر نیست بلکه ازدواج وصلت خانواده ها نیز هست. بنابراین بر همسانی و همتایی فکری، روحی، فرهنگی، اقتصادی، ایمانی و ... خانواده ها توجه ویژه ای داشته باشید.

 - گاهی رفتاری که در یک خانواده طبق فرهنگشان معمولی و عادی است، در خانواده ای دیگر رفتاری توهین آمیز و زشت تلقی می شود؛ پس از هماهنگی فرهنگی خانواده ها غافل نباشید چرا که غفلت از این مساله مشکلات بزرگی را به بار می آورد.

- عدم توجه به همسانی اقتصادی خانواده های طرفین در ازدواج از همان ابتدا تحقیر، مقایسه وضع خود با طرف مقابل، فخرفروشی، منت گذاری و ... را به همراه دارد که همگی پایه های محبت و احترام متقابل را سست می کنند.

اگر کفویت نباشد...

اگر وجوه مشترکی بین خانواده ها نباشد در اولین قدم این خود همسران هستند که آسیب می بینند. مخصوصاً اگر وجوه متفاوت یکدیگر را درک نکنند و نخواهند که درک بکنند و یا نتوانند درک بکنند در اینجاست که زن و شوهر به جای اینکه به همدیگر در زندگی کمک کنند گاهی همدیگر را تحقیر و سرزنش می کنند یا به بهانه گیری می پردازند. پس در اولین قدم آنها آسیب می بینند و در پرتو این آسیب قطعاً فرزندان و دیگران مرتبط با آنها آسیب خواهند دید. همچنین بسیاری وقت ها پدیده طلاق ناشی از همین عنصر یا عامل مهم است.

برگرفته از: عطر سیب، شماره اول، سفیر هدایت