بیا! که نوبهار آمد...
فرا رسیدن بهار و ایام مبارک عید نوروز، با توجه به رسالت خطیر تعلیم و تربیت و به بهانه ی تحول طبیعت همگان را به بازنگری در احوال خویش رهنمون می سازد.
مرکز یادگیری سایت تبیان ضمن شاد باش این ایام فرخنده، متنی تهیه نموده، که امید است مورد استفاده قرار گیرد.
به باغ‌های حقایق برات دوست رسید ز تخته بند زمستان شکوفه یافت نجات
کران تا کران، گل و سبزه و گیاه چون خرمن مواجی سطح زمین را پوشیده و حالتی لذت بخش و فرح انگیز به موجودات می دهد.
تاریکی جهان که با ابرهای سیاه، غم و اندوه را در دل می نشاند به روشنایی دل انگیز بهاری تبدیل شده.
آن همه ناز و تنعم که خزان می فرمود
عاقبت در قدم باد بهار آخر شد
بلبلان خوش الحان بر شاخسار طبیعت نغمه سرایی می کنند. این نغمه های روح فزا مژده ی شکوفایی گل های رنگارنگ را می دهند.
رو در چمن و به روی گل بنگر
همدم شو! بلبل بهاری را
هنگامه ی فرارسیدن بهار، گویی طبیعت لباس ماتم را از تن خارج ساخته و برای ضیافت پرندگان سفره های رنگین گسترده است.
دیگر پژمردگی روح و جسم رخت بر بسته و تمام گل ها با رویی خندان برای پذیرایی عروس بهار نغمه سرایی می کنند.
بهار یعنی بخشش حیات، دوران خوشی ها و کامرانی ها ...
باغ ز سرما بکاست، شد ز خدا دادخواست
لطف خدا یار شد، دولت یاران رسید
آفتاب بر گلبرگ گیاهان بوسه می زند همه جا رنگ عشق به خود می گیرد و یک دنیا صفا و دوستی، مهر و الفت، جاذبه و دلبری بین موجودات طبیعت دیده می شود.
آمد خورشید ما باز به برج حمل
معطی صاحب عمل سیم شماران رسید
"بهار" دمیدن روح حیات، در كالبد طبیعت و
فروردین فصل جریان خون است در شاهرگ هستی،
سال به پایان خود نزدیك می‌شود،
روزها، ماه‌ها درپی هم می گذرند و سال ها از راه می‌رسند و این قصه كه نامش زندگی است، هم چنان ادامه دارد.
طبیعت پس از گذران دوره‌ای سرد و بی‌محصول، با آغاز بهار زنده شده و در واقع آفریده می‌شود ما انسان ها نیز به عنوان یكی از مخلوقات الهی باید به همراه طبیعت به رستاخیز برخیزیم.
مه دی رفت و، بهمن هم، بیا که نوبهار آمد
زمین سرسبز و خرم شد، زمان لاله زار آمد
