و ناگهان از مشرق جغرافیای عرفانی، نوری درخشید، نوری که در چشم‌های مضطرب، جوانه‌های امید رویاند و به انتظار تمام ستاره‌‏ها پایان داد، نوری که مکّه را نه، تمام کوچه‌های پاییزی عالَم را به عطر جانفزایش معطّر کرد...