راهنمای اقامتی خوش در زمین
"موفقیت های چشمگیر" . این چیزی است که همه ی ما از زندگی می خواهیم. شاید دنبال پول بیشتر هستیم، شاید شغل بهتری می خواهیم و چه بسا در زندگی به دنبال یک عشق راستین می گردیم.
انسان در رویای خود تا عرش پرواز می کند اما در سفر واقعی دنیا از آرزوها و تمایلاتش محروم می ماند. بدون تردید همه ی ما برای توجیه عقب ماندگی ها و عدم موفقیت های خود ، دلایل خوبی داریم اما این دلایل خوب ، در واقع بهانه هایی بیش نیستند.
بسیاری از ما انسانها جراتِ داشتن، انجام دادن و یا بودن آنچه که واقعا می خواهیم را نداشته ایم. در خارج از محدوده وجود ما هیچ مانعی وجود ندارد. آنچه ما را عقب نگه داشته است ، خود ما هستیم. البته طبیعی است که تقریبا هیچ کس به این نکته اعتراف نمی کند. درواقع ضمیر ناهوشیار آدمی برای حفاظت از حساسیت های او، ترس هایش را در قالب بهانه هایی به ظاهر منطقی و بی نقص، استتار می کند، به عبارت دیگر ممکن است شخص واقعا کوتاه قد و بی مو باشد و یک عینک ضخیم ذره بینی هم به چشم داشته باشد و بنابراین نتیجه بگیرد هرگز زوج ایده آل خود را نخواهد یافت و زندگی و ازدواج موفق نخواهد داشت.
او فقط به تبلیغات منفی درونی اش گوش می دهد. او نمی تواند، زیرا خود را متقاعد به نتوانستن کرده است. "ترس" ، انسان را محدود، خنثی و بی تحرک می سازد. ترس ، ما را از تلاش بازمی دارد و انسانی که تلاش نمی کند ، هرگز از جایگاه کنونی اش قدمی فراتر نمی رود. دشمن ما ترس است. ترس ، عزت نفس و اعتماد به نفس را مختل می کند و مرتبا به او می گوید تو یک بازنده ای.
ما می توانیم بر ترسهایمان غلبه کنیم به شرط آن که این اعتقاد را پیدا کنیم که منبع ترس ها نه در دنیای خارج، که در درون ما است.
ما تنها زمانی می توانیم به جلو گام برداریم و سدها را بشکنیم که به بی ثمری بهانه ها ایمان آورده باشیم. همه ما می خواهیم به مرحله خودشکوفایی برسیم. همه ما در پی رفاه و آسایش هستیم.
تنها چیزی که نیاز داریم ، غلبه کردن بر ترس ها و شهامت تعقیب کردن هدفها است. مشکلات ، نشانه حیات و زندگی اند.
اگر مشکلی بزرگ دارید ، سپاسگزار خداوند باشید ؛ زیرا وجود مشکلات ، نشان دهنده زنده بودن و تحرک شما است. درواقع می گویند که بهترین راه برای ارزیابی انسانها اندازه گیری میزان و عمق مشکلات آنهاست. البته عقیده عمومی جامعه دال بر بد بودن مشکلات است. با مشکلات باید زیست و نگرش خود را تغییر داد تا به راه حلی برای آن مشکل دست پیدا کرد.
در درون هر رویداد منفی، بذر سودی برتر یا برابر نهفته است.
جهان ، مالامال از فرصت های طلایی است.
در بدترین شرایط ممکن می توان با توسل به جرات و شهامت به نتایجی شگفت انگیز نایل آمد.
انسان موجودی ثروتمند است زیرا با ماشین شگفت انگیزی به نام مغز پا به جهان می گذارد. این ماشین پیچیده و خارق العاده که از 18 میلیون سلول مغزی تشکیل شده است تنها یک چیز لازم دارد و آن دستورالعمل است.
تنها کاری که برای بهره گیری از مغز باید انجام دهیم این است که به این 18 میلیون سلول مستعد بگوییم که به کجا می رویم و به چه چیزی می خواهیم دست پیدا کنیم. اگر واقعا بدانیم که در زندگی به دنبال چه هستیم ، ذهن ما قادر است که ما را از موقعیت کنونی حال به آن نقطه آرمانی منتقل سازد. اگر دقیقا بدانید که چه می خواهید، می توانید به دستش آورید.
ما می دانیم که ذهن آدمی از دو بخش اصلی تشکیل شده: 1 – ذهن هشیار 2 – ذهن ناهشیار.
ذهن هشیار: انسان مسئولیت همه تصمیم گیری های او را به عهده دارد، حال آنکه تهیه مقدمات و اجرای این تصمیم ها به عهده ذهن ناهشیار اوست و این چیزی است که غالبا توجهی به آن نمی شود. ضمیر هشیار ما خواسته های ما را تعیین می کند و ضمیر ناهشیار ما ، راه رسیدن به آن خواسته ها را نشان می دهد. همه ما از زندگی آن چیزی را به دست می آوریم که انتظار به دست آوردنش را داریم.
اگر زیاد بخواهیم زیاد به دست می آوریم، اما اگر در ضمیر هشیار خود هیچ خواسته ی مشخصی نداشته باشیم مسلم است ضمیر ناهشیار ما هرگز به دنبال راهی برای رسیدن به آن هیچ نخواهد گشت.
اندیشه های بزرگ به پیامدهای بزرگ می انجامد و اندیشه های حقیر جز به نتایج حقیر راه نمی گشاید. تک تک انسان ها از منابع ذهنی عظیم و خارق العاده ای برخوردارند. نکته جالبی که در در زمینه بهره گیری از ذهن وجود دارد این است که می توانیم تمامی بهانه هایی را که ریشه از ترسهایمان می گیرد دور بیندازیم.
ما می توانیم به هر چیز می خواهیم دست پیدا کنیم. درواقع تنها کاری که باید انجام دهیم به دست گرفتن کنترل ذهن هشیار است. به خود جرات بدهید و به ذهن هشیار خود با قاطعیت بگویید که چه می خواهید.
هدفهای روشن و واضح برای خود مشخص کنید. بعضی وقتها بهتر است این پرسش را که من واقعا چه می خواهم را با صدای بلند مطرح کنید. خیلی زود پاسخی از درون خودتان می شنوید که می گوید من فلان چیز را می خواهم. هدفهایتان را روی کاغذ بیاورید. هدفها شبیه آهن ربا هستند، آنها ما را به سوی خود می کشند، آنها تعهدی برای انجام دادن و عمل هستند، آنها ضمیر ناهشیار را به کار وامیدارند. ضمیر ناهشیار می تواند صادقانه عمل نکند.
نوشتن یا به عبارت دیگر تجزیه و تحلیل و ارزیابی اندیشه ها و انتقال آنها به روی کاغذ درواقع چیزی جز تفکر واقعی نیست. وقتی هدف خود را روی کاغذ می آوریم تمام ذهن خود را متعهد به تعقیب و پی گیری آن می کنیم. ما به آسانی می توانیم از کنار هدفی که به ذهن خطور کرده است بگذریم و به سرعت آن را به فراموشی بسپاریم، اما بی اعتنایی و بی توجهی به هدفی که روی کاغذ آورده شده است بسیار دشوارتر است.
فرآوری: سرور حاجی سعید
بخش خانواده ایرانی تبیان
منبع : کتاب " شهامتی برای بودن (راهنمای اقامتی خوش در سیاره زمین) ، نویسنده: مارک ویکتور هانسن- جک کنفیلد ، مترجم: وحید افضلی راد
مطالب مرتبط:
