تازههایی از دنیای دانش و فناوری
نوت بوکهای فوق سبک در راهند
اولین چیزی که با شنیدن نام اینتل به ذهن هر شخصی خطور میکند، پردازندههای محبوب این شرکت است که بازار سخت افزار را قبضه کرده و در لپتاپها و کامپیوترهای خانگی استفاده گستردهای از مدلهای گوناگون آن میشود. در تازهترین خبر منتشر شده در وبلاگ رسمی اینتل، این شرکت قصد دارد اقدامات وسیعی را برای تجهیز سخت افزار نسل بعدی نوتبوکهای فوق سبک انجام دهد.
در حال حاضر از پردازندههای اینتل در لپتاپها با برندهای مختلفی استفاده میشود که سری محبوب و پرکاربرد آن، Core i است. این نسل از پردازندههای اینتل در ماههای گذشته بهروز رسانی شدند و سری دوم آنها نیز تولید شد که مزیتهای فراوانی نسبت به سری قبل خود دارند. هم اکنون اینتل قصد دارد این پردازندهها را با تغییرات جدید برای سری جدید نوت بوکهای فوق سبک آماده کنند که در نیم سال اول 2012 آماده میشوند.
پردازندههای نسل دوم نوتبوکهای فوق سبک، 22 نانومتری خواهند بود که در صورت تولید یک پیشرفت قابل توجه در بخش پردازندهها را شاهد خواهیم بود. از جمله شاخص این نوتبوکها میتوان به ضخامت کمتر از 0.8 اینچ، شروع به کار سریع در هنگام Hibernate با فناوری Rapid Start اینتل و عمری باتری 5 تا 8 ساعته اشاره کرد.
اینتل در کنار عرضه نسل جدید باید به فکر قیمت مناسب نیز باشد تا استفاده آن در لپتاپها توجیه اقتصادی داشته باشد و قیمتها به صورت فزایندهای بالا نرود که ظاهرا برای این بخش نیز تدابیری را اندیشیده است. نسل سوم معماری پردازندههای اینتل باید تا سال 2014 انجام شود و خود اینتل قصد دارد به سمتی برود که مصرف انرژی در آن سال به نصف مصرف فعلی کاهش پیدا کند و عمر باتری بالاتر رود.
از سال 1995 با معرفی پنتیوم توسط اینتل تا کنون، کامپیوترها و لپ تاپ ها سبکتر و نازکتر شدهاند و این روند هر ساله با سرعت بیشتری در حال اجرا است. زمانی قیمت کامپیوترهای ابتدایی بسیار گران بود اما حالا با پیشرفت روز افزون و وجود شرکتهایی همانند اینتل، نه تنها قیمت بالا نرفته بلکه همه ساله شاهد بالا رفتن سطح تکنولوژی و پایین آمدن قیمتهای تمام شده سخت افزارها هستیم.
****************
نانوژنراتور، راهی تازه برای تولید الکتریسیته
به نظر می رسد که فناوری نانو به ژنراتور ها هم راه پیدا کرده است. چراکه دانشمندان موفق شدند، یکی از به صرفه ترین نانوژنراتور های جهان را طراحی کنند. این نانوژنراتور می تواند انرژی محیط را جمع آوری کرده و آن را به صورت انرژی الکتریکی در اختیارمان بگذارد. بنابر این می توانیم امیدوار باشیم که روزی دستگاه های الکترونیکی کوچکمان به جای باتری های معمولی از این نانوژنراتور ها استفاده کنند.
اما منظورمان از انرژی محیط چیست؟ این واژه در مورد این وسیله دامنه ای گسترده به خود می گیرد. کوچکترین حرکت یا لرزشی می تواند به این نانوژنراتور، انرژی کافی را برای تولید الکتریسیته بدهد. پس می توانید آن را در معرض نسیم ملایم قرار دهید و انرژی الکتریکی دریافت کنید. اگر نسیمی هم نمی وزید؛ می توانید از ضربان قلب خود استفاده کنید! پس قادر خواهید بود که تقریبا از هر راهی دلتان خواست، انرژی الکتریکی دریافت کنید.
در نهایت، انرژی الکتریکی تولید شده در خازن های این نانوژنراتور ذخیره می شود. سپس قسمتی از آن صرف برق رسانی به سنسور های دریافت انرژی محیط می شود و انرژی باقی مانده می تواند جایگزین باتری برای هدست بلوتوث شما یا هر دستگاه رادیویی کوچک دیگری شود. ضمنا انرژی تولیدی این نانوترانزیستور به قدری است که امواج رادیویی دستگاه مورد نظر می توانند تا 9 متر برد داشته باشند. (قابل شناسایی باشند)
این تکنولوژی می تواند در دوربین های جاسوسی هم کاربرد پیدا کند و یا حتی مصارف پزشکی داشته باشد. و بدون شک، این یکی از فوق العاده ترین راه ها برای تامین نیروی گجت های کوچکمان است.
فرآوری:محسن مرادی
بخش دانش و زندگی تبیان
منابع:وبلاگیا،نارنجی