سریال های ماندگار دینی

همچنین سریال مردان آنجلسی ( اصحاب كهف ) كه همانند سریال امام علی(ع) به دلیل جنبه قرآنی اش از پربیننده ترین سریال ها محسوب می شد و از محبوبیت بالایی نزد مردم برخوردار شد. پس از آن هم سریال های «ولایت عشق» كه داستان امام رضا(ع) را روایت می كرد و نیز سریال هایی همچون «مریم مقدس» و «حضرت یوسف» و «مختارنامه» و... كه همگی از پربیننده ترین برنامه های سیما محسوب می شدند گواه این ادعا هستند كه مردم كشورمان تشنه این چنین تولیداتی هستند و به دلیل باورهای دینی و مذهبی شان علاقه بسیار زیادی به این سریال ها و فیلم های دینی و مذهبی دارند. هر چند به زعم بنده مردم كشورمان از تماشای سریال بیش از فیلم لذت می برند و به پرداختن به جزئیات و نیز سریالی شدن داستان ها پاسخ مثبت تری می دهند.

از سوی دیگر به این نكته هم باید اشاره كرد كه یكی از رسالت های سیما این است كه در راستای تعمیق بینش سیاسی و مذهبی مردم گام بردارد. قطعا ابزار هنر و خصوصا فیلم و سریال كه از دامنه مخاطب بالایی برخوردار است یكی از شیوه های پرداختن به این موضوع است.

چه كسی می تواند تاثیر «مختارنامه» را در عبرت آموزی و بصیرت افزایی و البته افزایش ارادت مردم به خاندان اهل بیت و امام حسین(ع) انكار كند؟! و یا تاثیر فیلم حضرت یوسف(ع) را بر عموم جامعه نسبت به برخی مكارم اخلاقی كه دنیای امروز بسیار تشنه آن است را چه كسی می تواند نادیده بگیرد؟! و همچنین سریال امام علی (ع) كه آن هم كلاس درس ایمان و جهاد و بصیرت و ولایتمداری بود؟! سوای اینكه هر كدام از آنها مروری بر تاریخ بودند و توده های مردم را كه شاید به دلایل مختلف با تاریخ آشنایی كافی نداشتند را با بسیاری از حوادث مهم و تاثیرگذار تاریخی كه ریشه بسیاری از اعتقادات و پاسخ بسیار محكمی به برخی شبهات بودند را توجیه و آشنا كردند.

اما استقبال خوب مردم از این سریال ها نشان داد كه مسئولین امر می بایستی به فكر تولیدات بیشتر و متنوع تری در این عرصه باشند و از هزینه و سرمایه گذاری در این حوزه دریغ نورزند.

چرا كه وقتی هالیوود با فیلم و سریال های خود به جنگ با عقاید مسلمانان و ایرانیان شیعه می آید و برای تاثیر گذاشتن بر مردم هزینه های چند صد میلیاردی هم می كند مطمئناً صدا و سیمای ما هم با عنایت به همین موضوع می بایستی در راستای تقابل با آن تلاش كند و یكی از راه های آن تولیدات دینی جذاب و قوی است. هر چند مدتی پیش خبرهای خوشی از روند تولید و ساخت سریال «حضرت موسی»(ع) به كارگردانی فرج الله سلحشور به گوش رسید كه تجربه موفقی را در ساخت سریال حضرت یوسف(ع) گذراند و حال با كوله باری از تجربه و سابقه به سراغ ترسیم زندگی یك پیامبر بزرگ دیگر رفته است.

اما موضوعی كه مطرح است این است كه چرا این قدر فاصله بین سریال های قرآنی یا تاریخی- مذهبی می افتد؟ یعنی با وجود اتمام سریال «مختارنامه» كه با استقبال بسیار گسترده ای از سوی مردم مواجه شده است دو یا سه سال باید منتظر روی آنتن رفتن سریال بعدی كه احتمالا «حضرت موسی»(ع) است به سر برد ؟ آن هم در شرایطی كه سریال های ایرانی نزد مردم كشورهای عربی و اسلامی آسیا و آفریقا و نیز سایر مسلمانان دنیا از مقبولیت بسیار زیادی برخوردار شده اند و حتی به زعم برخی تاثیرگذاری های اجتماعی و سیاسی بسیار زیادی هم در بین مردم داشته اند. به طوری كه برخی كارشناسان معتقدند شیوه حكومتداری یوسف پیامبر و سپس روحیه ظلم ستیزی و قیام خواهانه مختار نقش موثری در روند قیام ملت های عربی داشته است و از همین رو بود كه برخی حكام عرب كه امروز یا نیستند و یا پایه های حكومت خود را سست و متزلزل می بینند مجازات های سنگینی برای خرید و فروش و حتی تماشای آن سریال ها وضع می كردند! و البته آنقدر از عمق تاثیرگذاری آن سریال ها به وحشت افتاده بودند كه به سرعت دستور ساخت سریال های مشابه با محتوای متفاوت و براساس منافع و یا منابع تحریف شده و ناسالم خود را دادند.

از این حیث باتوجه به اینكه با همین اهرم یعنی سریال های دینی می توان نقش مرجعیت رسانه ملی برای رسانه ها و ملت های منطقه را هم برجسته تر كرد و نیز باتوجه به تشنگی مردم كشورمان و نیز ملت های منطقه و همچنین لزوم توجه به تعالیم دینی و تاریخی براساس رویكرد بصیرت افزایی و تعمیق بینش سیاسی اعتقادی مردم می بایستی سرمایه گذاری بیشتری در این حوزه انجام گردد.