صفای حضرت هادی علیه السلام
گرفته جان نفسم در ثناى حضرت هادى دُرّ سخن بفشانم به پاى حضرت هادى
نداشت طوطى جانم هنوز لانه به جسمم كه بود مرغ دلم آشناى حضرت هادى
صفا و مروه كجا و حریم یوسف زهرا صفاست در حرم با صفاى حضرت هادى
مقربان الهى فرشتگان بهشتى كشند منت لطف و عطاى حضرت هادى
ز دست رفته شكیبم خدا كند كه نصیبم شود زیارت صحن و سراى حضرت هادى
درندگان زمین التجا برند به سویش پرندگان هوا در هواى حضرت هادى
اگر به سامرهام اوفتد گذر سر و جان را كنم نثار به گنبد نماى حضرت هادى
دلم كه درد گناهش به احتضار كشانده پناه برده به دارالشفاى حضرت هادى
مرا چقدر كه گردم گداى خاك نشینش كه هست خازن جنت گداى حضرت هادى
دهد به روح لطیف ملك، صفا و طراوت ملاحت سخن دلرباى حضرت هادى
به خاك عطر بهشتى پراكند اگر آید نسیمى از طرف سامراى حضرت هادى
به عمر دهر مرا گر دهند عمر، نیارزد به لحظه‌‌اى كه كنم جان فداى حضرت هادى
به تیرگى نبرى روى و راه خود نكنى گم هدایت است به ظلّ لواى حضرت هادى
بخوان زیارت پر فیض جامعه كه برى پى به ارزش سخن دلرباى حضرت هادى
مرا رضایت ابن الرضا خوش است كه دانم بود رضاى خدا در رضایت حضرت هادى
