مشكلات مدارس هوشمند در ایران
هرچند توسعه مدارس مجازی و هوشمند درسال های اخیر دردستور كار مسئولین قرار گرفته ولی مشكلاتی وجود دارد كه مانع توسعه همه جانبه آن می گردد مهمترین مشكلات پیش روی توسعه مدارس هوشمند در كشور را می توان به شرح ذیل دسته بندی كرد:
ساختار و تشكیلات مدارس ایران كلا سنتی است و در آن فن آوری اطلاعات جایگاهی ندارد. توجه به این نكته كه فن آوری اطلاعات در مدارس هوشمند نقش كلیدی و تعیین كننده دارد(جلالی، 1388)، لزوم تناسب ساختار و تشكیلات مدارس كشور را با فن آوری اطلاعات مشخص می سازد.
باورهای فرهنگی جامعه ما بویژه اولیای دانش آموزان نیز یكی از موانع بزرگ در مسیر طرح مدارس هوشمند است . هنوز با توجه به گذشت چندین دهه از تولید این گونه فناوری ها متاسفانه فرهنگ استفاده از آن چندان رونق نیافته و مقاومت های زیادی در این مسیر وجود دارد و در بسیاری از خانواده ها تلقی نادرستی از این مقوله موجب شده تا این تكنولوژی به عنوان یك نامحرم فرض شود و از ورود تجهیزات الكترونیكی به منزل خودداری شود لذا فرزندان چنین خانواده یی سخت با مشكل مواجه خواهند شد .
متاسفانه علی رغم پیشرفت قابل توجه این علم در دنیا به دلایل محدودی هنوز شبكه های ارتباطی كشور بسیار نامناسب است و برقراری تعاملات اینترنتی مخابراتی چندان آسان نیست (جلالی، 1388) . خطوط عادی تلفن جوابگوی نیازمندان نبوده و مشكلات این سیستم انگیزه كاری را از افراد سلب می كند، بنابراین مسوولان مربوطه می بایست چاره یی اساسی برای رفع این معضل بیندیشند .
مشكل اقتصادی بسیاری از خانواده ها برای تامین حداقل یك دستگاه كامپیوتر یكی از مهمترین موانع موجود در مسیر موفقیت مدارس هوشمند است و این مساله زمانی بیشتر محسوس خواهد بود كه مدارس هوشمند در مناطق مختلف تعمیم داده شود چون، در حال حاضر حتی درصد قابل توجهی از دانش آموزان مناطق برخوردار نیز امكان تهیه كامپیوتر در منزل را ندارند.
از آن جایی که زیر ساخت مدارس هوشمند بر اساس فن آوری اطلاعات و ارتباط است مشکلات زیر هم برای استفاده از این فن آوری وجود دارد:
1- کمبود نیروی انسانی متخصص در اجرای نرم افزاری و سخت افزاری فناوریهای آموزشی در مدارس
2- افزایش هزینه های آموزشی در کوتاه مدت
3- فقدان برنامه های راهبردی و اعمال سلیقه های فردی در بکارگیری فناوریهای آموزشی (نگاه سخت افزاری به توسعه فناوری تهدیدی جدی است )
4- همراه نبودن معلمان با فناوریهای آموزشی (چون اغلب معلمان آمادگی كافی برای بهره مندی از فنآوری آموزشی نوین را ندارند كه این عدم آمادگی به نوعی مقاومت در برابر تغییر و نوآوری تبدیل می شود.)
5- در دانشگاه های كشور، در زمینه تخصصهای مرتبط با كاربرد فناوری اطلاعات و ارتباطات در آموزش بویژه تهیه محتوای آموزشی مناسب و نرم افزارهای لازم، فعالیت آموزشی قابل توجهی صورت نمی گیرد.
6- ناكارآمدی شبكه و تجهیزات مخابراتی كشور در تامین ارتباط آسان، ارزان و مطمئن برای استفاده از فناوری آموزشی
7- فقدان قوانین مناسب برای دفاع از حقوق مادی و معنوی پدید آورندگان نرم افزارهای آموزشی
8- نامناسب بودن ساختار فیزیکی اکثر مدارس برای اجرای پروژه های فناوری آموزشی
9- عدم تامین اعتبارات و منابع مالی برای توسعه فناوریهای آموزشی در مدارس (بودجه کافی برای تجهیز مدارس و استقرار شبكه های داخلی، طراحی، تدوین و تولید محتوای برنامه ها و نرم افزارهای لازم می باشد.)
10- عدم حمایت کافی از بخش خصوصی به عنوان سربازان اصلی توسعه فناوری آموزشی در کشور
11- نبود فضای آزمایشگاهی مناسب و استاندارد با ایمنی کامل در مدارس.
12- عدم تجهیز آزمایشگاه های مدارس از نظر مواد و ابزارهای آزمایشگاهی
13- نبود متصدی مجرب و متخصص در زمینه ی انجام کارها و فعالیت های آزمایشگاهی در مدارس در هر یک از دروس علوم پایه
14- در اختیار نبودن بودجه آزمایشگاهی زیر نظر مدیران شهرستان ، و خرید کیت های تکراری در هر سال بدون توجه به نیاز های واقعی مدارس
16- عدم تجهیز آزمایشگاه به رایانه و شبکه اینترنت و نرم افزارهای آزمایشگاه مجازی
منابع:
پیوندها:
ویژه گی های مدرسه هوشمند از ابعاد مختلف
فاصله ما تا مدرسه هوشمند مطلوب