لیست سریال‌های پاییزه آمریکا

طی دو ماه اخیر روند جنگ روانی سریع تر و برنده تر گشته؛ حقیقت آن است که در سریال های تلویزیونی پاییزه ی آمریکا حس عمیقی از نگرانی در مورد سیاست خارجی آمریکا در خاورمیانه و در موضوعاتی چون روابط آمریکا با ایران و اسرائیل، کیفیت تصمیم ‌گیری در سلسله مراتب فرماندهی و توانایی برای اعمال قدرت، به چشم می ‌خورند.

مدت ها است که با شدت گرفتن روند جنگ روانی از سوی دولت مردان آمریکایی، رسانه های این کشور موظف شده اند تا با تولید فیلم ها و سریال هایی در این مسیر، شعله ی این جنگ را بیش از پیش برافروزند. در این راستا سریال "حیوانات سیاسی" که قسمت اول آن چندی پیش از شبکه ی "یو اس ای" پخش شد در آغاز خود مساله تعلیق غنی سازی توسط تهران و بازداشت 3 جاسوس آمریکایی در ایران را در دستور کار خود قرار داد. داستان این سریال درمورد زنی به نام الین باریش است که پیشتر زن رئیس جمهور آمریکا و فرماندار سابق ایالت ایلینویز بوده و اکنون وزیر خارجه آمریکاست. در اپیزود اول این سریال ماجرای بازداشت سه جاسوس آمریکایی که ظاهرا هر سه نژاد ایرانی آمریکایی دارند و تحت عنوان روزنامه نگار در هتل لاله مستقر هستند مطرح می شود. حرکت غیر حرفه ای سریال زمانی است که اعلام می شود وزارت اطلاعات ایران اقدام به بازداشت این سه نفر کرده اما در تصویر نیروهای نظامی با آرم سپاه پاسداران مشاهده می شود.

اما حائز اهمیت آن است که طی دو ماه اخیر این روند سریع تر و برنده تر گشته؛ حقیقت آن است که در سریال های تلویزیونی پاییزه ی آمریکا حس عمیقی از نگرانی در مورد سیاست خارجی آمریکا در خاورمیانه و در موضوعاتی چون روابط آمریکا با ایران و اسرائیل، کیفیت تصمیم ‌گیری در سلسله مراتب فرماندهی و توانایی برای اعمال قدرت، به چشم می ‌خورند. همچنین در فصل جدید سریال "میهن" شخصیت‌ ها در محیطی فعالیت می ‌کنند که طی آن اسرائیل سایت ‌های هسته‌ ای ایران را بمباران نموده است تا از دستیابی موفقیت ‌آمیز این کشور به سلاح هسته ‌ای جلوگیری نماید. این سناریو به مراتب واقع ‌گرایانه ‌تر از سناریویی است که در آن یک اسیر جنگی آمریکایی به کشور باز می‌ گردد و چنان به معاون رئیس‌ جمهور نزدیک می‌ شود که بتواند وی را ترور نماید. حمله به ایران می‌ تواند یک کابوس باشد اما این احتمال از تاریخ منطقه و تصورات عمومی برمی ‌خیزد نه از افکار تب ‌داری که اتاق نویسندگان را در برمی ‌گیرد.

طی این رویداد، برخلاف حملات هواپیماهای بدون سرنشین که زمینه ی لازم برای فصل اول سریال را پدید آوردند، آمریکا به عنوان کشوری که به درون یک مناقشه کشیده می شود ترسیم می‌ گردد نه کشوری که مناقشه را پدید آورده باشد و ما از طریق گزارش‌ خبری از این حمله آگاه می ‌شویم. در گزارش هیچ اشاره‌ای بدین امر نشده که آیا آمریکا از این حمله پشتیبانی کرده و یا اینکه آیا این حمله باعث گشته تنش‌ هایی بین آمریکا و اسرائیل پدید آید. در اپیزودهای بعدی نشان داده می‌ شود که حداقل برخی آمریکایی‌ ها از حمله حمایت می ‌کنند یا اینکه خواهان مداخله برای سر و سامان بخشیدن به اوضاع آشفته پس از حمله هستند.

آفرینندگان سریال "میهن" گفته اند که چارچوب روایی دیگری که برای فصل دوم سریال ‌شان در نظر گرفته‌ اند که شامل بی ‌ثباتی فزاینده ی پاکستان و تسلیحات هسته‌ ای این کشور می ‌شود. تصمیم آنها برای طی یک مسیر دیگر نشان می ‌دهد که داستان‌ آنها با سریال "آخرین چاره" تلاقی نخواهد داشت. در این سریال خدمه یک زیردریایی هسته‌ ای زمانی که از دستورات برای حمله هسته‌ ای به پاکستان اجتناب می ‌ورزند تبدیل به دشمنان کشور می‌ گردند. زنجیره رویدادها در این سریال نسبت به جریان حمله اسرائیل در سریال "میهن"، از دقت و عینیت فرضی کمتری برخوردار است زیرا یک فاجعه ی هسته ‌ای در پاکستان به احتمال زیاد از عدم ایمن بودگی تسلیحات یا بروز جنگ بین هندوستان و پاکستان ناشی خواهد شد نه یک اقدام تجاوزکارانه توسط آمریکا.

سریال در دو قسمت اول وقت زیادی را صرف این مسأله نمی ‌کند که چرا گروه توطئه‌ گر دستور حمله به پاکستان را صادر می ‌کنند. اما این امر برای یک برنامه تلویزیونی بسیار تحریک ‌انگیز است که حتی احتمال اتخاذ تصمیماتی از جانب دولت آمریکا که به نفع سلامت روانی و استانداردهای اخلاقی سربازانش نیستند را کند و کاو نماید. حمله به پاکستان و تلاش دولتی برای کشتن ملوانانی که این دستور را اجراء نمی ‌کنند، نسبت به درگیری کنونی ما در عراق و افغانستان، تصویری بسیار وحشتناک ‌تر و کمتر صیقل‌ یافته ‌ای از این اصل را ارائه می ‌نمایند تا با جنگ روانی جاری هم سو گردد. به نظر می رسد برنامه‌ ای که در آن داستان گروهی دریانورد ترسیم می ‌گردد که سعی دارند در یک جزیره گرمسیری اتحادی کامل‌ تر تشکیل دهند، تلویزیونی ‌تر از کشف و واکاوی سربازانی است که اعضای خود را از دست داده یا متحمل جراحت‌ های جنگی شده‌ اند. البته ممکن است بیننده چنین فکر کند که دونسبوری (Doonesbury) مثالی موجه و قانع کننده در جهات خلاف این پیش ‌فرض ارائه داده است. اما هنوز چیزی موجه و متقاعد کننده در مورد کوتاه ساختن خلأ بین نیازهای سربازان و توانایی یا اراده دولت آنها برای ارضای آنها و تبدیل آن به یک تراژدی بزرگ به جای فرسایش رزمی تحقیر آمیز، وجود دارد. شاید "آخرین راه چاره" نتواند به تعداد قسمت ‌های کافی پخش گردد تا به ایده‌ای که دارد به صورت کامل بپردازد، اما آنچه هم ‌اکنون نشان می ‌دهد – شامل احیای دینامیسم جنگ سرد – بسیار فریبنده و سحرآمیز است.

حتی برنامه ‌ای به مانند "رسوایی" که در آن نگاهی بسیار سطحی و ساده‌ انگارانه به سیاست‌ ها شده است نیز دست به کار گشته. "ملی گرنت" (Mellie Grant)، همسر باردار رئیس ‌جمهور "فیتزجرالد گرنت" (Fitzgerald Grant) در حین اینکه وی را تشویق می ‌کند تا در مورد رنگ اتاق خواب بچه تصمیم بگیرد از او می ‌پرسد: "آیا می‌ خواهی وارد شرق سودان شوی؟ ناوهای هواپیمابر دو هفته است که منتظر هستند. این معطلی برای چیست فیتز؟ آنها را به ساحل سودان شرقی اعزام کن. مقداری قدرت از خودت نشان بده. کاری کن که "کینیازی" (Kinyazi) باور کند مرد عمل هستی." طرح داستان، که بازتاب مباحث مطروحه پیرامون چگونگی مداخله اوباما در بهار عربی است، اغلب در تلاش برای تبیین تفاوت‌های بین میلی، که فیتز بنا بر دلایل سیاسی زندگی ‌اش را با وی ادامه می ‌دهد، و "اولیویا پاپ" (Olivia Pope)، کارچاق‌ کن سیاسی، است که "فیتز" در دوران مبارزات انتخاباتی با وی رابطه داشته و کلید قلب رئیس ‌جمهور را در اختیار دارد. از این رو، سریال های تلویزیون پاییزی، چه شخصیت‌ های آن در حال حفاظت از میهن باشند و چه در جستجوی پناهگاهی در جهان جنون‌ زده، در مورد موقعیت کنونی آمریکا در جهان ناراحت و پریشان هستند.

منابع: مشرق / پایگاه اهل البصر