برگ سبز

در آن مجلس ذکری از زیارت حضرت رضا(ع ) شد. آن مریض گفت من حکایتی در خصوص مرحمت آن حضرت درباره زائرینش دارم و آن اینست:

در یکی از مسافرتهای خود که به مشهد مقدس مشرف شده بودم شبی به مجلس ذکر مصیبت حضرت سیدالشهداء (ع ) رفته بودم در آنجا شخصی را دیدم که به زبان طائفه بختیاری سخن می گفت لکن به لباس عرب بود. من باو گفتم که من شما را بشکل عرب می بینم اما به زبان بختیاری صحبت می نمائی؟

گفت: بلی، چون من اصلا بختیاری هستم لکن از زمان پدر خود تاکنون در بصره سکونت دارم لذا بصورت عربم و من چند سال است که هر سال به مشهد مقدس مشرف می شوم و هر سال یک ماه توقف می کنم و آنگاه از خدمت حضرت رضا(ع ) مرخص می شوم و به محل سکونت خود بصره می روم و

سبب تشرف من هر سال این است که چون سفر اول مشرف شدم یازده ماه ماندم و توقف نمودم و در آن سفر شبی در عالم خواب دیدم آمده ام برای تشرف بحرم مطهر چون به نزدیک در پیش روی امام(ع ) رسیدم که آنجا اذن دخول می خوانند دیدم طرف دست چپ تختی است و خود حضرت رضا(ع ) روی آن نشسته است و هر نفری که می آید و می خواهد وارد حرم شود، آنحضرت برمی خیزد و می ایستد و چند قدمی استقبال آن زائر می نمایند تا او داخل حرم می شود آنگاه می نشیند و کسی از آن در خارج نمی شود پس من هم داخل شدم.

چون نگاه کردم دیدم زائرین بعد از زیارت هنگام خروج از حرم از در پائین پای مبارك بیرون می روند لذا من هم از همان در خارج شدم.

در آنجا دیدم تختی طرف دست چپ گذاشته شده و خود حضرت رضا(ع) روی آن تخت تشریف دارد و میزی در برابر آنحضرت هست و روی آن میز جعبه ای است و در آن جعبه برگهای سبزی است. و نیز دیدم هر یک نفر از زائرین تا از حرم مطهر بیرون می آید امام (ع) از جای خود برمی خیزد و یکی از آن برگهای سبز را برمی دارد، به آن زائر عطا می نماید و می فرماید

چون آن زائر می رفت، آن جناب چند قدم برای بدرقه او برمی داشت.

در آن حال هیبت و عظمت و جلالت آن سرور مرا چنان گرفته بود که جرات نداشتم که نزدیک شوم. بالاخره بخود جرات دادم و پیش رفتم و دست و پای آنجناب را بوسیدم و عرض کردم: آقا زوار بسیار است بر شما سخت و اذیت و دشوار است که این قدر از جای خود حرکت می فرمائید.

فرمود:

آنگاه برگ سبزی هم به من عطا نمود فرمود:

(خذ هذا امان من النار و انا ابن رسول الله ) و من آن برگ را گرفتم دیدم که بخط طلا آن عبارت نوشته شده بود.

از خواب بیدار شدم و از این جهت من برای زیارت آنحضرت هر سال مشرف می شوم و یکماه می مانم و مرخص می شوم .

منبع: کتاب کرامات الرضویه(ع)

بخش حریم رضوی