تبیان، دستیار زندگی
از مسائل مهمی كه مبلغان بزرگوار در مناطق تبلیغی خود با آن مواجه هستند و كمتر در مورد آن سخن گفته شده، مسئله خانواده و فرزندان آنان می‌باشد.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

جایگاه خانواده در تبلیغ

جایگاه خانواده در تبلیغ

از مسائل مهمی كه مبلغان بزرگوار در مناطق تبلیغی خود با آن مواجه هستند و كمتر در مورد آن سخن گفته شده، مسئله خانواده و فرزندان آنان می‌باشد.

خانواده و وظائف مبلغان دینی (1)

از مسائل مهمی كه مبلغان بزرگوار در مناطق تبلیغی خود با آن مواجه هستند و كمتر در مورد آن سخن گفته شده، مسئله خانواده و فرزندان آنان می‌باشد؛ زیرا مبلغانی كه خانواده‌های خود را در تبلیغ به همراه دارند، مسئولیت زیادتری در قبال امر تبلیغ دارند و نه تنها رفتارها و گفتارهای شخصی آنان، بلكه عملكرد خانواده هایشان نیز در كار تبلیغاتی مۆثر است. اساسا یكی از وظائف مهم مبلغان دینی و روحانیون مذهبی غفلت نكردن از پی آمدهای مثبت و منفی رفتار خانواده‌های ایشان در جامعه می‌باشد.

چگونگی رفتار مبلغ با همسر و فرزند خود، كیفیت رفتار همسر و فرزندان مبلغان روحانی با سایر مردم، نوع پوشش ظاهری، رفت و آمدهای خانواده مبلغان در محیط تبلیغ و... همواره زیر نظر می‌باشد و مردم با حساسیت كامل به آنان می‌نگرند. قرآن كریم در مورد همسران پیامبر صلی الله علیه و آله سخنی دارد كه شامل تمام رهبران دینی و مبلغان و همسران و فرزندانشان نیز می‌شود. خداوند متعال در سوره احزاب به وظیفه خطیر همسران پیامبر صلی الله علیه و آله اشاره كرده، مسئولیت آنان را چنین تبیین می‌كند: «یا نساء النبی من یات منكن بفاحشة مبینة یضاعف لها العذاب ضعفین و كان ذلك علی الله یسیرا أ— و من یقنت منكن لله و رسوله و تعمل صالحا نۆتها اجرها مرتین و اعتدنا لها رزقا كریما (1) ‌» ؛ «ای همسران پیامبر! هر كدام از شما گناه آشكار مرتكب شود، عذاب او دو برابر خواهد بود و این برای خدا آسان است و هر كس از شما از خدا و پیامبرش اطاعت كند و عمل نیك انجام دهد، پاداش او را نیز دو چندان خواهیم داد و روزی با ارزشی برای او درنظر گرفته ایم.‌»

بنابراین، مبلغان نسبت به سایر مردم وظائف سنگین تری در قبال خانواده هایشان دارند؛ همچنان كه همسران و فرزندان آنان نیز در مواجهه با دیگران و معاشرت با مردم وظیفه دارند كه در رفتار و اعمال خود مواظبت بیشتری داشته باشند.

در این نوشتار، گذری به برخی از وظائف مبلغان - كه پرچمداران استقرار ارزشهای الهی در جامعه هستند - در امور خانوده هایشان خواهیم داشت؛ زیرا كسانی كه آیات الهی را بر مردم تلاوت می‌كنند، خودشان باید بیش از سایرین مواظبت كنند تا مبادا مشمول این كلام الهی بشوند كه می‌فرماید: «اتامرون الناس بالبر و تنسون انفسكم (2)‌» ؛ «آیا دیگران را به نیكی دعوت می‌كنید و حال آنكه خویشتن را فراموش می‌كنید؟!»

گر مرد عمل نیستی از گفته چه حاصل                                   در گفتن و بشنیدن تنها كه اثر نیست

پاسداری از حریم خانواده

غیرت و حساسیت در مقابل ارزشهای الهی یكی از مهم‌ترین صفات عالمان راستین و مبلغان اسلامی است. البته، غیرت مراتبی دارد كه عبارت است از: غیرت در دین، غیرت در اموال، غیرت در پرورش صحیح اولاد و از همه مهم‌تر غیرت در ناموس و خانواده.

حساسیت در مقابل آسیبهایی كه به جایگاه رفیع خانواده وارد می‌شود و دفاع از آن در سیره خوبان عالم اهمیتی به سزا دارد. امام صادق علیه السلام در این مورد می‌فرماید: «سه خصلت برای مرد در مدیریت صحیح خانواده ضروری است: معاشرة جمیلة وسعة بتقدیر و غیرة بتحصن (3) ؛ رفتار نیكو [و پسندیده با خانواده] ، توسعه [در رفاه و آسایش آنان] به قدر توان، و حساسیت در حفظ ناموس.‌»

مبلغان دینی كه دنباله رو علماء ربانی بوده و كار ارزشمند انبیاء الهی را به عهده دارند، شایسته است كه نسبت به خانواده خویش نیز آنان را الگو قرار دهند. همسر و دختر و فرزند یك روحانی، لازم است آداب به خصوصی را مراعات كند؛ او نمی‌تواند هر لباسی را بپوشد و از هر گونه پوششی استفاده كند؛ چرا كه مردم به خانواده یك مبلغ و روحانی به چشم اسلام و به عنوان تجسمی از ارزشهای الهی می‌نگرند و رفتار و حركات آنان را مجوزی شرعی برای خود به حساب می‌آورند. پیشوای ششم، امام صادق علیه السلام برخی از صفات انبیاء الهی را این گونه تبیین نموده است: «پنج خصلت از صفات پسندیده انبیاء را از خروس بیاموزید: محافظته علی اوقات الصلوة والغیرة و السخاء و الشجاعة و كثرة الطروقة (4) ؛ 1. مواظبت بر اوقات نماز؛ 2. غیرت؛ 3. سخاوت؛ 4. شجاعت؛ 5. معاشرت زیاد با خانواده.‌» این حدیث یادآور رهنمود زیبای تربیتی حضرت باقر علیه السلام است كه فرمود: «دوست ندارم دنیا و آنچه را كه در آن هست، داشته باشم، و لی شبی را در كنار خانواده‌ام نباشم (5).‌»

آری، رهروان راه انبیاء باید مثل آنان در محافظت از دین و همچنین در مواظبت از فرهنگ و ناموس خویش بكوشند و هر كجا كه احساس كنند با عمل و رفتار آنان و خانواده و فرزندانشان اركان دین لطمه می‌بیند و به باورهای مردم آسیب می‌رسد، شدیدا جلوگیری نمایند.

اساسا خصلت پسندیده غیرت از صفات بارز الهی است. امام ششم علیه السلام با اشاره به این صفت الهی فرمود: «ان الله غیور و یحب كل غیور و من غیرته حرم الفواحش ظاهرها و باطنها (6) ؛ خداوند دارای غیرت است و هر غیرتمندی را دوست دارد و از غیرت الهی است كه تمام كارهای زشت [و فساد و فحشای] آشكار و پنهان را حرام كرده است.‌»

غیرت و حمیت دینی ریشه در شجاعت و قوت نفس و نیروی ایمان هر فردی دارد. امام باقر علیه السلام فرمود: «تعدادی از اسیران جنگی را به حضور حضرت رسول اكرم صلی الله علیه و آله آوردند. همه آنان كه در مبارزه با پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و در میدان نبرد دستگیر شده بودند، به دستور رسول الله صلی الله علیه و آله كشته شدند، ولی یكی از آنان آزاد گشت. اسیر آزاد شده علت آزادی‌اش را پرسید و گفت:‌ای پیامبر الهی! چرا هم سنگرانم را كشتی اما مرا آزاد كردی؟! رسول الله صلی الله علیه و آله فرمود: حضرت جبرئیل، پیك وحی، از سوی خداوند متعال برایم خبر آورد كه در تو پنج خصلت پسندیده وجود دارد كه آن صفات را خدا و رسولش دوست دارند:

1. تو نسبت به ناموس خویش مرد غیرتمندی هستی؛

2. صفت سخاوت و نیكوكاری داری؛

3. فردی خوش اخلاق و نیك رفتار می‌باشی؛

4. خود را به صداقت و راستگویی آراسته‌ای؛

5. شجاعت و مردانگی در تو هست.

مرد با شنیدن این پیام وحیانی مسلمان شد و در پرتو ایمان راسخی كه در او پدید آمد به دفاع از اسلام و ارزشهای والای آن پرداخت تا اینكه در ركاب رسول خدا صلی الله علیه و آله در یكی از جنگها به شهادت رسید. (7)

البته، اگر توصیه می‌شود كه انسان باید نسبت به خانواده‌اش غیرت و حمیت داشته باشد، به این معنا نیست كه با تنگ نظری و سختگیریهای بی مورد زندگی را بر خود و همسر و فرزندانش تلخ و ناگوار سازد. امیر مۆمنان علی علیه السلام در نامه‌ای كه به فرزند بزرگوار خود، امام حسن مجتبی علیه السلام نگاشته است، با اشاره به ضررهای افراط گری در حفظ ناموس و غیرتمندی می‌فرماید: «ایاك و التغایر فی غیر موضع غیرة فان ذلك یدعوا الصحیحة الی السقم و البریئة الی الریب (8) ؛ از غیرت نشان دادن بی مورد اجتناب كن، زیرا این عمل درستكاران را بیمار دل و افراد پاكدامن را به سوی شك و بدگمانی سوق می‌دهد.‌»

در هر صورت انتظار می‌رود، همسران و فرزندان مبلغان دینی نخستین كسانی باشند كه در حد توان خویش عفت و عصمت وحجاب خویش را مراعات نمایند و با تبلیغ عملی ارزشهای الهی، به ایجاد فضایی معنوی در منطقه بكوشند؛ همچنان كه مبلغان والا مقام نیز در نگهداری حرمت خانواده خویش و دیگران اولین افرادی خواهند بود كه با این عمل خویش نه تنها از سوء ظنها و سوء استفاده‌های احتمالی جلوگیری می‌نمایند، بلكه اسوه‌های نیكو برای جوانان و مردمان منطقه محسوب می‌شوند.

در اینجا نقل سخنان دختر گرامی استاد شهید مرتضی مطهری - كه برای همسران و دختران و خانواده تمام مبلغان گرامی می‌تواند مفید باشد - مناسب می‌نماید: «پدرم رعایت و انجام مسائل عبادی، از جمله نماز اول وقت و حفظ كامل حجاب و داشتن وقار لازم را كه شایسته یك دختر مسمان است، متذكر می‌شدند. در مورد درس خواندن و فراگیری علوم مختلف، بسیار تاكید داشتند و البته، رعایت كامل موازین شرعی را لازمه اصلی كار می‌دانستند. بعد از ازدواج من، انجام وظائف خطیر همسری و مسئولیت مادری را به من گوشزد می‌كردند. پس از پایان مراسم عقد و عروسی، در آخرین لحظات خداحافظی به من گفتند:

دخترم! تو به مثابه سفیر من در زندگی آینده ات خواهی بود. سعی كن! چنان عمل كنی كه خداوند و همسرت كاملا از تو راضی باشند. امیدوارم در آینده مادری نمونه برای فرزندانت باشی. (9) ‌»

با توجه به آیات و روایات فراوانی كه در این موضوع وارد شده، شایسته است مبلغان گرامی با حفظ جایگاه رفیع خانواده و عمل نمودن به دستورات راهگشای اسلام در محیط خانواده خویش و پرورش آنان با آداب صحیح قرآنی، همسر و فرزندان خود را از موارد اتهام و سوءظن مواظبت و محافظت نموده و آنان را به عنوان الگوی خانواده‌های مسلمان در منطقه تبلیغ و محل زندگی خویش قرار دهند.

چه بسا كه چنین تبلیغات عملی و غیر زبانی كار سازتر از تبلیغات مستقیم و خطابه‌های فنی باشد. علی علیه السلام با احساس این نیاز در رهبران روحانی فرمود: «من نصب نفسه للناس اماما فلیبدا بتعلیم نفسه قبل تعلیم غیره ولیكن تادیبه بسیرته قبل تادیبه بلسانه (10) ؛ كسی كه در میان مردم به عنوان پیشوای مذهبی آنان عمل می‌كند، قبل از آموزش دیگران به آموزش خود آغاز كند و لازم است پیش از تبلیغات زبانی، تبلیغ رفتاری و عملی نماید.‌»


پی‌نوشــــــــــــــت‌ها:

(1) احزاب/30 و 31.

(2) بقره/44.

(3) تحف العقول، ص 322.

(4) من لا یحضره الفقیه، ج 1، ص 482.

(5) وسائل الشیعه، ج 20، ص 19.

(6) همان، ج 20، ص 153.

(7) همان، ج 20، ص 155.

(8) نهج البلاغه، نامه 31.

(9) پاره‌ای از خورشید، ص 150.

(10) نهج البلاغه، حكمت 73.

(11) وسائل الشیعه، ج 21، ص 480.

(12) حقوق متقابل والدین و فرزندان، ص 99.

منبع: ماهنامه اطلاع رسانی، پژوهشی، آموزشی مبلغان

تهیه و تنظیم: جواددلاوری، گروه حوزه علمیه تبیان