افسون افسانه دونگ ‌یی

این روزها مجموعه تلویزیونی «دونگ یی» از شبکه سوم سیما در حال پخش است . این سریال محصول جدید کمپانی های فیلمسازی کره جنوبی است که در ادامه آثار قبلی این کشور روی آنتن تلویزیون کشورمان رفته است . این سریال در 60 قسمت 60 دقیقه ای و محصول سال 2010 به کارگردانی «سنگ هاب کیم» و«بیانگ هول لی» ساخته شده است و درآن بازیگرانی چون «کول هو چوی» ،«هو ژوهان» ،«جین هی جی» و... بازی دارند.

این سریال درامی تاریخی است از سلسله چوزان کره، درباره دونگ یی، دختری که پدر و برادر خود را در کودکی از دست می دهد و به عنوان خدمتکار، ناخواسته وارد دربار سلطنتی کره می شود . او رفته رفته مدارج ترقی را طی می کند و در نهایت همت و تلاش او همسری و مادری بیستمین امپراطور چوزان کره رابرایش به ارمغان می آورد. در چند سال اخیر صدا و سیما کشورمان علاقه شدیدی به پخش سریال های کره ای پیدا کرده است و به نوعی تب سریال‌های کره‌ای در چند سال اخیر و با پخش سریال هایی چون : «جواهری در قصر»،«امپراطور دریا»، «افسانه جومونگ»، «تاجر پوسان»، «امپراطور بادها» و «ایسان» به شدت بالا رفته و این سریال ها توانسته مخاطبین عام تلویزیون را جذب خود کنند واین آثار امروز جای ثابتی در تلویزیون ایران پیدا کرده اند و مردم کشورمان هم به یمن یک دهه پخش آثار کره ای توانسته اند با فرهنگ ،آداب، تاریخ ، رسوم و تمدن سلسله های خیالی کره آشنا شوند. این شدت علاقه تاجایی پیش رفته که این روزها و با بازگشایی مدارس شاهد تصاویر بازیگران سریال های کره بر روی انوع کیف، کفش، دفتر، خودکار ، جامدادی، مدادتراش و... هستیم این نشان دهنده این نکته است که تولید کنندگان لوازم تحریر به شدت روی علاقه کودکان و نوجوانان به شخصیت های پوشالی سریال های کره ای امید بسته اند وانتطار دارند با توجه به علاقه مردم اجناس خود را به فروش برسانند.

اما نکته مهمی که باید در خصوص سریال های کره ای به آن اشاره کرد این است که عمده سریال هایی که در خصوص تاریخ امپراطوران کره جنوبی روی آنتن تلویزیون ایران رفته به لحاظ ساختار ، قصه ، طراحی دکور و لباس، صحنه های جنگی ولشکر کشی ها ، بازیگران ، گریم و ... شبیه به همدیگر بودند و جالب آنکه برخلاف تصمیمات صدا وسیما که در سریال وطنی صحنه های خشونت، شکنجه، ضرب و شتم را حذف می کند ، در سریال کره ای این صحنه ها به بدون هیچ مشکلی پخش می شوند.

در واقع سریال های کره ای که در چند سال اخیر پخش آن از شبکه های مختلف تلویزیون ما باب شده در ساختار ، قصه ، بازیها ریا، طراحی صحنه و لباس به شدت تصنعی وسطحی هستند ومخاطب نیز به دلیل اینکه در آثار وطنی خلاقیت و نوآوری نمی بیند مجبور است که به دیدن این گونه آثار کره ای دل ببندد و به جای تاریخ و تمدن ملی کشورمان به تاریخ دزدیده شده خیالی کره دل خوش باشد وبا چشم های خود ببیند که چگونه کره ای ها تاریخ ایران را به نام خود نموده وبا آن مجموعه های تلویزیونی خود را ساخته وبه اقصا نقاط جهان صادر می کنند وبرخود می بالند که این گونه تاریخ خیالی دارند.شاید برای خیلی ها این پرسش به وجود آید که چرا مخاطب ایرانی با وجوداین همه ضعف در سریال های کره ای باز هم با اشتیاق حاضر می شود 60 قسمت یک سریال کره ای را هفته به هفته دنبال کند ؟

جواب این پرسش بسیار ساده است. دلزدگی مخاطب از آثار وطنی و پناه بردن به آثار خارجی،! صدا و سیما به عنوان متولی و تهیه کننده و خریدار فیلم های سینمایی، ویدئویی و مجموعه های تلویزیونی در چند سال اخیر راه درستی را در پیش نگرفته است . در بخش فیلم هایی سینمایی عمدتا یا فیلم های جدید سینمایی کشورمان به دلیل برخی ملاحضات مانند مثلا مشکل داستان ، لباس و حجاب بازیگران زن خریداری و پخش نشدند و در مقابل برخی از فیلم های سینمایی چندین بار به شکل تکراری روی آنتن رفتند . در بخش فیلم های ویدئویی و تله هم که تکلیف مشخص است با وجود اینکه در سال بالای 100 تله فیلم ساخته می شود مخاطب به دلیل شتاب زدگی در ساختار، قصه و انتخاب عوامل آن و در نتیجه سطح کیفی پایین اکثر این گونه فیلم ها حاضر به تماشای آنها نیست و درساخت این تله فیلم ها نظارت و دقت آنچنانی نیز نمی شود. نتیجه آن که روز به روز شاهد سیر نزولی این گونه فیلمها هستیم و اکثر فیلم نامه های تله فیلمها ضعیف و فاقد جذابیتهای داستانی هستند وچنگی به دل نمی زنند . در مورد مجموعه های تلویزیونی هم به جز تعداد اندکی آثار فاخر مانند : «مختار نامه»، «شوق پرواز» و این اواخر «کلاه پهلوی» که پخش آن به تازگی آغاز شده است ، علاقه ای به دیدن دیگر مجموعه های تلویزیونی در ژانر های مختلف اعم از کمدی ، جدی و درام نیست . چون عمده این سریال ها با داستان و قصه تکراری ساخته می شوند و به نوعی به شعور مخاطب احترامی گذاشته نمی شود.

به هرحال مدتهاست که کشورهای صاحب صنعت فیلم سازی ساخت سریالهای تاریخی را در دستور کار خود قرار داده اند تا از این طریق بتوانند برای مخاطبین سایر کشورها فرهنگ سازی کنند. کاری که امروز کشوری مانند کره جنوبی آغاز کرده و با استفاده از استودیوهای فیلمسازی مجهز شامل لوکیشن ، دکورها و لباس های آماده و حضور بازیگران نسل جدید و قدیم در کنار یکدیگر و روایت زندگانی بزرگان تاریخ اش بتواند در عرصه ساخت سریال های تاریخی یکه تازی کند و بتواند مجموع های تلویزیونی خود را به سایر کشورهای جهان عرضه کند و در مقابل ما همچنان در این زمینه غفلت کرده ایم و میدان را برای کشوری مثل کره بازگذاشته ایم .

در واقع امروز محبوبیت سریال های کره ای در در سراسر جهان رو به افزایش است به نحوی که این روزها نقاط مختلف جهان اعم از در قاره آسیا چین ، ژاپن و هند، منطقه خاورمیانه، ایران، ترکیه و روسیه ، آمریکای شمالی، مرکزی و جنوبی و به ویژه مکزیک و آرژانتین ، اروپای شرقی و کشورهای اسکاندیناوی و به خصوص مجارستان و نروژ ، شمال آفریقا و مصر نیز استقبال خوبی از این سریال ها شده ، به نحوی که امروز کره جنوبی یکی از صادر کنندگان مطرح و اول محصولات فرهنگی به خصوص مجموعه های تلویزیونی در سطح جهان است با این تفاصیل باید پرسید سینما و تلویزیون ما چه جایگاهی در صادرات محصولات فرهنگی دارد؟