تختی، تنها مرد میدان ورزش نبود،

او مرد میدان تقوا و فضیلت و مسلمانی بود

"جهان پهلوان تختی، تنها مرد میدان ورزش نبود، او مرد میدان تقوی و فضیلت و مسلمانی بود. او الگوی جوانمردی اسلام در ورزش ایران و جهان بود. او اعتبار دنیای ورزش و نمونه ی کم نظیر یک ورزشکار مسلمان و یک مسلمان مبارز بود"

شهید محمد علی رجایی

قصه است این قصه، آری

قصه ی "درد" است.

شعر نیست

این عیار مهر و کین و مرد و نامزد است.

بی عیار و شعر محض خوب و خالی نیست.

هیچ، همچون پوچ، عالی نیست.

این گلیم تیره بختی هاست.

خیسی خون داغ سهراب و سیاوش ها

روکش تابوت "تختی ها" است...

(مهدی اخوان ثالث)

هفدهم دی ماه مصادف است با سی و پنجمین سالگرد در گذشت زنده یاد جهان پهلوان غلامرضا تختی.

جهان پهلوان غلامرضا تختی پرافتخارترین چهره ی تاریخ ورزش قهرمانی ایران و فاتح سکوهای رفیع کشتی جهان، نه تنها در ایران که در تاریخ ورزش دنیا نیز چهره ای کاملاً شناخته شده است. با وجود گذشت حدود 4 دهه از آخرین حضور تختی در رقابت های المپیک (توکیو،1964) و 35 سال از در گذشت جهان پهلوان، نام وی همچنان در زمره نام آورترین قهرمانان کشتی رقابت های المپیک می درخشد.

با این همه تردیدی نیست که راز محبوبیت و ماندگاری کم نظیر شادروان غلامرضا تختی را نه در برق نشان های رنگارنگ ورزشی او که در خصایص و سجایای اخلاقی و صفات بارز انسانی این فرزند وفادار مردم باید جستجو کرد.

"او با مردم و چونان مردم زیست. در شادیشان گلخنده اش را نثار آنان کرد و درمانم و اندوهشان، ایثارگرانه و اندوهگین در کنارشان جای گرفت. شادی هر لبخند فتحی را که برلبانش نقش بست با آنان قسمت کرد و با غرور و پیروزی خویش بارها و بارها، زنگار اندوه شکست های دیرین را از سینه ی آنان شست.

چه بسیار مردم سیلی خورده یی که زبونی خویش را در قدرت و حمیت و همت او جبران شده می دیدند و غروب آرزوها و آرمان های خویش را در طلوع نام و گام او از یاد می بردند و تداوم آرمان هایشان را در صلای مردانگی و عزت او که هرگز آن را به پای دونان و دشمنان سوگند خورده مردم نریخت جستجو می کردند و چنین بود که تختی آرام آرام و نه یکباره و ناگهان قهرمان شکست ناپذیر افسانه های دل مردم شد.

او تبلور آرزوهای مرده و به عمق علاقه خالصانه طبقات محروم و رنج دیده نسبت به خویش واقف بود، وی در پاسخ به خبرنگاران داخلی و خارجی که از او پرسیده بودند "با ارزش ترین مدالی که تاکنون گرفته ای کدام است؟"، گفته بود "بزرگترین پاداش و عالی ترین هدیه ای که گرفتم مدال یا نشان طلا و نقره نبود، قلب یک انسان بیش از هزاران مدال طلا ارزش دارد و من می دانم که هزاران هزار نفر از مردم حق شناس میهنم در قلب مهربان خودشان جای کوچکی هم برای من ذخیره کرده اند".

تختی که در خانواده ای مذهبی و معتقد پرورش یافته بود، از همان جوانی انسانی مومن و پرهیزگار بود. ایمانی خالصانه داشت، برای شرعیات اهمیت خاصی قائل بود و نماز و روزه اش هرگز ترک نمی شد.

"شبهای جمعه همواره برای زیارت به حضرت عبدالعظیم می رفت" و ارادت خاصی به ائمه طهار خصوصاً حضرت ثامن الحجچ(ع) داشت.