عزّتی بىذلّت !!
همه لغزشها، گمراهىها، در افتادن در ظلمات جهل، مادیگرى و گرفتار آمدن به بند استعمار و استثمارگران و دچار آمدن به شهوات و امیال شیطانى، محصول جدایى از قرآن، این برنامه جامع الهى است.
حضرت علی علیه السلام فرمودند: «بر شما لازم است كتاب خدا را بیاموزید كه آن نیكوترین سخن و رساترین موعظه است. در تمام آیات تدبر و اندیشه كنید كه قرآن بهار دلها و شكوفا كننده تمام استعدادهاى نهانى و معنویست. از نورش شفا بجویید كه شفاى دردهاى سینهها و آن را نیكو تلاوت كنید كه حاوى بهترین سرگذشتهاست»
رعایت حق قرآن
از آیات و وروایات استفاده مىشود كه مسلمانان نسبت به كتاب الهى، داراى سه وظیفه مهم هستند:
1ـ قرائت قرآن 2- فهم قرآن 3- عمل به قرآن.
و این سه وظیفه از آیه 121 سوره بقره و آیاتى مشابه آن به طور صریح استفاده مىشود: «الَّذِینَ آتَیْناهُمُ الْكِتابَ یَتْلُونَهُ حَقَّ تِلاوَتِهِ أُولئِكَ یُۆْمِنُونَ بِهِ وَ مَنْ یَكْفُرْ بِهِ فَأُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُونَ» (بقره ـ 121)
«كسانى كه كتاب [آسمانى] به آنان دادهایم، آن را به طورى كه شایسته آن است [با تدبّر و به قصد عمل كردن] مىخوانند؛ آنانند كه به آن ایمان مىآورند و كسانى كه به آن كفر مىورزند آنانند كه زیانكارند.»
راغب اصفهانى، كه مورد توجه تمام علماى اسلام از تمام فرقهها است، در كتاب پرقیمت «مفردات» در لغت «تلو» آیاتى را ذكر مىكند كه از آن آیات لزوم قرائت و وجوب فهم استفاده مىشود.
تلاوت عامل: ایمان، تحقق اعتقاد پاك در قلب، اخلاق حسنه در نفس و عمل صالح در اعضاى آدمى است.
تلاوت كننده قرآن به چهار بهره فوق العاده خواهد رسید:
1ـ عزّت بىذلّت 2- غناى بى فقر 3- علم بى جهل 4- حیات بى موت كه شرح هر یك جزوهاى جدا مىطلبد و این همه در كلمه «فلاح» و مشتقات آن نهفته است.
از هنگام نزول اولین آیه كه در لحظه اول بعثت بود، تا ولادت حضرت حجة بن الحسن العسكرى عجّل اللَّه تعالى فرجه الشریف دویست و شصت و هشت سال مىشود، در این دوران رسول خدا و ائمه بزرگوار علیهم السلام در بین مردم بودند و همت آنان مصروف زمینه سازى براى قرائت، فهم و عمل به كتاب خدا شد، كه اگر این سه واقعیت در زندگى تمام مسلمانان تحقق یابد، دست هر شرّ ظاهر و باطنى از حیات آنان كوتاه و درهاى خیر و بركتى به روى آنان باز خواهد شد.
تلاوت كننده قرآن به چهار بهره فوق العاده خواهد رسید: 1ـ عزّت بىذلّت 2- غناى بى فقر 3- علم بى جهل 4- حیات بى موت كه شرح هر یك جزوهاى جدا مىطلبد و این همه در كلمه «فلاح» و مشتقات آن نهفته است
رسول خدا صلى الله علیه و آله مىفرمایند: «عَلَیْكَ بِتَلاوَةِ الْقُرانَ وَذِكْرِ اللَّهِ كَثِیْراً فَانَّهُ ذِكْرٌ لَكَ فى السَّماءِ وَنُورٌ لَكَ فِى الْارْضِ» (بحار الانوار: 89/ 198، باب 23، حدیث 7؛ مستدرك الوسائل: 5/ 294، باب 5، حدیث 5900- 16)
بنابر نقل «ملا محمد باقر مجلسى» این مرد كم نظیر و آگاه به قرآن و روایات و خدمتگذار به نبوت و ولایت امیر مۆمنان علیه السلام مىفرمایند:
تَعلَّمُوا كِتابَ اللَّهِ تَبارَكَ وَتَعالى فَانَّهُ أحْسَنُ الْحَدیثِ وَأبْلَغُ الْموْعِظَةِ وَتَفَقَّهُوا فِیْهِ فَانَّهُ رَبیْعُ الْقُلُوبِ وَاسْتَشْفُوا بِنُورِهِ فِانَّهُ شِفاءٌ فِى الصُّدُورِ وَأَحْسَنُوا تِلاوَتَهُ فَانَّهُ أحْسَنُ القِصَصِ (تحف العقول: 149؛ بحار الانوار: 74/ 291، باب 14، حدیث 2)
«بر شما لازم است كتاب خدا را بیاموزید كه آن نیكوترین سخن و رساترین موعظه است. در تمام آیات تدبر و اندیشه كنید كه قرآن بهار دلها و شكوفا كننده تمام استعدادهاى نهانى و معنویست. از نورش شفا بجویید كه شفاى دردهاى سینهها و آن را نیكو تلاوت كنید كه حاوى بهترین سرگذشتهاست»
این مطلب براى همه از روز روشنتر است كه علاج تمام دردهاى مسلمین، در گرو رجوع به قرآن با كمك اهل بیت رسول خدا صلوات الله علیهم اجمعین است، كه بنابر نقل اكثر كتب حدیث، رسول خدا صلی الله علیه و آله چند ساعت مانده به پایان عمر شریفشان، در حضور مردم در حالى كه به پله اول منبر به خاطر سختى درد و رنج بدنش تكیه كرده بودند فرمودند: «انّى تارِكٌ فِیْكُمُ الثَقَلَیْنِ كِتابَ اللَّهِ وَعِتْرَتِى اهْلِ بَیْتى لَنْ یَفْتَرِقا حَتّى یَرِدا عَلَىَّ الْحَوْضَ ما إنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِما لَنْ تَضِلُّوا مِنْ بَعْدى أبَدا» (بحار الانوار: 2/ 225، باب 29، حدیث 2؛ مستدرك الوسائل: 7/ 254، باب 47، حدیث 8181- 1)
«دو چیز گرانبها را میان شما باقى مىگذارم؛ كتاب خدا و اهل بیتم را، این دو هرگز از هم جدا نمىشوند تا در كنار حوض بر من وارد شوند، اگر به آن دو تمسك جویید پس از من هرگز گمراه نخواهید شد»
همه لغزشها، گمراهىها، در افتادن در ظلمات جهل، مادیگرى و گرفتار آمدن به بند استعمار و استثمارگران و دچار آمدن به شهوات و امیال شیطانى، محصول جدایى از قرآن، این برنامه جامع الهى است.
فرآوری: آمنه اسفندیاری
بخش قرآن تبیان
منابع:
1- کتاب بر بال اندیشه ـ استاد انصاریان
2- بحار الانوار ج89 ـ ج 74ـ ج 2
3- مستدرك الوسائل ج 5 ـ ج7
4- تحف العقول 149