یاد روپوش‌های دهه 60 به خیر

در روزگار نه چندان دور، مثل این دوره نبود که هر سال خانواده ها یک سری لباس جدید برای هر پایه تحصیلی دانش آموزانشان بخرند و گهگاه در میان سال هم تغییرش دهند. آن روزها دانش آموزان لباس مدرسه را حتی برای سالهای متمادی می پوشیدند تا اینکه بالاخره پاره می شد و پدر و مادرها بالاجبار لباس جدیدی را برای فرزندانشان می خریدند. این روزها اما دیگر از آن خبرها نیست و در خصوص رنگ و جنس لباس مدرسه بر دانش آموزان هم پژوهش های بسیاری انجام می شود.

به گزارش «تبیان» پژوهشهای جدید جامعه شناسان و متخصصان علوم رفتاری حاکی از آن است که رنگ، مدل و جنس روپوش مدارس تاثیرات زیادی روی خستگی عصبی، پرخاشگری و افت تحصیلی دانش آموزان می گذارد. مجید ابهری آسیب شناس و متخصص علوم رفتاری در این باره گفته است: نتایج پژوهشهای جدید گروه آسیب شناسی بنیاد رفتاری در شهرهای اصفهان، شیراز و مشهد، نشان می دهد که جنس پلی استر و نایلون مانتوهای مدارس موجب ایجاد الکتریسیته ساکن در بدن دانش آموز شده و با آثاری که روی سیستم عصبی دانش آموز می گذارد، موجب پرخاشگری آنها می شود. همچنین رنگ و نوع روپوش دانش آموزان در افت تحصیلی، افسردگی و کاهش نشاط دانش آموزی اثری مستقیم دارد و رنگ تیره روپوش مدارس ابتدایی پسرانه موجب خستگی زودهنگام آنها در مدرسه شده و کاهش نشاط آنها در کلاس منجر به انحراف ذهنی آنها می شود. در ادامه نتایج این پژوهش همچنین آمده است که چنانچه بافت جنسی روپوش مدارس از نوع نخ یا کتان باشد و رنگهای استفاده شده در لباسها شاد باشد، موجب نشاط، تمرکز و فعالیتهای فکری دانش آموزان خواهد شد.

دهه 60 و 70 و روپوش هایی به رنگ عزا

همه ما سالهای دهه شصت و هفتاد را به یاد می آوریم، زمانی که روپوش های مدرسه همه سیاه و سورمه ای بود و در بهترین حالت طوسی تیره. آن روزها که مانتو و شلوارهای دختران به قدری گشاد بود که به دست و پاهایشان گیر می کرد و امکان تحرک و ورزش را از آنها می گرفت و مقنعه های هم چانه دار و بلند بود و بعضی اوقات که کش مقنعه در می رفت، ناگهان چانه در ناحیه گوش قرار می گرفت و منظره خنده داری را رقم می زد. در آن سال ها تنها چیزی که کسی به آن گوشه نظری هم نداشت این بود که این رنگ های سیاه و سورمه ای برای دانش آموزان دبستانی که پر از شور و نشاط کودکی هستند، چه پیامدهایی می تواند داشته باشد.

در آن روزها اگر یکی از دانش آموزان به دلیل اینکه لباس مدرسه اش هنوز خشک نشده با  مانتو یا شلواری که رنگ و جنسی غیر از لباس مدرسه داشت می پوشیدند، به محض ورود به مدرسه با برخورد شدید ناظم مدرسه روبرو می شدند و مورد توبیخ قرار می گرفتند تا دیگر اجازه چنین جسارتی را به خود ندهند! خلاصه اینکه در آن روزها پوشش تیره رنگ اصلی لایتغیر بود که هیچ کس حتی به تغییر آن فکر هم نمی کرد. سالها از پی هم گذشتند و سالهای پایانی دهه 70 و اوایل دهه 80 رسید.

با ورود این سالها انگار رنگ به دنیای روپوش های مدرسه راه پیدا کرد و دیگر از دانش آموزانی که با رخت عزا به مدرسه می رفتند خبری نبود. رنگ روپوش های مدرسه کم کم به سمت مغز پسته ای و آبی نفتی رفت تا بدعتی باشد برای لباس هایی تیره رنگی که سال های دراز بر تن دانش آموزان مدرسه جا خوش کرده بود. با پایان دهه 70 و ورود دهه 80 ، سبز مغز پسته ای و آبی نفتی ها هم جای خود را به آبی و صورتی و سفید دادند و این روزها دیگر لباس های مدرسه دانش آموزان رنگین کمانی شده و هر پایه و هر مدرسه رنگ مخصوص به خود را دارند. البته این مسئله یک مشکلی را هم در پی دارد. وقتی دانش آموزان هر پایه برای رنگ پوشش مدرسه الزام دارند، اگر دانش آموزی در میانه سال مدرسه اش را عوض کند یا دو سال بخواهد با یک لباس در کلاس حاضر شود، با برخورد مسئولان مدرسه روبرو می شود و باید حتما لباس جدیدی به رنگی که مدرسه انتخاب کرده است، خریداری کند که این مسئله به خانواده هایی که توانایی ندارد، فشار اقتصادی وارد می کند.

رنگ و نوع روپوش دانش آموزان در افت تحصیلی، افسردگی و کاهش نشاط دانش آموزی اثری مستقیم دارد و رنگ تیره روپوش مدارس ابتدایی پسرانه موجب خستگی زودهنگام آنها در مدرسه شده و کاهش نشاط آنها در کلاس منجر به انحراف ذهنی آنها می شود

رنگ در مقطع راهنمایی

براساس نتیجه پژوهشی که درباره جنس و رنگ لباس مدرسه دانش آموزان نوشته شده آمده است، که در مقطع راهنمایی نیز با توجه به بلوغ فکری دانش آموزان، قطعا رنگ و مدل جنس لباس فرم موجب علاقه مندی دانش آموزان نسبت به مدرسه می شود و به همین دلیل پیشنهاد می شود که وزارت آموزش و پرورش با همکاری انجمن اولیا و مربیان برای سال تحصیلی جدید تغییرات اساسی در جنس و رنگ لباس دانش آموزان صورت گیرد.

خوش به حال دانش آموزان این روزها که برای رنگ و جنس و مدل لباس هایشان در هر مقطعی هم تحقیق و پژوهش انجام می شود. این مسئله لااقل برای مایی که از نسلی آمدیم که نه کسی فکری به حال رنگ لباسهایمان می کرد و نه به یاد جنسشان بود، خیلی جای امیدواری دارد که با گذشت چند دهه، بالاخره برخی از بدیهیات برای برخی ها مشخص شد و رنگ تیره ای که زمانی ارزش دانش آموز محسوب می شد، این روزها نابهنجار و آزار دهنده محسوب می شود. امید است در کنار رنگ و مدل و جنس لباس های مدرسه برخی رویکردهای سلیقه ای دیگر هم تغییر پیدا کند.

مقالات مرتبط :

از نخبه پرانی تا بازیکن سالاری