ظاهر مومنان علی (ع) در قیامت

سیمای امام علی (ع) در ادبیات مذاهب مختلف اسلامی و حتی ادیان دیگر بسیار پرفروغ است و کتاب‌های مختلفی در این باره نوشته شده است. بخش مهمی از ادبیات شیعی چه عربی و چه فارسی مربوط به امیرالمۆمنین علیه السلام است. در همین زمینه، تحقیقات موردی هم انجام شده است، مثل کار علامه امینی (ره) در الغدیر در ثبت غدیریه‌های موجود از قرن اول تا چهاردهم. برخی آثار، نظم احادیث فضائل و مناقب یا موضوعات کلامی است. یکی از این کارها کتاب تابان تا همیشه است.

مۆلف در سال 1346 قصیده النور الجلی را در 181 بیت در باب فضائل، مناقب و خلافت بلا فصل امام علی (ع) سروده و سپس در سال 1385با بهره‌گیری از آیات و احادیث آن را شرح کرده است. بیشتر این احادیث از منابع معتبر و مهم اهل سنت و شیعه اخذ شده است.

در ابتدای کتاب، متن قصیده آمده است و سپس به شرح آن پرداخته شده است. چند بیت از این قصیده چنین است:

جانشین نبود نبی را جز علیّ مرتضی

غیر او کی می‌تواند دین معزَّز داشتن؟

کی‌تواند کرد تعیین جانشین بهر رسول؟

تاج اکملت علی را بود بر سر داشتن

زین سبب در روز خم گفتا نبیّ مصطفی

تاج أکملتُ علی را بود بر سر داشتن

زین سبب در روز خم گفتا نبی مصطفی

«آمد از بهر علی تاجی معَجَّر داشتن

فعل و قول و نص پیغمبر کجا شد این همه؟

دین حق را حافظی باید معبر داشتن

گفت پیغمبر علی با حق بود، حق با علی

مرکز حق چون علی بایست محور داشتن

غیر سرّ هل اتی حبل المتین حق علی نیست

ممکن زوجه جز زهرای ازهر داشتن

قائد الغرِّ المحجل زوج یکتای بتول

زیب انسان‌ها ز اوّل تا به آخر داشتن

*

شاه مردان با پیمبر هر دو نور واحدند

روز رستاخیز حیدر راست کوثر داشتن

بخشی از شرح مۆلف

مۆلف پس از ذکر حدیث معروف علی مع الحق و الحق مع علی از آثار مختلف اهل سنت، از تفسیر فخر رازی نقل می‌کند: فخری رازی نیز در تفسیر کبیر خود ذیل تفسیر بسم الله می‌گوید: ... علی بن ابی طالب آن را به صدای بلند می‌خواند و به دلیل متواتر ثابت شده که هر کس در دینش از علی بن ابی طالب پیروی کند، راه خدا را یافته است؛ زیرا رسول خدا (ص) در دعایش عرضه داشت: بار الاها، حق را دایر مدار علی کن.

سپس فخر رازی بعد از تقریبا شصت صفحه می‌گوید: و هر کس علی را امام و پیشوای دین خود بگیرد خود و دینش را به عروة الوثقی متمسّک داشته است.

یا به طور مثال ذیل بیت قائد الغر المحجل آورده است:

قائد الغُرّ المحَجَّلین از القاب امیرالمۆمنین (ع) است؛ یعنی پیشوای مۆمنانی که مواضع و وضوی آنان (صورت و دو دست و محل مسح سر و پاها) در قیامت، سفید و نورانی و درخشان است.

پیامبر (ص) به علی فرمود: «یا علی! انک سید المسلمین و امام المتقین و قائد الغر المحجلین و یعسوب المۆمنین»؛ یا علی به راستی که تو مهتر و پیشوای مسلمانانی (در کردار و رفتار و علم و حلم و تمام صفات کامل انسانی) و پیشوا و رهبر پرهیزکاران و پیشرو سپیدرویان و رئیس و گرداننده امور دنیا و آخرت مۆمنینی.

پس از قصیده شرح مفصل آن آمده و پایان بخش کتاب، فهرست تفصیلی مطالب و فهرست منابع است.