آلوارس، دشت، گل و چشمه
نقاش، اول چند تا كوه بلند كشیده كه روی هر كدام، كمی برف سپید نشسته بود. بعد چند تا ابر خاكستری گذاشت گوشه تابلو و حاشیه‌هایشان را طلایی كرد كه یعنی، پشت‌شان خورشید پنهان شده است.
آن وقت رفت سراغ كوه‌ها و دشت مقابل‌شان را با قلم‌مو سبز كرد و بعد آدم‌هایی را كشید میان سبزی دشت كه كنار هم ایستاده بودند، عكس می‌گرفتند یا روی قالیچه‌های سبك و كوچك دور هم نشسته بودند و گپ می‌زدند، اما باز قانع نشد.
حس كرد تابلویش چیزی كم دارد و ناگهان یادش افتاد كه رنگ‌ها سرخ، زرد، بنفش و سپیدبراق روی پالت نقاشی‌اش دست نخورده مانده است. پس قلم مخصوصش را برداشت و به رنگ‌های دست‌نخورده آغشته‌اش كرد و بعد بارها كوبید روی تابلو و این شد كه «آلوارس» متولد شد. روستایی در مجاورت دشتی سبز كه پر شده از شقایق‌ها و لاله‌های سرخ، گل‌های ختمی و گل‌های وحشی دیگر.
پیشنهاد این هفته ما روستای آلوارس است كه خیلی از ما وقتی اسمش را می‌شنویم خیال می‌كنیم باید نام یك گوشه سبز و درخشان در آن سر دنیا باشد، اما آلوارس آنقدرها هم دور نیست. این روستای ییلاقی از توابع بخش سرعین شهرستان اردبیل است كه گفته می‌شود پیش‌تر ییلاق چراگاهی عشایر شاهسون بوده است.
آلوارس قدیمی ترین روستایی است که در دامنه سبلان پا به عرصه وجود گذاشته است. مردی در زمان های قدیم در آن روستا زندگی می کرد که ادعا می کرد وارث این مکان است. بعد از درگذشت پیر مرد طایفه او بنام آل وارث معروف شد.
گروهی هم می گویند در روستای آلوارس باغهای بزرگی وجود داشت که از درختان تنومندی چون شمشاد و سر و بید تبریزی انباشته بود. نجاران از آن درخت انبوه الورا می بریدند و کسانی که از روستا همجوار خانه می ساختند از روستای آلوارس الوار می خریدند. به خاطر این درختان تنومند و الوار محکم این روستا به الوارستان معروف شد.
گروهی هم می گویند اجداد اهالی این روستا به نژاد پارس می رسد. این روستا را پارسیان در زمان های بسیار قدیم ساخته و مدت مدیدی در آن زندگی کرده اند. به همین خاطر نام آل پارس نیز بر روی آن می نهند. ولی از همه مصطلح تر برای این روستا عنوان آل پارس است.
آلوارسی‌ها به زبان آذری سخن می‌گویند و شیعه هستند و اگر شما را به آنجا دعوت می‌كنیم نه فقط به این خاطر است كه می‌توانید از روستایشان جاجیم، گلیم، فرش و شال گردن بخرید یا خانه‌های ساده و زیبایی دارد از جنس كاهگل و خشت و چوب دارد، بلكه آلوارس طبیعتی بكر دارد كه در هر بهار و تابستان با آب شدن برف‌های كوه‌های دامنه‌های سبلان، جان می‌گیرد و آن وقت یا گل‌های رنگ به رنگ می‌شود در دامن دشت‌هایش یا ماهی‌های قزل‌آلا در چشمه مین بلاغ یا هوای خنك و مرطوبی كه روح را تازه می‌كند و دردها را شفا می‌دهد.
آلوارس را كوهنوردها بهتر از گردشگران عادی می‌شناسند، چون این روستا در مسیر صعود به سبلان قرار گرفته و از آنجا كه روستایی برفگیر و نسبتا سردسیر است پیست اسكی در 12 كیلومتری آن نیز بنا شده است.
خوش‌تان آمد؟ می‌خواهید به جمع گردشگران تابلوی نقاشی آلوارس بپیوندید؟ پس اول به سرعین سفر كنید و از آنجا جاده‌ای 12 كیلومتری شما را به این روستای زیبا می‌رساند.
بزرگترین پیست اسکی کشور
مجموعه فرهنگی، توریستی و ورزشی آلوارس در یکی از زیباترین نقاط استان از لحاظ گردشگری و در دامنه های مرتفع و زیبای سبلان قرار دارد که بزرگترین پیست اسکی از لحاظ وسعت در ایران به حساب می آید. این پیست اسکی در فاصله 12 کیلو متری روستای آلوارس و 24 کیلومتری سرعین قرار گرفته و از آنجایی که در ارتفاع 3200 متری از سطح دریا قرار دارد در طول پائیز و زمستان پر از برف است و در حدود شش تا هشت ماه از سال مورد استفاده قرار گیرد.
این مکان مجهز به امکاناتی مثل بالابر و تله سیژ است و با وجود گرمای 35-40 درجه ای هوای تابستان در اردبیل و سرعین باز هم می توانید برف را در این مکان ببینید.
فراوری: الهام مرادی
بخش گردشگری تبیان
منابع: جام جم آنلاین
پورتال اردبیل
