چگونه عمر طولانی امام اثبات می شود؟

سلامتی، عمر طولانی و میل جاودانگی و راز دستیابی به آن از موضوعات مهم و مورد توجه همه ی انسانهاست، به دنبال این دغدغه و خواسته بشری، علم پزشکی از قدیم الایام جایگاه ویژه ای داشته و پیشرفته ترین بخش علوم مربوط به این حوزه است.

با توجه به همه تلاش های انجام شده در این زمینه خواسته مورد نظر به دست نیامده، لذا با شنیدن عمرهای طولانی خصوصاً عمرهای بیش از هزار سال حالت تعجب و گاهی انکار به خود گرفته و سپس آن را با علم محدود و ناقص خود بررسی و آن را غیر قابل قبول معرفی می کند. عمر طولانی امام زمان(عج) نیز از این بررسی ها در امان نبوده و آن نیز مورد استبعاد بوده و گاهی انکار نیز مورد قرار گرفته است. با توجه به علم تجربی اسناد تاریخی آیات و روایات برآنیم تا به این استبعاد و انکار پاسخ دهیم.

دلائل طول عمر

عمر طولانی امام عصر (عج) امری است طبیعی که از جنبه های مختلف قابل بررسی و تأیید است:

1- علم زیست شناسی:

این علم نه تنها عمر طولانی را انکار نمی کند بلکه از چند جهت آن را تأیید می کند. در این علم ثابت شده اگر برای موجودی تمام شرایط محیطی جهت ادامه حیات وجود داشته باشد این موجود همواره به حیات خود ادامه می دهد و هیچگاه مرگ به سراغ او نمی آید. اگر موجودی دچار مرگ و نابودی می شود علتش تغییر شرایط محیطی مناسب برای ادامه زندگی است که نتیجه این تغییرات فرسودگی و مرگ است پس اگر امام زمان(عج) بیش از هزار سال عمر کرده اند این شرایط به امر الهی برای حضرتش ثابت مانده که نتیجه آن حیات و جوانی و عدم مرگ است.

مسئله طولانی بودن عمر امام عصر (عج) توسط ائمه اطهار (علیهم السلام) و حتی قبل از تولد حضرت نیز بیان شده است.

از سوی دیگر در این علم، اصل بر حیات است و مرگ است که دلیل می خواهد و نه حیات، یعنی اگر در تمامی فرضیه های این علم و شاخه های آن به ویژه علم پزشکی توجه شود، آشکار خواهد شد که این علم وجود حیات در موجودات جاندار را یک امر عادی و طبیعی می داند و مرگ آن ها را یک امر غیر طبیعی همان طور که سلامت را امری طبیعی می داند و بیماری را امری غیر طبیعی. به بیان ساده تر یک پزشک هیچگاه از یک انسان نمی پرسد: تو چرا زنده ای؟ یا تو چرا سالم هستی؟ بلکه وقتی مرگ یا بیماریی رخ می دهد، آن زمان است که می پرسد چرا او مرد؟ یا چرا او بیمار شد؟ یعنی همیشه برای مرگ و بیماری است که دنبال دلیل و علت خارجی می گردد و نه برای زنده ماندن و سلامت بودن.

این تصور در تک تک ما نیز وجود دارد. هر وقت کسی می میرد می پرسیم: چرا مرد؟ آیا مریض بود؟ آیا تصادف کرد؟ و این به معنای این است که اصل بر حیات است، حال اگر چنین است، اگر هیچ یک از حوادث ناگوار برای کسی پیش نیاید، زنده ماندن او یک امر طبیعی و مادی است نه غیر طبیعی که از شنیدن آن تعجب کنیم. ولی چون این حوادث در زندگی انسان فراوان است و خیلی زود انسان با آنها رو به رو شود و می میرد، اگر کسی عمر طولانی هزار ساله داشته باشد تعجب می کنیم و می پرسیم: چگونه ممکن است این عمر طولانی؟ در حالی که سوال اصلی و حقیقی باید تعجب از عدم وجود حوادث باشد یعنی چطور در طول این عمر طولانی هیچ اتفاقی پیش نیامده؟

پاسخ به این سوال ساده است اگر کسی اصول سلامت را رعایت کند و به اراده الهی از حوادث طبیعی حفظ شود طبیعی است که سالهای طولانی عمر می کند. وجود این اصل علت پیشرفت علم پزشکی است والا همه تلاش ها در این زمینه لغو و بیهوده خواهد بود.

2- تاریخ:

بر اساس اسناد تاریخی موجود افراد بسیاری بودند که عمرهای بسیار طولانی داشته اند که در کتابهای تاریخی به معمرین معروفند.

در این زمینه کتابهای متعددی نوشته شده و نام این افراد در آن کتابها مندرج است. برای آگاهی بیشتر شما را به مطالعه کتاب خورشید مغرب، نوشته "محمد رضا حکیمی" دعوت می کنیم که در آن نام این کتاب ها نقل شده است. از سوی دیگر در سالنامه ی پاریس سال 1311. اسامی کسانی که در عصر حاضر از عمرهای طولانی چند صد ساله برخوردار بودند نقل شده است.

3- آیات قرآنی و روایات معصومین(علیهم السلام):

بر اساس قرآن کریم، عمر طولانی امر غیر ممکنی نیست و در چند مورد قرآن، به آن اشاره نموده: آنجا که می فرماید: "فلبث فیهم الف سنة إلا خمسین عاماً" (عنکبوت /14) داستان حضرت نوح است که تنها مدت دعوت ایشان بر اساس این آیه نهصد و پنجاه سال بیان شده، همچنین داستان حضرت موسی(علیه السلام) و حضرت خضر(علیه السلام) است که هم در قرآن و هم در روایات به آن اشاره شده که حضرت خضر(علیه السلام) از عمر جاویدان برخوردار است.

سرگذشت حضرت عیسی(علیه السلام) عروج ایشان به آسمان و زنده بودنشان تا عصر حاضر دلیل دیگری است بر پذیرش عمر طولانی. مسیحیان براین باورند که حضرت عیسی (علیه السلام) در شبی که ماموران حاکم به مخفیگاهش حمله کردند دستگیر شد، روز بعد او را به صلیب کشیدند و کشتند اما سه روز پس از مرگ، بر صلیب زنده شد و به آسمان رفت. اما قرآن کریم کشته شدن و به صلیب کشیده شدن حضرت عیسی (علیه السلام) را به صراحت رد می کند و می فرماید که آنان (مسیحیان) در این مسئله دچار اشتباه شدند(نسا/157) قرآن زنده بودن حضرت عیسی(علیه السلام) را تأیید می کند.

مسئله طولانی بودن عمر امام عصر(عج) توسط ائمه اطهار(علیهم السلام) و حتی قبل از تولد حضرت نیز بیان شده است. امام حسن مجتبی(علیه السلام) در تفسیر آیه "لتعلموا اَن الله علی کل شی قدیر" (طلاق /12) برای این که بدانید خداوند بر هر کاری تواناست.

می فرماید: خداوند نهمین فرزند برادرم حسین را عمر طولانی خواهد داد و سپس با قدرت و اراده خویش او را در چهره یک جوان چهل ساله ظاهر خواهد کرد.

این آیه اشاره به قدرت الهی دارد و امام (علیه السلام) نیز طولانی بودن عمر را به این قدرت وابسته دانسته است تا انسان دچار غرور علمی نشده و بداند که آنچه که از علم در دست دارد در برابر علم و قدرت الهی بسیار اندک و ناچیز است همانطور که قرآن نیز ما را به آن توجه می دهد:" و ما اوتیتم من العلم الاقلیلا" (اسراء/ 85) و از علم، جز بهره ی اندکی به شما داده نشده است.

اگر چه علم تجربی هم که برگرفته از علم ناقص بشری است مسئله طولانی بودن عمر را پذیرفته و دیگر جائی برای انکار و استبعاد نخواهد بود.

خلاصه سخن ....

عمر طولانی امری طبیعی و پذیرفته شده است که هم علم و هم آیات و روایات آن را اثبات کرده اند بر اساس قرآن حضرت نوح (علیه السلام) قریب 1000 سال عمر کرد، حضرت عیسی (علیه السلام) حدود 2000 سال عمر کرده اند و هنوز هم از حیات و زندگی بهره مند هستند پس چه دلیلی وجود دارد ما عمر طولانی امام زمان(عج) را نپذیریم؟

                                                                                                                                                           مریم جعفری

                                                                                                                                                          استاد دانشگاه

منبع:

1-     محمد رضا حکیمی، خورشید مغرب، ص199

2-     سالنامه پارس، سال 1311

3-     آیت الله صافی گلپایگانی، نوید امن و امان، ص214-226

4-     ابوحاتم سهل بن محمد سجستانی، المعمرون و الوصایا