زیر باران عرفه
باز این اشك است كه از جادههاى دل مىگذرد و در كویر نیاز ساكن مىشود . دوباره كبوترهاى محرم خیال، با خاك عرفات، تیمم مىكنند . نمىدانم! اما هر چه هست من زائر كوى حسینم . مىخواهم با زمزمههاى حسینى در صحراى عرفات، محرم درگاه خدا شوم، زیر باران عرفه ...
احسان دیرینه تو را قرنها و سالهاست مردمان شناختهاند . تو همانی که كاروان را براى نجات یوسف فرود آوردی تا از چاه به جاه رسانىاش و از بندگى به سلطنت . چشم سپید یعقوب را به دیدار یوسف روشن كردى! اى یاور ایوب كه بلا و رنج و سختى را از او دور كردى! اى آن كه دستان ابراهیم را از ذبح اسماعیل نگاه داشتى، تا وعدهات تحقق یابد! اى اجابت كننده دعاى زكریا! اى آفریننده یحیى! اى حامى یونس! که او را از شکم ماهی نجات دادی. تو را مىشناسم . اى آن كه به امر خود، دریا را براى بنىاسرائیل شكافتى و فرعون و لشكرش را در گرداب قهر خویش غرق نمودی! تو را مىشناسم . این را نیز مىدانم که اگر بندهاى نافرمانى كند، عزلش نمىكنى . مگر نبودند ساحران كه سالها غیر تو را پرستیدند و فرستادگان تو را تكذیب كردند، اما تو با آیه لطیف هدایت، از هر چه جهالت رهایشان كردى و به سمت نور رهنمایشان شدى، آى اى خدا اى بدیع بى همتا، اى پاینده بىمثال، اى عالمى كه به هر كس به قدر گنجایشش، بخشیدى . من اكنون زیر باران عرفه، زمزمههاى حسین (علیه السلام) این بنده عاشق تو را زمزمه مىكنم . او كه تو را با واژههاى آسمانى اشك مىخواند و با تمام بزرگیش چه خاشعانه با تو سخن مىگوید . این همان آغاز كربلایى شدن است ...
مهربانا! خطاهایم بزرگ شد و رسوایم نكردى . گناهانم را دیدى و پوشاندى .
اى لطیف! خرد بودم و ضعیف، روزىام دادى و نگاهم داشتى . بزرگ شدم! هنوز نمىتوانم نعمات تو را شماره كنم . اى كه بىمنت عطا مىكنى؛ آن گونه كه من در آیینه دلم لطف و احسان تو را مىبینم و تو در آیینه كردار من جرم و عصیان را . با این همه گنهكارى راهنمایم شدى به سوى ایمان . هر چند هنوز در شكر این همه احسان ناتوان بودم، بیمار شدم، خواندمت؛ درمان كردى . عریان بودم، پوشاندىام . گرسنه بودم، سیرم كردى . تشنه بودم، از تو سیراب شدم . ذلیل بودم، عزیزم كردى . غریب بودم، آشنایم نمودی . مسكین بودم، توانگرم ساختى . و خود كریمانه، احسان آغاز نمودى . پس به راستى كه حمد و سپاس براى توست! اى خداى بىهمتا! لبهایم اكنون با طراوت دعا ترنم گرفتهاند . چشمانم در بارش توبه، امان از دست دادهاند . دل بىقرار عرفات حسین (علیه السلام) شده است! یا قدیم الاحسان ما را بیامرز و دعاهایمان را مستجاب گردان که جز تو کسی را نداریم و چشم امیدمان به درگاه تو که کریم و رحیم هستی؛ می باشد.
