همه چیز چقدر آرام است؟

پس‌کوچه‌های شمرون و قفس طلایی به عنوان فیلم‌هایی متعلق به جریان سینمای تجاری در گیشه شکست خوردند؛ فیلم‌هایی که بازیگران چهره و پولساز داشتند ولی به واسطه تلقی سنتی سازندگانشان نتوانستند مورد توجه مخاطبان امروز سینما قرار گیرند. کامران قدکچیان و محمد زرین‌دست، کارگردانان پس‌کوچه‌های شمرون و قفس طلایی از سینماگران قدیمی و باتجربه سینمای ایران به شمار می‌آیند. قدکچیان از دهه50 کارگردانی را آغاز کرده و سابقه فیلمسازی زرین‌دست به دهه40 می‌رسد.

به نظر می‌رسد سینمای ایران کنار انبوه مشکلات ریزودرشتی که در عرصه تولید و اکران دارد، در ناتوانی در جذب مخاطب تا اندازه‌ای هم چوب ناتوانی فیلمسازان در همراهی با دغدغه‌های روز جامعه را می‌خورد. در این زمینه قفس طلایی که کاملا منفک از جامعه ایران است و در پس‌کوچه‌های شمرون نیز که مسائل اجتماعی روز دستمایه قرار گرفته، پرداخت فاقد طراوت فیلمساز که گرفتار در بند مناسبات کلیشه‌ای این نوع تولیدات است، جایی برای جذب مخاطب گسترده، باقی نگذاشته است. در این میان محمد زرین‌دست که از نوع اکران قفس طلایی نیز آزرده‌خاطر شده، پس از پایان نمایش عمومی این فیلم اعلام کرد که احتمالا از سینما خداحافظی خواهد کرد.

اما همه‌چی آرومه و راه بهشت به عنوان فیلم‌های تازه‌اکران‌شده در روزهای اول اکرانشان با واکنش‌های متفاوتی مواجه شده‌اند. همه‌چی آرومه فیلمی کمدی است که بر اساس فیلم هالیوودی «خماری» ساخته شده است. این فیلم در چند روز اول اکرانش گیشه نسبتا قابل قبولی داشته و به لحاظ فروش روزانه مقام دوم جدول گیشه را پس از «خوابم می‌آد» در اختیار دارد. همه چی آرومه جزو فیلم‌هایی است که حوزه هنری حاضر نشد آن را در سینماهایش اکران کند. پس از این اتفاق پخش‌کننده همه‌چی آرومه اعلام کرد که اگر از تصمیم حوزه هنری اطلاع داشت فیلم را در این زمان اکران نمی‌کرد. جالب اینکه جز کپی‌برداری از فیلم خماری، نام فیلم هم که از ترانه معروفی گرفته شده مورد انتقاد خواننده این ترانه واقع شده است. اما راه بهشت مانند «خاک و آتش» ساخته قبلی مهدی صباغ‌زاده اثری تاریخی است با این تفاوت که خاک و آتش اثری پیرامون تاریخ معاصر بود و راه بهشت درباره تاریخ اسلام است.

فیلمنامه این فیلم را محمدتقی انصاری نوشته و فیلم با ترکیبی حرفه‌ای از بازیگرانی که تماشاگر آنها را زیاد در فیلم‌ها و سریال‌های تاریخی مذهبی دیده ساخته شده است. در تبلیغات راه بهشت از عبارت «بعد از فیلم به‌یادماندنی محمد رسول‌الله(ص)» استفاده شده که در نوع خود جالب توجه به نظر می‌رسد. فروش روزهای اول این فیلم چندان جالب توجه نبوده و تجربه نشان داده که مخاطب ترجیح می‌دهد آثاری از این دست را بر صفحه تلویزیون تماشا کند نه روی پرده بزرگ سینما. البته در مورد فروش راه بهشت باید به پخش‌نشدن تیزرهای این فیلم از تلویزیون نیز اشاره کرد که مورد اعتراض مهدی صباغ‌زاده نیز قرار گرفته است. با پخش تیزرها احتمالا فروش روزانه راه بهشت بالاتر خواهد رفت.

«بدون اجازه» دیگر فیلم روی پرده که 10روز از اکرانش می‌گذرد در این مدت نتوانسته تماشاگران پرتعدادی بیابد. البته فروش این فیلم در روزهای آخر هفته نسبتا قابل قبول بوده است. «کیمیا و خاک» هم پس از دراختیارگرفتن سینما فرهنگ، با رشد فروش روزانه‌اش مواجه شده است؛ هرچند هنوز هم آمار فروش این ساخته عباس رافعی با توجه به روزهای اکرانش قابل توجه نیست.

«شور شیرین» به عنوان فیلمی متعلق به سینمای دفاع مقدس در سینما آزادی بیشترین مخاطب را یافته است؛ فیلمی که آغاز اکرانش با حاشیه و جنجال همراه شد و رئیس شورای صنفی اکران آمار فروش‌اش در سینما آزادی را مشکوک خوانده و از فرستادن مامور مخفی به این سینما برای چک‌کردن فروش شور شیرین خبر داده بود.

هرچند در روزهای بعد سیدضیاء هاشمی خبری از نتیجه گزارش مامور مخفی‌اش در سینما آزادی نداد! «آزمایشگاه» هم در آخرین روزهای اکرانش همچنان به روند متوسط خود در گیشه ادامه می‌دهد. پرفروش‌ترین فیلم روی پرده همچنان «خوابم می‌آد» رضا عطاران است که با این روند، فروش‌اش احتمالا از مرز دومیلیاردتومان در اکران تهران نیز گذر خواهد کرد. در واقع اگر فروش خوابم می‌آد را از جدول گیشه کنار بگذاریم می‌بینیم که وضعیت فروش بقیه فیلم‌ها تا چه اندازه نگران‌کننده است. در روزهای گرم تیرماه در گیشه سینماها خبر چندانی نیست و فعلا همه چیز در آرامش و سکوت به سر می‌برد.