تبیان، دستیار زندگی
آموزش الکترونیکی شامل تمامی فعالیت‌های آموزشی می‌باشد که توسط افراد یا گروه‌ها، آنلاین و یا آفلاین، به صورت هم زمان و یا غیر هم زمان از طریق رایانه های متصل به یک شبکه یا مجزا و یا هرگونه ابزار الکترونیکی دیگر انجام می پذیرد....
عکس نویسنده
عکس نویسنده
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

حوزه کاربرد آموزش الکترونیکی

حوزه کاربرد آموزش الکترونیکی

آموزش الکترونیکی عمدتا به کاربرد هدفمند اطلاعات شبکه‌ای و تکنولوژی‌های ارتباطی در تدریس و یادگیری اطلاق می‌شود.

عبارات دیگری از قبیل آموزش بر خط، آموزش مجازی، آموزش توزیعی، آموزش مبتنی بر شبکه و آموزش مبتنی بر وب نیز برای توصیف این شیوه یادگیری به کار می‌روند.

عمدتاً، تمامی این موارد به فرایند آموزشی اشاره دارند که از فناوری اطلاعات و ارتباطات به عنوان واسطه‌ای برای آموزش و یادگیری هم‌زمان و یا غیر هم‌زمان استفاده می‌کنند.

اما با دقت نظر بیش تر، متوجه وجود تفاوت‌های جزئی میان آن‌ها خواهیم شد. مفهوم آموزش الکترونیکی گسترده‌تر از تمامی اصطلاحات فوق بوده و هیچ یک نمی‌توانند به عنوان معادلی برای آموزش الکترونیکی به کار برده شوند.

حوزه کاربرد آموزش الکترونیکی

آموزش الکترونیکی شامل تمامی فعالیت‌های آموزشی می‌باشد که توسط افراد یا گروه‌ها، آنلاین و یا آفلاین، به صورت هم زمان و یا غیر هم زمان از طریق رایانه های متصل به یک شبکه یا مجزا و یا هرگونه ابزار الکترونیکی دیگر انجام می پذیرد.

جدول زیر اشکال و انواع گوناگون فعالیت های آموزش الکترونیکی را نشان می دهد. (برای اطلاعات بیش تر رجوع شود به Romiszowski, 2004 )

یادگیری فردی

به صورت آنلاین

یادگیری فردی

به صورت آفلاین

یادگیری گروهی

به صورت هم زمان

یادگیری گروهی

به صورت غیر هم زمان

انواع فعالیت های آموزش الکترونیکی

1. یادگیری فردی، به صورت آنلاین به شرایطی اشاره دارد که در آن یک فراگیر به صورت فردی از طریق یک اینترانت یا اینترنت به محتوای آموزشی آنلاین دسترسی می یابد. در این شیوه فراگیر می تواند یادگیری خود را بر حسب نیاز آهسته تر یا سریع تر پیگیری نماید. یک نمونه بارز از این شیوه، فراگیری است که به تنهایی از طریق اینترنت و یا یک شبکه محلی به مطالعه یا تحقیق می پردازد.

2. یادگیری فردی، به صورت آفلاین به شرایطی اشاره دارد که در آن یک فراگیر برای یادگیری از منابع آموزشی آفلاین، مانند یک پایگاه داده یا بسته های آموزشی رایانه ای (بدون نیاز به اتصال به اینترنت یا شبکه) استفاده می کند.

3. یادگیری گروهی به صورت هم زمان به شیوه ای اطلاق می شود که در آن گروه هایی از فراگیران به صورت هم زمان در زمان واقعی در حال تعامل از طریق اینترنت یا یک شبکه محلی هستند. این نوع یادگیری می تواند شامل سمینارهای نوشتاری و یا ویدئو کنفرانس یک یا دو سویه باشد. به عنوان مثال، کلاسی را در نظر بگیرید که به صورت آنلاین و هم زمان در حال صحبت و یادگیری از طریق اینترنت هستند.

4. یادگیری گروهی به صورت غیر هم زمان شیوه ای است که در آن گروه هایی از فراگیران از طریق اینترنت و یا یک اینترانت در حال انجام فعالیت های مشترکی هستند. اما تمام این افراد در یک زمان مشخص به شبکه متصل نیستند و تعاملات میان آن ها با یک تاخیر زمانی روی می دهد. رایج ترین مثال های این دسته، انجمن ها و جلسات مباحثه گروهی از طریق سیستم های مدیریت آموزشی می‌باشد.

مرکز آموزش الکترونیکی موسسه تبیان

تهیه: نوشین رحمانی تنظیم: یگانه داودی