تبیان، دستیار زندگی
مسئله تربیت و پرورش کودکان، موضوعی بسیار مهم است. چنانچه توجهی گذرا به متون دینی و گفته اولیای دین مان داشته باشیم، متوجه خواهیم شد که تربیت از جایگاه و منزلت رفیعی برخوردار است و نسبت به آن سفارشات بسیاری شده است.
عکس نویسنده
عکس نویسنده
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

فرصتی طلایی برای انسان سازی


مسئله تربیت و پرورش کودکان، موضوعی بسیار مهم است. چنانچه توجهی گذرا به متون دینی و گفته اولیای دین مان داشته باشیم، متوجه خواهیم شد که تربیت از جایگاه و منزلت رفیعی برخوردار است و نسبت به آن سفارشات بسیاری شده است.

مادر و کودک، تربیت دینی

اهمیت پرورش درست یک کودک در متون دینی ما، تبعات و نتایجی دارد که نه تنها در این دنیا بلکه در آخرت نیز، ادامه خواهند داشت. به همین خاطر است که دین اسلام برای آن دسته از والدینی که وظایف تربیتی را به درستی و با دقت انجام می دهند، ارزش بسیاری قائل است و از چنین فرزندانی با عنوان "صدقه جاریه" یاد کرده است که همواره برای همگان سودمند است و برای والدین نیز سرچشمه خوبیهاست.

امام صادق(علیه السلام) می فرمایند:

شش چیز است که بعد از مرگ به شخص مومنه نتیجه می رساند. یکی از آنها فرزند نیکوکاری است که به یاد پدر و مادر باشد و برای آنها به درگاه خدا نیایش کند...(سفینه البحار.جلد2،ص556)

بسیاری از والدین از وظیفه مهم و حساس خود در ارتباط با تربیت کودکان، غافلند و تصور می کنند که باید تربیت فرزندانشان را به محیط های آموزشی بسپارند. در حالیکه در شرایط کنونی، اغلب نظریه پردازان و جامعه شناسان و روانشناسان، از شکل گیری بخش اعظم شخصیت هر انسان در شش سال اول زندگی سخن می گویند. این یعنی سالهایی که فرزندان بیشترین تماس را با والدین خود دارند.

البته این بدان معنا نیست که بعد از این دوره زمانی، فرصتی برای تغییر یافتن نباشد. بلکه این امکان برای ادمیزاد وجود دارد که تا وقتی زنده است و نفس می کشد، تغییر کند و این خاصیت نفس انسان است. اما کیفیت تربیت، متغیر است. آنچه مهم است اینکه کودکان به گونه ای تربیت شوند که به سمت کمال مطلوب قدم بردارند. کودکی که اینطور تربیت شود، مطمئنا موجب تامین رضایت پدر و مادرش می شود و برای جامعه هم، فردی موثر و مفید خواهد بود.

یکی از معضلات جامعه امروز ما که برخی انرا از مقتضیات زندگی در عصر مدرن می خوانند، این است که مادران به کارهای اداری و به طور کلی فعالیت خارج از منزل، مشغول شده اند. این دسته از افراد که مادران شاغل نام دارند، برای حفظ موقعیت شغلی خود، تامین مخارج و یا برای علاقه مندی به فعالیت شان، کودکان را از بدو تولد، به مهد یا کودکستان و یا پرستار و دایه می سپارند و به سمت امورات شغلی خود می روند.

بدون تردید، کودکانی که روزها و سالهای اول زندگی خود را بدون حضور مادر طی می کنند، از کسب یکسری از مواهب که ناشی از مهر مادری است، محروم می شوند. مسلما رابطه عاطفی میان یک مادر و فرزند را نمی توان با هیچ رابطه ای مقایسه کرد و یکسری از مسائل تربیتی به واسطه همین انس و ارتباط عاطفی در وجود کودک نقش می بندد.

مادری که خود را مکلف می داند تا با انجام برخی از فداکاری های بی دریغ، فرزندش را از حقوق طبیعی اش محروم نسازد، نتیجه این اقدام را در آینده کودکش مشاهده خواهد کرد

مقصود از بیان این نکات این نیست که هر کودکی که به مهد و شیرخوارگاه سپرده شود، نمی تواند تربیت درست و مطلوبی داشته باشد، بلکه مقصود این است که یک فرصت مناسب ومغتنم برای برخورداری کودک از یک رابطه عاطفی وموثر از دست رفته است. فرصت و وظیفه ای که خالق مقدس آفرینش بر عهده مادران گذاشته است و ارزش و شان والایی برای آن قائل شده است.

چه بخواهیم و چه نخواهیم باید بپذیریم که مادر شدن، وظایفی را به همراه دارد که نباید نسبت به انها بی تفاوت بود. منظور این نیست که اگر کسی مادر شد باید خود را فراموش کند و خواسته های خود را نادیده بگیرد و همه چیز او فرزندش باشد. مسلما یک مادر هم نیازهای خاص خودش را دارد و دلیلی ندارد که به خاطر وظایف مادری، دائما خود را نادیده بگیرد. بلکه منظور این است که یک مادر می تواند مراحل تربیت و پرورش کودک خود را همواره مد نظر داشته باشد و ساعاتی را هم به ورزش و شرکت در کلاس های مورد علاقه خودش، بپردازد.

گریه کودک

یعنی مدیریت یک خانواده با توجه به نیازهای تمامی اعضا.  مادری که شاغل است و مجبور است تا هر روز صبح زود از منزل خارج شود و تا بعد از ظهر کودک خود را نبیند، قطعا فرصتهای زیبای بودن با کودکش و یاد دادن برخی از موارد را به او، از دست داده است.

مادری که خود را مکلف می داند تا با انجام برخی از فداکاری های بی دریغ، فرزندش را از حقوق طبیعی اش محروم نسازد، نتیجه این اقدام را در آینده کودکش مشاهده خواهد کرد. اولین چیزی که  کودکانی که مادر شاغل دارند، از آن محروم می شوند، شیر مادر است. تجربه ثابت کرده که شیر مادر غذایی کامل و هماهنگ با بدن کودک است و از طرف دیگر تغذیه کودک با شیر مادر موجب برقراری علقه ای عاطفی میان مادر و کودک نیز می شود. بنابراین به لحاظ روحی و جسمی برای کودک سودمند است. چنانچه مادران به این مسائل فکر کنند و اهمیت این موضوع را باور داشته باشند، فرزندان خود را به دیگران نمی سپارند. بلکه خود را موظف می دانند تا حداقل در دو سال اول زندگی در کنار کودک باقی بمانند و کودک را از سرچشمه عشق و محبت خویش، دور نمی کنند. فراموش نکنید که تربیت کودک شما از خودش عزیزتر است و انسان سازی، مهمترین و با ارزش ترین کاری است که هر انسانی می تواند در ایندنیا انجام دهد.

فاطمه ناظم زاده

بخش خانواده ایرانی تبیان


مطالب مرتبط:

ورود ممنوعی مقابل دخالت دیگران

اگر فرزند دوم در راه دارید...

کودک حرف گوش کن اما مستقل

فحش های کودکانه

دلواپسی بزرگ در یک دنیای کوچک

پول در جیب‌های کودک من

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.