دعواهای هرساله بر سر مکان و محل نمایشگاه

امسال «سیدمحمد حسینی» وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و «علی نیکزاد» وزیر راه و شهرسازی روز جمعه 18 فروردین ماه به منظور بررسی و حل مشکلات و موانع موجود برای برپایی نمایشگاه کتاب در مصلی، از نقاط مختلف این مکان بازدید کردند و عاقبت به این نتیجه رسیدند که کلنگ نمایشگاه دائمی کتاب را در مجتمع امام خمینی به زمین بزنند. آنها در بررسی خود عاقبت به این نتیجه رسیدند که مکانی دیگر برای بر پایی نمایشگاه کتاب در نظر بگیرند چرا که مصلی امام پاسخ گوی نمایشگاه بین المللی کتاب نیست.

ناشران اما صحبت دیگری دارند. آنها می‌گویند در حال حاضر که مکان مناسبی برای نمایشگاه وجود ندارد و ساختمان تازه‌ای اختصاص داده نشده است، چرا نمایشگاه را دوباره به همان مکان قبلی یعنی محل دائمی نمایشگاه‌های بین المللی  در خیابان حجاب منتقل نمی‌کنند؟

مرتضی آخوندی رئیس انجمن اسلا‌می ناشران سال گذشته در اعتراض خود به محل نمایشگاه گفته بود:" ناشران خارجی در نمایشگاه كتاب (با محاسبه همه یارانه‌ها) كتاب‌هایشان را با تخفیف هفتاد درصد عرضه می‌كنند. در مقابل، دولت یارانه كاغذ را هم از ناشران ایرانی گرفته و آنها را از نمایشگاه كتاب تهران اخراج كرده است.

او در ادامه اعتراض خود حتی به این نکته اشاره کرده بود که برگزاری نمایشگاه کتاب در شبستان ممکن است حرمت این مکان را بشکند. با این حال چنین سخنانی دل وزیر ارشاد را نرم نکرد.

وی گفته بود:"‌ وقتی به ارشاد برای این تبعیض‌ها اعتراض می‌كنیم می‌گویند كه به ناشران ایرانی هم كاغذ می‌دهند در حالی كه امسال همین كاغذ هم حذف شده و از آن طرف حمایت از ناشران خارجی افزایش یافته است. مثلا‌ در مورد ناشران لبنانی دولت قرار است امسال به آنها تسهیلا‌ت ویژه‌ای هم بدهد در حالی كه تنها 3 یا 4 ناشر در جریان جنگ خسارت دیدند ولی اغلب ناشران لبنانی كتاب‌های ما را بدون اجازه افست می‌كنند و در نمایشگاه كتاب تهران هم می‌فروشند."

ناشران داخلی معتقد هستند سیاست ارشاد حذف ناشران ایرانی و امتیاز دادن به ناشران خارجی است.

در سال‌های اخیر زمزمه‌هایی مبنی بر دو پاره برگزار کردن نمایشگاه کتاب شنیده می‌شد که البته همه ناشران با این کار مخالفت کردند.

مصلی تهران دارای 6000 متر فضای غیر مفید مسقف است و به این ترتیب حتی اگر 2000 ناشر از 9000 ناشر در نمایشگاه شركت كنند، تنها 3 متر به طور متوسط به هریك خواهد رسید. یک ناشر با 60 عنوان كتاب برای هر 20 عنوان كتاب تنها 1 متر فضا دارد. یعنی باید كتاب‌ها را مثل قفسه كتابفروشی از عطف چید و غرفه‌دار هم حتما باید پای قفسه بایستد و كتابش را بفروشد.

چادر زدن در محوطه باز مصلی امام هم در زمان اردیبهشت ماه که خوی و خصلت دم دمی دارد پیشنهادی است که هر سال مطرح می‌شود و هر سال هم با شکست می‌خورد.

البته همین نکته خون ناشران را بیش از پیش به جوش می‌آورد. همین که ناشر کهنه کاری باید زیر چادر از مشتری‌اش پذیرایی کند کلی خفت و خواری به دنبال دارد و چه کسی است که زیر بار آن برود؟

سابق بر این چادرها مخصوص کودکانی بود که همراه خانوده‌ها می‌آمدند و برای سرگرم کردنشان زیر همین چادرها به بازی و نقاشی مشغول می‌شدند و یا مکانی بود برای فروش قاب عکس و پوستر. همین یعنی پس رفت.

تکلیف جلسات تخصصی هم که روشن است. هیچ ناشری نمی‌تواند غرفه‌اش را رها و مدام در حال رفت و آمد به سالن کنفرانس بالای شبستان باشد. اغلب ناشران قید برگزاری جلسات تخصصی و گفتگو با مخاطب را می‌زنند و همین یکی از امتیازات و دلایل مهم برپایی نمایشگاه را از بین می‌برد.

مشکل عمده مصلی امام که نگفتنش بهتر از گفتنش است بحث ترافیک اطراف آن است که مطمئن هستم هنوز چیزی از آن ننوشته داد همه را در می‌آورد.

ضمن اینكه مطمئن باشید با برگزاری نمایشگاه در محل مصلی، اتوبان مدرس، اتوبان همت، اتوبان حقانی، اتوبان حكیم، خیابان های ولیعصر، سهروردی، سیدخندان، خرمشهر و سایر خیابان‌های این محدوده هر سال دچار ترافیكی باور نكردنی می‌شود.

همین دلایل کافی است تا ناشران و البته مردم قید نمایشگاه کتاب را بزنند و کتاب‌هایشان را از فروشگاه‌های میدان انقلاب تهیه کنند. فرض که کمی هم دود به خوردشان برود.