مردان پرکار و زنان خسته!

مهمان ها رفته اند، زن در گوشه ای از اتاق نشسته و هر از چند گاهی، پلک هایش سنگین می شوند و روی هم می روند. در خواب و بیداری است که ناگاه، صدای چرخاندن قفل بر در را می شنود، سرش را بلند می کند و نیم نگاهی به ساعت می اندازد شب از نیمه گذشته؛ مرد با چهره ی خسته و عبوس و با صدایی نالان، سلام می دهد.

زن از جایش بر می خیزد و می گوید: شب هم نمی آمدی!

غذایت را روی میز آماده کرده ام اگر سرد شده، در ماکروویو گرمش کن.

مرد: من خسته ام، خودت آماده کن

مهمانی خوش گذشت!

زن: بله، خیلی خوش گذشت، جای شما خالی! کجا بودی؟ متلک گفتن های خواهر و برادرامون بشنوی!

همیشه آبرو ریزی می کنی، اگه فقط یه امشب کارتو تعطیل می کردی، آسمون به زمین می اومد!

چی می شد بچه ات، همین امشبه ، تو شب تولدش ، باباشو کنارش می دید.

چی می شد من اینقدر صورتمو با سیلی سرخ نمی کردم و هزار جور بهونه برای نبودنت نمی آوردم.

مرد:...................... (صدایی از مرد شنیده نمی شود)

زن، غذای داغ کرده را روی میز می گذارد و از سر خشم و عصبانیت بر چهره مرد نگاه می کند، چشمان بسته مرد گواه از خواب چند دقیقه ای اوست، ... این صحنه برای زن تکراری است.

ظرف غذا را محکم روی میز می کوبد،  سری تکان می دهد و می گوید: دیگه خسته شدم!!!

از قدیم الایام گفته اند مرد و کارش! کار جوهره وجود مرد است! خدا هیچ مردی و بیکار نکنه و...

اما برخی از مردان حد این جوهره وجود را به سر حد کمال رسانده اند و بر خلاف عده ای دیگر از هم جنسان خود، افراط نموده و از این ور بام افتاده اند، به گونه ای که شهره ی دوست و آشنا شده اند و عنان صبر همه را گسسته اند.

کار افراطی و علاقه ی وافر برخی از مردان به کارشان، به قدری زبانزد است که حتی گاها به کنایه به عنوان درس عبرتی در نظر گرفته میشوند برای تادیب جوانانی که دل به کار نمی دهند و از پذیرش مسئولیت شغلی شانه خالی می کنند،" داوود جان کار کن اما نه به اندازه ی دائی احمدت، آخه میگن، حلال زاده به دائیش می ره!!

همسر و فرزندان این مردان، شاکیان ردیف اول محسوب می شوند و می گویند: ناف مرد خانه ی ما را با کار بریده اند، حتی در مهمانی، مسافرت، محفل خانوادگی و...گریزی از کار نداریم و فکر و ذکر مرد ما ، کار و وظایف کاریش است و از هیچ چیز به اندازه کارش لذت نمی برد. آنها به جرات ادعا می کنند که همسر / پدرشان  اگر کار نکند احساس بی حوصلگی، غمگینی و پوچی می کند.

مشکل در تامین بودجه خانواده، رقابت بین همکاران و... بهانه ی اکثریت قریب به اتفاق مردانی است که زیاده از حد کار می کنند، آنان حتی گاها پای عوامل فرهنگی  و اجتماعی را به پیش می کشند و توجیهات نا پذیرفتنی خود را در قالب پذیرفتنی از سخنان زیبا کادو پیچ می کنند و علت اصلی مشکل خود را زیر لفافه ی آن پنهان می سازند.روان شناسان معتقدند که این مردان،  افرادی خوشبخت و راضی نیستند و از درون احساس مشکل می کنند و برای فرار از مشكلات شخصی خود  به کار  متوسل می شوند و این اتکاء افراطی باعث می شود که به مرور زمان این عادت  به  کار کردن بخش مسلط و شدت یافته ای از شخصیت آنان محسوب شود، این مشکلات می تواند طیف گسترده ای از عوامل شخصی مانند استرس بیش از اندازه، نبود دلگرمی، آزار و اذیت فردی گرفته تا  طلاق ، مرگ، شکست عاطفی، مشکل خانوادگی  و ...را شامل شود. از سوی دیگر برخی از  متخصصان می گویند: برخی از این مردان، با کار زیاد سعی می کنند خود را فردی با توانایی های خاص نشان دهند که قطعا آن هم ریشه در تجارب گذشته و کودکی دارد که باید مورد تحلیل و بررسی قرار گیرد.

علت هر چه باشد، زندگی پر استرس و تنش بی‌شائبه‌ ی این مردان و خانواده هایشان هرگز قابل کتمان نیست، راه رفتن بر روی لبه‌ی تیغ، تصور همیشگی آنان از زندگی است که هرج و مرج و آشفتگی مفرطی را برای آنان فراهم می آورد، لذا، این مشکل لطمات عدیده و نه چندان خوشایندی به همراه دارد که  از تبعات حتمی الوقوع آن نه تنها خود فرد، بلکه خانواده ی آنان نیز در امان نمی باشند.

همسر چنین مردی چه باید کند

طبق معمول زن به ستوه آمده مجبور است ، آستین بالا زد و برای ایجاد تعادل در زندگی شغلی و شخصی همسرش،  وارد صحنه شود؛

 تدابیر ذیل، می تواند برای  این همسران کارساز و مفید واقع شود:

**همسرتان را متوجه این رفتارش کنید و اعتراض خود را علنی کند و صریحا به او بفهمانید که از این وضعیت به ستوه آمده اید و خواهان تغییر هستید. با خلاقیت زنانه ی خود،  او را به یک شام دو نفره  دعوت نمائید و در کمال آرامش، از او بخواهید در این زمینه صحبت کنید. دلایل او را بشنوید و از او بخواهید که راهکار یا راهکارهایی را برای مرتفع و بهتر شدن وضعیت پیشنهاد دهد.

**اگر همسرتان یکی از دلایل پر کاری خود را، هماهنگ نبودن دخل و خرجش بیان می کند، و یا رفاه بیشتر شما و فرزندانش را بهانه می کند و... بهتر است جوانب امر را بسنجید و سطح توقعات و خواسته های خود را تا به حدی که بر او فشار نمی آورد،  پایین آورید و حضور او در خانواده را بر هر چیز دیگری ارجحیت دهید  و در عمل نیز این خواسته خود را نشان دهید.

**از او بخواهید و ترغیبش کنید از حالت شخصی که هدفش فقط موفقیت است بیرون بیاید و  ساعات کاری خود  را به مانند افراد عادی تعیین نماید.

**در اولین گام ها بهتر است از خودتان نیز شروع کنید،  سعی کنید علت این علاقه افراطی همسرتان به کار را بفهمید؛ اگر دلخوری و یا قصوری از جانب شما، او را به این سمت سوق داده ، درصدد رفع آن برآئید. بسیار مشاهده شده است که توقع و زیاده خواهی و چشم و هم چشمی زنانه، غرزدن های افراطی، عدم آرامش و امنیت در خانه، وسواس های رفتاری یک زن، بد اخلاقی ها و ... مرد را وادار می کند از موقعیت موجود فرار کند و به دلمشغولی  که موجه است و او را دچار مشکل عدیده ای نمی کند، پناه آورد، لاجرم کار است که می تواند بسان کبریت بی خطری عمل نماید  و آرامش و امنیت از دست رفته ی مرد را باز ستاند.

**آرایش محیط خانه را تغییر دهید و هر روز به گونه ای متفاوتر از روز قبل از همسرتان استقبال کنید. گرمی و صمیمیت ویژه ای را برای استقبال او فراهم آورید.

**کیفیت را بر کمیت ترجیح دهید و با بیان جملات کوتاه و محبت آمیز، محبت و عاطفه او را برانگیزانید. پیامک های کوتاه و تلفن های روزانه ای که در حد سلام و احوال پرسی است می تواند باب ره گشایی در این مسیر باشد.

**با همسرتان صمیمی شوید. کوچکترین فرصت بدست آمده، را مغتنم شمارید و در جهت رفع این مشکل اخلاقی همسرتان گام بردارید. با ایجاد اعتماد به نفس در او ، سعی کنید او را با خودش آشتی دهید و ترغیبش کنید با خودش صمیمی شود  و در شناخت و درک دیگر ابعاد وجودی خود گام بردارد.

**به او کمک کنید بیش از گذشته خودش را بفهمد و به خود ابراز علاقه کند. از او بخواهید وقت و خلوتی را به خود اختصاص دهد و بر خودش متمرکز شود، بی گمان در این خلوت ها  او خواهد توانست ذهن خود را بیشتر به «بودن» توجه دهد تا به «کارکردن».

یقین داشته باشید همسر شما  با برخی از باورها و نگرش های غلطی دست و پنجه نرم می کند که به قول روان شناسان، این باورها ، اشتباهات شناختی هستند که بایستی شخص بتواند با آنها مواجه شود و آنها را از خزانه ی اندیشه و رفتاری خود حذف نماید. به همسرتان کمک کنید این باور و احساس را درخود تقویت کند که "پرکاری معقول چیز خوبی است ولی برنامه هایی که موجب می شوند انسان از زندگی به همان مقدار لذت ببرد هم خوب هستند".

فی ما بین خود قرار بگذارید، باید روزانه نیم ساعت صرفا درباره خودتان صحبت و گفتگو داشته باشید و هیچ کوتاهی پذیرفته نیست و برای هر قصوری از سوی هر یک از طرفین، تنبیهی در نظر بگیرید.

اگر علیرغم قرارداد تان، باز هم همسرتان عهد شکنی کرد و بیش از معمول گفتگویی راجع به مسائل کاری خود داشت سعی کنید پاسخی متناسب به او دهید و سریعا با نشانه ای او را متوجه اشتباهش کنید؛ بهتر است توجه برگردانی کنید و راجع به چیزی دیگر گفتگو کنید.

از او بخواهید برای ساعاتی از وقت های  هفتگی  خود برنامه ریزی کند ،ورزش، کتابخوانی و...

دیدار از دوستان و تفریحات معمول را در برنامه زندگی  خانوادگی خود مدنظر قرار دهید. اوقاتی را هم به بررسی اوضاع و احوال زندگی خود و مشکلات فرزندانتان در نظر بگیرید.

از او بخواهید، در زمانی خاص و برای مدتی در شبانه روز، کامپیوتر و موبایل خود را خاموش نگه دارد.

با مطالعه فنون آرامیدگی یا تن آرامی، به یاری همسرتان بشتابید و از او استرس زدایی کنید، چرا که او در این زمان نه تنها به کمک شما نیازمند است بلکه برای تغییر این عادت خود متحمل اضطراب و نگرانی است که گاها بسیار طاقت فرسا و رنج آور است.

با اتخاذ تدابیر فوق ، اگر نتوانستید این معضل را حل کنید ، باید به شما بگوئیم همسر شما اعتیاد به کار دارد و بهتر است برای حل مشکل، از  یک روان شناس مجرب مدد بجوئید و از راهنمایی هایی  تخصصی تر او بهره گیرید.