ادرکني، يا جواد السائلين (شعر)

بزرگ مظهر يکتا، جواد آل محمد(ص)

ولي حي توانا، جواد آل محمد(ص)

سليل سيد بطحا جواد آل محمد (ص)

کليد هر چه معمّا، جواد آل محمد(ص)

شهيد کينه ي اعدا جواد آل محمد (ص)

عزيز موسي جعفر، نهم وصي پيمبر

دليل و هادي انسان، ولي خالق داور

نهال باغ رضا، نور چشم ساقي کوثر

شفيع امّت خير البشر به عرصه ي محشر

امير ملک توّلا، جواد آل محمد (ص)

چو پا به مجلس مأمون نهاد سيد اعظم

به احتجاج بر آن فروغ ديده ي خاتم

شدند مات فقيه و حکيم و عالم اعلم

به عجز خويشتن اقرار کرد زاده ي اکثم

چو کرد لب به سخن جواد آل محمد (ص)

پس از ثناي خداوندگار قادر بيچون

امير ملک سخن با کلام دلکش موزون

نمود مجلسيان را تمام واله و مفتون

گشود لب به مديحش در آن مناظره مأمون

که هست بر همه مولا جواد آل محمد (ص)

کسي که خصم به امر ولايتش کند اقرار

چراغ راه هدايت وصي احمد مختار

مغيث امّت و مفتاح کنز و عالم اسرار

چشيد شهد شهادت سپرده ره سوي دلدار

سرور سينه ي زهرا جواد آل محمد (ص)

کسي که هست فلک بنده ي علوّ مقامش

مهي که زيور مهر و مه است پرتو نامش

فغان که همسر غدّار شوم زشت مرامش

به جاي شهد محبت شرنگ ريخت به کامش

شهيد کينه ي اعدا جواد آل محمد (ص)

دريغ و درد که در مطلع بهار جواني

نهال عمر وي افسرد از سموم خزاني

به سوگ آن گهر بحر علم و کنز معاني

نشسته عالم و مرداني اش به مرثيه خواني

که ديده بست ز دنيا جواد آل محمد (ص)

«محمد علي مرداني»