تبیان، دستیار زندگی
پس کی نماز میخوانی
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

پس کی نماز می خوانی ؟

سید هاشم حداد
استاد مطهری می گوید: یک بار که به دیدن ایشان رفتم از من سؤال کردند: نماز را چگونه می خوانی؟ گفتم با توجه کامل به معانی و کلمات ن، نماز را میخوانم. ایشان فرمودند: پس کی نماز می خوانی؟ در نماز توجه ات فقط به خدا باشد و به معانی توجه مکن.

سید هاشم حداد را خیلی ها به خوبی میشناسند. او یکی از عرفای صاحب نفس بود که نامش تقریبا پا به پای آیه الله قاضی شهرت پیدا کرد.

در میان بزرگان ما تعداد بسیار انگشت شماری که شاید از انگشتان یک دست هم تجاوز نکند وجود دارند که به صورت دفعی منقلب شده و تحول روحی بزرگی برایشان رخ داده و اصطلاحا راه صد ساله را یک شبه رفتند.

قاعده و اصل در این مسیر مجاهدت و کوشش و پشتکار است که این افراد برجسته را به قله های بلند انسانیت و بندگی صعود می دهد.

رعایت نکته های بسیار ریز و ناچیز گاهی اوقات تغییرات شگرفی در مسیر هدایت و بندگی ایجاد می کند. در این میان این سیره و روش منطقی و اصولی بزرگان ما که با شیوه های اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام انطباق دارد قابل الگو گیری و پیروی است.

از آن رو که بجز چهارده معصوم کس دیگری از خطا و لغزش مصون نیست لذا ممکن است برخی راه ها و روش های این بزرگان نیز نادرست باشد. اما آنچه مطابق با سیره اهل بیت و در مسیر آنهاست قابل توجه و پیاده سازی است.

در این نوشتار به دو حکایت از سید هاشم حداد اشاره می کنیم.

در زمانی که جناب سید هاشم به ایران سفر کرده بود، شهید مطهری با ایشان ملاقات خصوصی داشت. ساعتی با هم بحث می کنند.

موقع برگشت، شهید بزرگوار با شادابی می گوید: این سید حیاتبخش است.

در دیدار بعدی، استاد مطهری از ایشان درخواست دستورالعمل می نماید. سید عارف نیز دستوراتی به ایشان می دهد.

این دیدارهای پر خاطره می گذرد تا اینکه شهید مطهری سفری به عتبات عالیات می کند. در آنجا چند بار به خدمت حاج سید هاشم می رسد.

استاد مطهری می گوید:

یک بار که به دیدن ایشان رفتم از من سؤال کردند: نماز را چگونه می خوانی؟ گفتم با توجه کامل به معانی و کلمات آن، نماز را میخوانم.

ایشان فرمودند: پس کی نماز می خوانی؟ در نماز توجه ات فقط به خدا باشد و به معانی توجه مکن.

حضرت سید هاشم به شهید مطهری علاقه مند بود و وقتی خبر شهادت ایشان را شنید، متأسف گردید.

شبها که معمولا همه خواب بودند حاج سید هاشم حداد به نیایش می پرداخت.

شبها تقریبا خواب نداشت؛ با صوتی دلربا قرآن می خواند و به قرائت قرآن با صدای حزین بسیار علاقه مند بود. اول شب کمی استراحت می کرد و سپس برای مناجات بر می خاست؛ چهار رکعت نماز می گذارد، که مدتی طول می کشید. سپس رو به قبله حال تفکر و توجه مدتها می نشست. سپس قدری استراحت می نمود و دو باره نماز می خواند. تا نزدیک اذان صبح، همین رویه ادامه داشت.

علامه تهرانی می گوید:

در ماه رمضانی که خدمت جناب حداد بودم در جلساتی که شبها داشتند، یکی از شاگردان ایشان که در مکاشفه برایش باز بود؛ بسیار منقلب بود و شور و وله و آتش داشت.

چنان می گریست، که دیگران را تحت تأثیر می گذاشت و گریه هایش از ساعت می گذشت. چشمانش سرخ و متورم می گشت. یک بار جناب حداد به بنده فرمود:

سید محمد حسین این گریه ها و این حرقت دل را می بینی؟ من صد برابر او دارم؛ ولی ظهور و بروزش به گونه دیگر است.


تهیه و فرآوری : محمد حسین امین ، گروه حوزه علمیه تبیان