باورهای درست در مورد عشق و ازدواج

·برای خوشبختی عشق لازم است ولی کافی نیست. عشق به ما نیرو ، استقامت، جرأت، پشتکار، امید، هیجان و انگیزه حرکت می دهد تا با آگاهی، عقل و درایت و تلاش مسیر زندگی را طی کنیم. بدون آگاهی و تعهد، عشق به تنهایی ما را به هیچ جا نمی رساند.

·عشق اعطاء و بخشش خالصانه بدون هیچ انتظار و توقع است ولی به معنی برآورده کردن تمام خواسته های معشوق، یا بندگی و بردگی و یا اجازه سوء استفاده دادن و نادیده گرفتن رفتارهای غلط او نیست. پس چشمانتان را باز کنید و عشق را با وابستگی اشتباه نگیرید.

.عشق چسبندگی و وابسته بودن به هم نیست بلکه حفظ تمامیت و استقلال فردی و تکیه و اعتماد کردن به یکدیگر است. عشاق بدون حضور دیگری نیز خوب و خوش بوده و لزوماً در تمامی لحظات شادی آور و لذت بخش با هم نیستند.‌

·دو عاشق حریم خصوصی یکدیگر را می دانند و به آنها احترام می گذارند و به هم اعتماد دارند. آنها هیچ وقت از اعتماد متقابلشان سوء استفاده نمی کنند و خود را فریب نمی دهند. عاشق بدنبال تغییر معشوق نیست بلکه اگر لازم بداند خود را تغییر می دهد.

· بدون شناخت خود و ارزشمند دانستن خود، دیگری و ارتباط عشق بارور نمی شود.  عشق یک روند است و نه یک حادثه. عشق با کشش و اشتیاق احساسی عاطفی (و جنسی) شروع شده و با صمیمت و تعهد کامل می شود.

. در عشق واقعی  جا و بهانه ای برای رفتار خشن ، بی احترامی، سرزنش، تهدید، دروغ ،کتمان کاری، راز و بازی کردن وجود ندارد.

·کیفیت و کمیت عشق واقعی در طول زندگی نه تنها دچار پستی و بلندی و تغییر می شوند بلکه بدون مراقبت و نگهداری از آن می توانند به مرور کم رنگ و محو شوند.

بخش کلوب ازدواج تبیان

برگرفته از: نوگرا