چهره تابنده

ماه رویان جهان را ز دل آرام ربود

پرده، چون ماه من از چهره تابنده گشود

حوریان گو كه بسوزند بمجمرها عود

حوریان گو كه بریزند زدامن ها مشك

موكب خسرو خوبان كه بر او باد درود

عاشقان گو كه بصد عزت و اجلال رسید

كه خدا باد نگهدار وی از چشم حسود

سرزد از گلشن زهرا گل نوخاسته ای

سِیـُمین شمس ولایت ز افق چهره گشود

سِیـُمین روز ز شعبان چو بر آمد خورشید

باد بر اهل جهان مقدم پاكش مسعود

روز میلاد همایون حسین بن علی است

مظهر غیرت و مردانگی و رحمت و جود

میوه شاخه توحید، گل گلشن فیض

خسرو ملك فصاحت، شه اقلیم وجود

كوكب صبح سعادت، مه ایوان جلال

جلوه احمدی از نور جمالش مشهود

صولت حیدری ازچهره پاكش پیدا

چهره، آئینه آیات خداوند ودود

سینه، گنجینه الطاف و عنایات و كرم

صبر و احسان زحسن، حسن خصال از محمود

عصمت از فاطمه آموخت، شجاعت زعلی

ماه مجلس شد و بر رونق بازار فزود

همچو یوسف چو قدم بر سر بازار نهاد

پیش دشمن سر تسلیم نیاورد فرود

پیش پیكان بلا، سینه سپر ساخت ولی

زطربخانه افلاك، رسد بانك سرود؟

كیست این كوكب تابان كه پی تهنیتش

هر دم آید ز فضا بوی خوش عنبر و عود؟

كیست این غنچه خندان كه ز انفاس خوشش

بفلك می رودش ز آه دل سوخته دود؟

كیست این لاله خونین كه زهفتاد و دو داغ

محو خورشید جمالش شده ذرات وجود

این حسین است كه از مهر جهان افروزش

نیست جز كعبه او اهل صفا را مقصود

نیست جز درگه او اهل ولا را مأمن

كس بجز نكته توحید از آن لب نشنود

كس بجز میوه توفیق از آن شاخه نچید

ظلمت كفر ز آئینه اسلام زدود

جلوه چون كرد در آفاق، تجلی حسین

كه در آن بارگه افكنده شهان، سر بسجود

چون گدا جبهه بر آن درگه شاهانه بسای

كه ره دوستی آل علی را پیمود

خوشه از خرمن توفیق " رسا" چید كسی

كه بود عاشق مسكین به نگاهی خشنود

خسروا خسته دلان را به نگاهی ، بنواز

قاسم رسا