آیت آفتاب

در بزم ما بتاب و، رخ از دوستان متاب

ای در سپهر مجد و شرف ، رویت آفتاب

ما را كه دل ز آتش داغت بود كباب

از پا فتاده ایم، ز رحمت تو دست گیر

وزما شكسته تر دل زهرا و بوتراب

جمعیم ما و لیك پریشان به یاد تو

جسمت در التهاب و روانت در التهاب

یا هادی المضلـّین1،  كز مردم ضلال

افتاده است در همه ذرات انقلاب

تو آفتاب عالمی و از افول تو

دیدی جنایت از متوكل تو بی حساب

ای آیت توكل وآیه ی رضا

گاهی درون محبس دشمن به پیچ و تاب

گاهی دهد مكان تو در بركة السّباع

ای از ستم شهید شده درگه شباب

تو زاده بزرگ جوانانی جنّتی

گویا شرنگ مرگ بــُد و آتش مذاب

آن شربتی كه داد به اجبار دشمنت

وز سوز زهر جسم تو چون شمع گشت آب

كاتش به جسم و جان تو پروانه سان فتاد

امروز بر سلام "مــؤید" بده جواب

ای بردرت نثار درود ملائـــكه

( سید رضا مــؤید )