تصویر عالِم در آینه ى بهار

یتیم تر از یتیم کسى است که از امامش، از مقتدایش و از ولى اش دور مانده باشد. راه به سوى امامش نبرد و دست از دامن او کوتاه دارد.

اینک ما مانده ایم و غبار غربت امام. ما مانده ایم و درد یتیمى؛ امت اسلام مانده است و اندوه هجران امام، چه بلند است مقام آن دست که به نوازش بر سر ایتام آل محمد بلند شود و مرهم درد یتیمى شان باشد. به نسیم هدایت و تعلیم علم، غبار غربت و جهل از چهره شان بشوید و خانه ى تاریک شان را به چراغ دانایى و رشد روشن کند و در فرجام کار وعده ى پیامبر را محقق ببیند که چنین کسى با ماست در رفیق اعلى.(1)

چه نورانى است آن چشم که به مهر، بر امت یتیم مانده ى محمد صلى الله علیه وآله نگران باشد و به قدر وسعت علمش نور دانایى بر گستره ى امت محمدى پاشد و به قدر توانش در ارشاد و هدایت بندگان خدا بکوشد و از پس آن روز که نداى حساب بلند شود، خلعت کرامت بپوشد(2) و به نداى محبت خوانده شود. برترى آن که یتیم آل محمد را کفالت کند و از جهل رهایش سازد و راه تاریک و شبهه ناکش را روشن و آشکار سازد؛ بر آن که یتیمى را آب و غذا دهد، چون برترى خورشید بر ستاره سهى است.(3)

علماى حضرت غیبت که کوله بار علم اهل بیت بر دوش دارند و زلال نور دانایى در سینه، دست هاى نوازش و مهرند بر سر ایتام آل محمد؛ آن گاه که خورشید پشت ابر مى ماند، آن گاه که دست گل هاى باغ از سر شاخه هاى گل نرگس کوتاه مى ماند، آن گاه که باران رحمت ازلى حق در پس پرده ى غیبت مى بارد.

وقتى چراغ در غربت غیبت مى ماند و گنجینه ى علم و دانش مهر غیبت مى خورد، چشم هاى نگرانى در بوستان امت محمد صلى الله علیه وآله، در انتظار هدایت و رهنمویى خیره مى مانند. چه مهربان است آن دل که براى خدا کوله بار علم بگشاید و هر گل را ذره اى از شهد دانایى ببخشد و پاى هر شاخه اى، زلال هدایت جارى کند، شب و روز رابه نگهبانى بوستان آل محمد صلى الله علیه وآله چشم بر هم نگذارد و براى خدا راه بر کوردلى ها و تاریک نگرى ها ببندد و دل امام چه قدر از او خرسند است که شیعیان امام را شادمان کرده است. خوشا سعادت آن کس که دل مهربان او را به دست آورد.

چه قدر امام، عالمان عامل را دوست مى دارد؛ عالمانى که خود را وقف خدا کرده اند و وقف ایتام آل محمد؛ عالمانى که از دنیا گسسته اند(4) و به مهر او پیوسته؛ عالمانى که علم را نردبان ملکوت دیده اند، نه پلکان قصرهاى دنیایى؛ عالمانى که سرشارند از ثمرات بوستان علم؛ سرشارند از عمل صالح، از عبادت، از اخلاص، از تواضع و تقوا (5) و چشم دوخته اند به فرمان امام زمان شان که فرمود:

خودت را براى مردم ارزان کن و در دسترس همه قرار بده! محل جلوس خود را در ورودى خانه انتخاب کن تا مردم سریع و آسان با تو ارتباط داشته باشند. حاجت هاى مردم را برآور که ما یارى ات مى کنیم. به راستى که علم ما بر اوضاع شما احاطه دارد و هیچ چیز از احوال شما بر ما پوشیده نیست و حق با ما و در دست ماست.(6)

علماى عصر غیبت دریچه هاى معرفت؛ چراغ راهنماى راه راست و معتمدین امتند؛ و چه حساس است این مقام! چه ظرافتى دارد! دریچه ى معرفت چه قدر باید شفاف باشد و زلال تا معرفت را چنان که هست بنمایاند. چراغ راهنماى صراط مستقیم چه قدر باید دقیق و درست عمل کند آن قدر که امت را به سر منزل رضایت محبوب برساند. آن قدر که انتهاى وجود، خرسندى امام را جارى کند.

خدایا! علماى ما را که در عصر غیبت، در دوران یتیمى ما در دوران نهان بودن خورشید، روشناى دیده ى ما هستند، از آفات مصون دار و دعاى امامشان را در حقشان مستجاب بدار که فرمود:

خداوندا! به لطف خود علما و دانشمندان ما را عمل نیکو و زهد و بى رغبتى از دنیا عطا کن.(7)

آمین یا رب العالمین.

پی نوشت ها:

1- میزان الحکمه، روایت 22594.

2-  همان، روایت 22595.

3-  همان، روایت 22596.

4- همان، روایات 13655-13651.

5-  همان، روایات 13655-13651.

6-  تپش قلم، ج 4، ص 71، توقیع مبارک امام علیه السلام که توسط شیخ محمد کوفى شوشترى براى آیة الله العظمى سید ابوالحسن اصفهانى صادر فرمودند.

7-  مفاتیح الجنان، ص 222: (وتفضل على علماتنا بالزهد والنصیحة)

منبع: کتاب روح بهار

منیره زارعان