شبی از چشم دنیا

صدایش می زند باد

عبورش می دهد راه

نگاهش می کند سرو

کنارش می رود ماه

پناهش می دهد شعر

بزرگش می کند درد

اگر این ها نبودند

دلِ تنگم چه می کرد ؟

دلم خودکار می خواست

که من را ،نه!خودش را

بـبـارد چکــه چـکـه

شبی از چشم دنیـا

دلم بارید و بارید

و رودی شد سرانجام

دلم پیوند خورده است

به اقیانوس آرام

بخش کودک و نوجوان تبیان

منبع:هدهد(اکرم کشایی)

مطالب مرتبط:

معجزه‌ی قلب

فراتر از ادراک

گلی بر روی دیوار

دوست غریب

کفش عزیز

قفس بلبل