امام صادق (ع ):ثم اغتسل بماء التوبة الخاصة ذنوبک و البس کسوة الصدق و الصفاء و الخضوع و الخشوع ، و احرم عن
کل شة ء یمنعک عن ذکر الله و یحجبک عن طاعته ، و لب بمعنی اجابة صادقة صافیة خالصة زاکیة لله تعالی فی دعوتک له متمسکا بالعروة الوثقی ، و طف بقلبک مع الملئکة حول العرش کطوافک مع المسلمین بنفسک حول البیت ، و هرول هرولة من هواک و تبرء من حولک و قوتک و اخرج من غفلتک و زلاتک بخروجک الی منی و لا تتمن ما لا یحل لک و لا تستحقه ، و اعترف بالخطاء بالعرفات و جدد عهدک عندالله تعالی بوحدانیته و تقرب الیه ، و اتقه بمزدلفة ( مصباح الشریعه ) آنگاه ، با آب پاک توبه گناهانت را بشوی ، و جامه صدق و صفا و فروتنی و همواری را بر تن کن ، و خویشتن را از هر چه که تو را از یاد خدا و از طاعت او باز دارد ، در پناه احرام گیر ، و به خدا لبیک گو: لبیکی صادقانه و از سر صفا و
اخلاص و پاکی ، در اینکه همه را به سوی او بخوانی و به استوارترین دستگیره ها چنگ زنی ، و دلت را همراه با فرشتگان به گرد عرش خدا طواف ده ، همچنانکه خود همگام با مسلمانان به گرد کعبه طواف می کنی ، از هوای نفس هروله کن و بگریز ! و از حول و قوه خویش بیزاری جوی ، و با خروج از منی از دایره غفلت و لغزشهایت بیرون شو ، و آنچه را که حلالت نیست و سزاوار آن نباشی آرزو مکن ، در عرفات به گناهان اعتراف کن ، و به یگانگی خداوند هم در پیشگاه او ، یک بار دیگر اذعان نما ، و بدو نزدیک شو ، و در مزدلفه که در برابر خدا ایستاده ای ، از او بترس

بازگشت به قرآن

مترقی ترین ابعاد اعتقادی یا عملی اسلام ، که آگاهی ، آزادی ، حرکت و عزت پیروان خویش را تضمین می کند و بیش از همه ، قدرت و مسئولیت اجتماعی ایجاد می کند ، عبارتند از: توحید ، جهاد و حج ! و مترقی ترین ابعاد اعتقادی یا ملی خاص تشیع ، که رهبری انسانی ، روح آزادیخواهی و مسئولیت انقلابی را به مسلمانان علی وار الهام می دهد عبارتند از: امامت ، عاشورا و انتظار ! و دیدیم که دشمن چگونه آموزش توحید را در مکتب خانه ها پایان داد ! و جهاد را کلمه ای فراموش شده ساخت و به تاریخ سپرد ! و حج را بی منطق ترین عملی ، که در میان مسلمانان هر سال تکرار می شد ! و باز دیدیم که چگونه امامت شده بود ابزار توسل در برابر تکلیف ! و عاشورا، مکتب مصیبت ! و انتظار ، فلسفه تسلیم و توجیه ستم ، و محکومیت قبلی هر گامی در راه اصلاح ، و هر قیامی در راه عدالت ! و این همه را ، با یک سیاست به دست آوردند ، و آن سیاستی بود که قرآن را از زندگی و شهر به قبرستان بردند و نثار ارواح مردگان کردند پیداست که وقتی قرآن زندگی مسلمانان را ترک کند ، در غیبت او همه کاری می توان کرد ، آنچنان که همه کاری کردند ! پس راهی که برای ذلت ما ، دشمن انتخاب کرده است ، بهترین راهنمای ما است تا برای عزت خویش انتخاب کنیم : بازگشتن ، درست از همان راه که او ما را برده است ! باز آوردن قرآن از قبرستان به شهر ، و تلاوت آن از این پس برای زندگان ، و گشودنش در پیش روی درس ! قرآن را اگر به زندگیمان و به مذهبمان بازگردانیم آنگاه ، او ، توحید را چون
یک جهان بینی بما باز خواهد آورد و در توحید ، حج ، جهاد ، امامت ، شهادت و انتظار روح حیات بخش خویش را خواهند یافت و ما نیز روح و حیات خویش را ! و اینک حج ، حجی در جهان بینی توحید ، و حجی که جهان بینی توحید است !