تبیان، دستیار زندگی
یکی از وظائف مسلم مردم در زمان غیبت، شناختن حضرت حجت، ارواحناه فداه و(معرفت) به مقام والای آن بزرگوار است، زیرا آنچه باعث نجات وموجب سعادت می باشد وتخلف از آن، سبب زبان دنیوی واخروی وخسران ابدی می گردد، (معرفت) آن حضرت است. چه آنکه بیگانگان با امام زمان ع
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

معرفت به مقام حضرت حجت(عج)

امام زمان (عج)

چگونه می توان محبت واقعی به حضرت حجت علیه السلام را در دل قوی ساخت و بر فروغ آن افزود؟

راه عمده برای تقویت دوستی نسبت به امام زمان علیه السلام و تشدید حب به او، (معرفت) به آن حضرت است.

طبیعی است که وقتی انسان چیزی را نشناسد وخواص آن را نداند ومراتب نیاز خود را به آن، آگاهی نداشته باشد، آن را دوست نمی دارد، اما به عکس پس از شناخت نتایج وادراک احتیاج خود به آن، نمی تواند آن را دوست نداشته باشد، وقتی انسان عظمت و شخصیت و مقام بلند کسی را بشناسد وخود را سراپا نیازمند به او ببیند، قهرا به او محبت پیدا می کند و هرچه بیشتر به بزرگواری و فضائل آن شخص، وکوچکی و نیاز خود، واقف شود، خواه ناخواه محبتش به آن شخص، شدیدتر شده و توجهش به او فزونی می یابد.

اگر شیعه ای، چنانکه باید، شناخت و معرفت به مقام والای حضرت حجت، ارواحناه فداه، پیدا کند، او را از بدیها و ناپاکیها رهانده، به مکارم اخلاقی می رساند، پس ای عزیز، اگر دوستی با امام زمان علیه السلام چون شمعی کم فروغ در گوشه ى شبستان دلت سوسو می زند وکم و بیش گرفتار ناشایستگی ها وسیئات روحی هستی، در پی تحصیل معرفتش بکوش وچنانکه حق شناخت او است، او را بشناس، تا حب او، مانند خورشیدی تابان، بر همه ى وجودت پرتو افکند، قلبت را روشنی ودلت را صفا بخشد، از گناهان نجاتت داده به فضائل و معنویات، نائلت گرداند و همه ى آثار ظلمت و تیرگی را از جانت بزداید.

زیرا معرفت، پایه ى اصلی محبت است و محبت، عامل بزرگ اجتناب از گناهان و راه اساسی برای تهذیب نفس است، به همین جهت، در روایاتی که از اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام رسیده روی مسئله ى شناخت، فوق العاده تکیه شده و معرفت خدا و رسول وائمه ى طاهرین، سلام الله علیهم اجمعین، اساس دین و راز رستگاری ابدی معرفی گردیده است.

یکی از وظائف مسلم مردم در زمان غیبت، شناختن حضرت حجت، ارواحناه فداه و(معرفت) به مقام والای آن بزرگوار است، زیرا آنچه باعث نجات وموجب سعادت می باشد وتخلف از آن، سبب زبان دنیوی واخروی وخسران ابدی می گردد، (معرفت) آن حضرت است. چه آنکه بیگانگان با امام زمان علیه السلام، گرچه در عصر ظهور هم واقع شوند، اگر معرفت واطاعت پیدا نکنند، نفعی نبرده وفرجامی جز تیرگی وبدبختی نخواهد داشت

در کتاب (غرر الحکم ودرر الحکم) از امیر مومنان حضرت علی علیه السلام روایت شده که فرمودند:

(من مات علی فراشه وهو علی معرفة حق ربه ورسوله وحق اهل بیته مات شهیدا ووقع اجره علی الله سبحانه واستوجب ثواب مانوی من صالح عمله وقامت نیته مقام اصلاته سیفه فان لکل شیی اجلا لا یعدوه)

یعنی هر که در بسترش بمیرد در حالی که شناسای حق پروردگار خود ورسول او و حق اهل بیت رسول او، علیهم السلام، باشد، شهید مرده و اجرش بر خداوند سبحان است، و ثواب آنچه را قصد کرده و در نیت داشته از انجام کارهای شایسته، سزاوار گردد و نیت و قصد او، جایگزین شمشیر زدنش باشد، پس برای هر چیز سر رسید و وقت معینی است که از آن تجاوز نکند.

محقق وارسته، مرحوم آقا جمال الدین خوانساری، رحمة الله علیه، در جلد پنجم (شرح غرر ودرر) صفحه ى 436 در توضیح این حدیث شریف می نویسد:

(هر مومنی که حق پروردگار خود و رسول او و حق اهل بیت رسول او را شناسد هرگاه بر رختخواب خود بمیرد، او به منزله ى این است که شهید شده باشد در راه خدا، و مزد او بر خدا لازم است و سزاوار گردد ثواب هر چه را قصد کرده که بکند از عمل صالح، هرگاه عمر یابد، و از جمله این است که مستحق ثواب شهیدان گردد، زیرا که چنین مومنی، قصد او این است که هرگاه زمان حضور یکی از اهل بیت، صلوات الله وسلامه علیهم را در می یافت که به جهاد می رفتند، در رکاب آن حضرت می بود تا شهید می گردید، چنانکه قصد و نیت، بلکه منتهی آرزوی شیعیان زمان غیبت حضرت (صاحب الزمان) صلوات الله و سلامه علیه، آن است که چون زمان ظهور آن حضرت را دریابند، در رکاب آن حضرت باشند تا شهید گردند، پس همان قصد و نیت هر یک، جانشین این است که او شمشیر خود را از غلاف کشیده باشد و در رکاب آن حضرت جنگ کند، پس ثواب آن کار را خواهد داشت. (فان لکل شیء اجلا لا یعدوه)

امام زمان

ممکن است که غرض از آن، دفع توهم این باشد که هرگاه کسی قصد و نیت او، این باشد، پس چرا حق تعالى او را به قصد ونیت خود که محض خیر است، نرساند؟

پس دفع آن فرموده اند به اینکه هر چیز را از راه حکمت و مصلحت، در علم حق تعالى، وقتی باشد که تجاوز از آن نکند، پس مرگ هر کسی نیز وقتی دارد که از آن تجاوز نکند، پس تأخیر آن تا رسیدن او به قصد خود، میسر نیست، نهایت به اعتبار آن قصد ونیت، ثواب آنچه قصد کرده، به او تفضل خواهد شد.

وممکن است که غرض، امیدوار کردن جمعی باشد که در زمان غیبت معصوم باشند و امید این معنی نداشته باشند تا اینکه قصد ونیت آن کنند، پس امیدوار فرموده باشند ایشان را به اینکه از برای ظهور (حضرت قائم) صلوات الله وسلامه علیه، نیز وقتی باشد که از آن تجاوز ننماید، پس نومید نباید بود وقصد ونیت شهادت در رکاب او را باید داشت، تا اینکه اگر آن میسر نشود، به ثواب آن برسند، والله تعالى یعلم.

یکی از وظائف مسلم مردم در زمان غیبت، شناختن حضرت حجت، ارواحناه فداه و(معرفت) به مقام والای آن بزرگوار است، زیرا آنچه باعث نجات وموجب سعادت می باشد وتخلف از آن، سبب زبان دنیوی واخروی وخسران ابدی می گردد، (معرفت) آن حضرت است. چه آنکه بیگانگان با امام زمان علیه السلام، گرچه در عصر ظهور هم واقع شوند، اگر معرفت واطاعت پیدا نکنند، نفعی نبرده وفرجامی جز تیرگی وبدبختی نخواهد داشت، وبه عکس، عارفان به مقام والای او ومرتبطان با ساحت اقدس حضرتش، گرچه دوران حضورش را هم نبینند، اما باطنی نورانی وعاقبتی توأم با رستگاری خواهند داشت.

کسی که بمیرد وامامی نداشته باشد همانند مردم عصر جاهلیت مرده، و هر که از دنیا برود وعارف به امامش باشد زود یا دیر انجام شدن این امر (یعنی ظهور دولت حقه ى آل محمد علیهم السلام) زیانی به وی نرساند، کسی که بمیرد وامامش را شناخته باشد، همچون کسی است که همراه قائم علیه السلام، زیر خیمه ى آن حضرت باشد

در جلد چهارم کتاب (مرآت العقول) صفحه ى 186، به سند صحیح از (زراره) نقل شده که گفت:

قال ابو عبد الله علیه السلام: اعرف امامک، فانک اذا عرفت لم یضرک، تقدم هذا الامر او تأخر

حضرت صادق علیه السلام فرمودند: امام خود را بشناس، زیرا هرگاه شناختی، تقدیم یا تأخیر این امر، به تو زیانی نرساند. یعنی چه دولت حق وظهور امام علیه السلام زود فرا رسد وچه به تاخیر افتد، برای تو یکسان است وضرر نکرده ای، اما زیان برای کسی است که به امامش معرفت ندارد.

ودر صفحه ى 189 همان کتاب، از (فضیل بن یسار) روایت شده که گفت:

سمعت ابا جعفر علیه السلام یقول: من مات ولیس له امام قمیتته میتة جاهلیة، ومن مات وهو عارف لامامه لم یضره، تقدم هذا الامر اوتاخر ومن مات وهو عارف لامامه کان کمن هو مع القائم فی فسطاطه

شنیدم که امام باقر علیه السلام می فرمود: کسی که بمیرد وامامی نداشته باشد همانند مردم عصر جاهلیت مرده، و هر که از دنیا برود وعارف به امامش باشد زود یا دیر انجام شدن این امر (یعنی ظهور دولت حقه ى آل محمد علیهم السلام) زیانی به وی نرساند، کسی که بمیرد وامامش را شناخته باشد، همچون کسی است که همراه قائم علیه السلام، زیر خیمه ى آن حضرت باشد.

علامه ى مجلسی، رحمة الله علیه، در شرح این حدیث شریف، بیانی دارد که خلاصه اش این است: (لیس له امام) یعنی کسی که امام زمانش را از ائمه ى هدی نشناسد، ومراد از (جاهلیت)، ملتی است که نه در آن معرفت خدا باشد ونه معرفت رسول او، صلی الله علیه وآله، ونه معرفت شرایع دین، چنانکه بیشتر مردم، قبل از بعثت رسول اکرم صلی الله علیه وآله این چنین بودند، وبعد از وفات آن حضرت نیز اینگونه شدند، واین خبر، متواتر است به تواتر معنوی، بین خاصه وعامه.

بخش مهدویت تبیان


منبع:

پیام امام زمان

نویسنده: سید جمال الدین حجازی

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.