تبیان، دستیار زندگی
ضد گلوله ساخته ی مصطفی کیایی با استقبال مخاطبین در جشنواره ی فیلم فجر همراه بود
عکس نویسنده
عکس نویسنده
نویسنده : مجتبی شاعری
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

ضد گلوله و طنز سینمای  دفاع مقدس


ضد گلوله ساخته ی مصطفی کیایی با استقبال مخاطبین در جشنواره ی فیلم فجر همراه بود


فیلم ضد گلوله

"ضد گلوله" ، حتی اگر کپی برداری یا الهام گرفتن از "لیلی با من است" باشد، باز با این حال  در اصطلاح فیلم خوبی از کار  درمده است. تقلیدی کودکانه از یک نمونه ی موفق نیست وقتی قصه جلو می رود برای خودش حرف دارد و در بیان این حرف ها به تناقض گویی نمی افتد. حتی برای خنداندن تماشاچی دست به دامن لودگی و لمپنیسم نمی شود. لودگی و لمپنیسمی که اصلی ترین دست مایه ی اخراجی ها بود. هر چند که در پرداخت قهرمان داستان از اصل جا به جایی موقعیت که از اصول شکل گیری کمدی است استفاده می شود، با این حال برای پررنگ کردن این تفاوت شخصیتی و نامأنوس بودن قهرمان با محیطی که در آن قرار می گیرد، به بددهنی و شوخی های زننده، متوسل نمی شود. حتی آنچه از شخصیت اول سر می زند و با موقعیت حضورش در جنگ ،هم خوانی ندارد، منطبق بر لایه های درونی روان شناختی شخصیتش است. ضرب آهنگ و ریتم فیلم در مجموع قابل قبول است، هرچند که در برخی لحظه ها کمی با آنچه از نظر داستانی لازم دارد، فاصله می گیرد. هدایت بازیگران که بعضاً از چهره های کمتر شناخته شده تری هستند، با زیرکی به توانایی هایشان است. سپردن ایفای نقش های سنگین به بازیگرانی که پیش بینی می شود نتوانند مقصود را برسانند باید با هشیاری همراه باشد.

«ضد گلوله» به کارگردانی مصطفی کیانی با بازی مهدی هاشمی در جشنواره ی فجر امسال به نمایش درآمد، نوشتن در مورد فیلم هایی که در جشنواره اکران می شود مثل بندبازی است خصوصاً این که از فیلم خوشت آمده باشد و دلت بخواهد در موسم اکران عمومی موفق شود هم دلت می خواهد از آن حرف بزنی هم باید مراقب باشی طوری از قصه نگویی که جذابیت های دراماتیک را با بیانی که در قالب لغات قرار نمی گیرد، از بین ببری. در این روزها که فقر فیلم نامه در سینمای ایران به خوبی دیده می شود و البته در ساخت هم، حسّ بزن درویی عوامل را لمس می کنی دیدن فیلمی که فیلم باشد و ملال ور نباشد ،غنیمت است.

مهدی هاشمی هم مثل عزت ا... انتظامی وپرویز پرستویی برای سینمای ایران متد بازیگری محسوب می شود

هر چند که در ابتدای فیلم و شباهت هایی که به نمونه های دیگر دارد، توقع دیدن فیلمی کلیشه ای با موضوعی تکراری را داری اما سیر تحول شخصیت ها و نقطه ی پایانی که قهرمان در آن قرار می گیرد، محاسبات ابتدایی را به هم می ریزد. پایان بندی، دقیقاً ن چیزی نیست که توقع داری حتی از اداهای پست مدرن پایان باز پرهیز می شود. البته شاید پایان فیلم، قضاوتی خاکستری از واقعیت روان شناختی شخصیت هایی است که در پیرامون همه ی ما به خوبی دیده می شود.

فیلم ضد گلوله

سپردن نقش های سخت، به بازیگرانی که شاید حس لازم را نتوانند ایجاد کنند، از گاف هایی است که کارگردان ها به آن گرفتار می شوند. تا حدود زیادی این امر مشهود است که از نقش بازی هایی که با اضافات همراه باشد، پرهیز شده است.

اما این نوع نقش فرینی در مورد مهدی هاشمی فرق می کند. به زعم نگارنده دیگر زمان آن رسیده که مهدی هاشمی را به عنوان یکی از بازیگران مؤلف تاریخ سینمای ایران پذیرفت. البته در هنر مهدی هاشمی باید کسانی نظر بدهند که بیشتر به ظرافت های هنر بازیگری اشراف دارند ولی مهدی هاشمی از یک تکنسین بازیگری به مفهوم درست کلمه به هنرمند بازی تبدیل شده است. تکرار نمی شود. شبیه آنچه در قبل نشان داده نیست. مهدی هاشمی هم مثل عزت الله انتظامی و پرویز پرستویی، برای سینمای ایران متد بازیگری محسوب می شوند.

فیلم ضد گلوله

تغییر موقعیت هاشمی در فیلم ضد گلوله - حضور در نقش اجتماعی به عنوان رزمنده با توجه به توجه به زندگی شخصی پیش از حضور در جنگ- شباهت هایی به نقش او در "دو فیلم با یک بلیط" دارد. ولی تجربه ی سال ها، هاشمی را دچار تکرار نمی کند. هرچند که نشانه هایی از آن بازی را در خود دارد. فقط اگر از طرف سازندگان در چینش بازیگران مقابل نقش اول دقت بیشتری می شد تا مبادلات بازی بین نقش اول و دیگران بیشتر برجسته شود، به ایجاد ساختار بصری مناسب، در فیلم کمک می شد. بازی های مقابل در آن حدی نیست که نشانه های بازی هاشمی در جایگاه اصلی خودش قرار گیرد. به طور مثال بازی هاشمی در فیلم همسر (ساخته ی مهدی فخیم زاده)، وقتی در کنار بازی فاطمه معتمدریا و سیروس ابراهیم زاده و ... قرار می گیرد، مبادلات بازی، مشخص می شود .این برجستگی در آلزایمر یا تئاترهای هاشمی کاملاً قابل مشاهده است. رمز موفقیت ضد گلوله از همین انتخاب بازیگر شروع می شود وقتی فیلم را می بینی می پذیری که انگار غیر از مهدی هاشمی کسی نمی توانست این نقش را بازی کند.

مجتبی شاعری

بخش سینماو تلویزیون تبیان