ذکر و دعا برای گشایش مشکلات

گفتند: این جا خیمه امام زمان علیه السلام است.

با عجله خدمت آن حضرت مشرف شد و سختی حال خود را به آن سرور عرض كرد و از ایشان دعایی برای گشایش كار و رفع مشكلات خویش خواست. حضرت او را به سیدی از اولاد خود حواله دادند و اشاره به او و خیمه اش فرمودند.

آخوند از محضر آن حضرت خارج شد و به همان خیمه ای كه اشاره فرموده بودند، رفت؛ دید عالم مورد اعتماد، جناب آقا سید محمد سلطان آبادی، كه روی سجاده نشسته و مشغول دعا خواندن است، در آن خیمه حضور دارد. به سید سلام كرد و كیفیت جریان را نقل كرد. ایشان جهت وسعت رزق، دعایی به او تعلیم نمود.

در این جا آخوند از خواب بیدار شد و در حالی كه دعا به یادش مانده بود، به طرف خانه آن عالم بزرگوار به راه افتاد. از طرفی قبل از دیدن این خواب، رابطه آخوند عراقی با سید قطع بود و علتش را اظهار نمی كرد.

وقتی خدمت سید رسید، او را به همان شكلی كه در خواب دیده بود، روی سجاده خود نشسته، مشغول ذكر و استغفار مشاهده نمود و سلام كرد.سید جواب سلامش را داد و تبسمی نمود؛ مثل این كه از قضیه مطلع باشد. آخوند برای گشایش كار خود دعایی خواست. مرحوم سلطان آبادی، همان دعایی را كه در عالم خواب تعلیم فرموده بود، بیان كرد.

آخوند عراقی مقید به خواندن آن دعا شد و اندک زمانی دنیا از هر طرف به او رو آورد و از سختی و تنگدستی راحت شد. بعد از این اتفاق، مرحوم حاج ملا فتحعلی، سید را خیلی ستایش می كرد و مدتی هم نزد ایشان درس خوانده بود.

اما آنچه را سید به آخوند در عالم خواب و بیداری تعلیم داده بود، سه چیز است:

- اول: آن كه بعد از فجر صبح دست بر سینه گذارد و هفتاد مرتبه بگوید « یا فتاح»

- دوم: آن كه مواظبت كن به خواندن:

- لاحَوْلَ وَلاقُوَّهَ اِلاّ بِاللهِ تَوَكَّلْتُ عَلَی الْحَی الَّذی لایمُوتُ وَ اَلْحَمْدُللِهِ الَّذی لَمْ یتَّخِذْ صاحِبَهً وَلا وَلَداً وَ لَمْ یكُنْ لَهُ شَریكٌ فِی الْمُلْكِ وَ لَمْ یكُنْ لَهُ وَلِی مِنَ الذُّلِّ وَ كَبِّرْهُ تَكْبیراً.- سوم، دعایی را كه ابن فهد حلی از حضرت رضا علیه السلام نقل كرده كه بعد از نماز صبح خوانده شود و هر كس آن را بخواند حاجتش برآورده و مشكلاتش حل می شود. (مرحوم شیخ عباس قمی این دعا را در اوایل مفاتیح الجنان ذیل تعقیبات نماز صبح آورده است وبسیار مجرب است ، حتما به مفاتیح رجوع كنید وبا توجه به معانی بلندش این دعا را بخوانید)

-

و این دعا در هر صبح و شام خوانده مى شود و آن دعاء امیرالمۆ منین علیه السلام است در لَیْلَةُ الْمَبیت و در تهذیب روایت شده كه هر كه بعد از نماز صبح ده مرتبه بگوید :سُبْحانَ اللّهِ الْعَظِیمِ وَ بِحَمْدِهِ وَلا حَوْلَ وَ لا قُوَةَ اِلاّ بِاللّهِ الْعَلِىِ الْعَظیمِ

حقّ تعالى او را عافیت دهد از كورى و دیوانگى و جُذام و فقر و خانه بر سر فرود آمدن یا خرافت در هنگام پیرى و شیخ كلینى از حضرت صادق علیه السلام روایت كرده كه هر كه بعد از نماز صبح و نماز مغرب بگوید هفت مرتبه : بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرّحَیمِ لا حَوْلَ وَ لا قُوَةَ اِلاّ بِاللّهِ الْعَلِىِ الْعَظِیمِ حقّ تعالى دفع كند از او هفتاد نوع از انواع بلا كه آسانتر آنها باد و پیسى و دیوانگى باشد و اگر شقى باشد محو شود از اشقیاء و نوشته شود از سُعداء و نیز از آن حضرت روایت كرده كه براى دنیا و آخرت و رفع درد چشم این دعا را بعد از نماز صبح و مغرب بخوانند :اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

خدایا از تو مى خواهم به آن حقى كه محمد و آلش

عَلَیْكَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اجْعَلِ النُّورَ فى بَصَرى وَ

بر تو دارند كه درود فرستى بر محمد و آلش و قرار ده روشنایى در دیده ام و

الْبَصیرَةَ فى دینى وَ الْیَقینَ فى قَلْبى وَ الاِْخْلاصَ فى عَمَلى وَ

بینایى در دینم و یقین در دلم و اخلاص در عملم و

السَّلامَةَ فى نَفْسى وَ السَّعَةَ فى رِزْقى وَ الشُّكْرَ لَكَ اَبَداً ما اَبْقَیْتَنى

سلامتى در جانم و فراخى در روزیم و همیشه تا زنده ام دارى سپاسگذارت باشم

شیخ ابن فهد در عُدَّة الدّاعى از حضرت امام رضا علیه السلام نقل كرده كه هر كه بگوید در عقب نماز صبح این كلام را حاجتى طلب نكند مگر آنكه آسان شود براى او و كفایت كند حقّ تعالى آنچه را كه مهمّ او است :بِسْمِ اللّهِ وَ صَلَّى اللّهُ عَلى مُحَمَّدٍ وآلِهِ وَ اُفَوِّضُ

به نام خدا و درود خدا بر محمد و آلش باد و واگذارم

اَمْرى اِلَى اللّهِ اِنَّ اللّهَ بَصیرٌ بِالْعِبادِ فَوَقاهُ اللّهُ سَیِّئاتِ ما مَكَرُوا لا

كارم را به خدا كه براستى خدا به كار بندگان بینا است ((پس خدا از نیرنگهاى بد نگاهش داشت ))

اِلهَ إلاّ اَنْتَ سُبْحانَكَ اِنّى كُنْتُ مِنَ الظّالِمینَ فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَ نَجَّیْناهُ

معبودى جز تو نیست ((منزهى تو كه من از ستمكارانم پس ما دعایش مستجاب كردیم و از

مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِى الْمُۆْمِنینَ حَسْبُنَا اللّهُ وَ نِعْمَ الْوَكیلُ فَاْنَقَلَبُوا

غم و اندوه نجاتش دادیم این چنین مۆ منان را نجات دهیم )) ((خدا ما را بس است و چه نیكو وكیلى است پس با

بِنِعْمَةٍ مِنَ اللّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ یَمْسَسْهُمْ سُوءٌ ما شاَّءَ اللّهُ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ

نعمت خدا و فزونى كه دیگر بدى به آنها نرسید بازگشتند)) آنچه خدا خواهد، نیست جنبش و نه نیرویى

اِلاّ بِالله ما شاَّءَ اللّهُ لا ما شاَّءَ النّاسُ ما شاَّءَ اللّهُ وَ اِنْ كَرِهَ النّاسُ

مگر بوسیله خدا آنچه خدا خواهد مى شود نه آنچه مردم خواهند آنچه خدا خواهد مى شود اگر چه مردم

حَسْبِىَ الرَّبُّ مِنَ الْمَرْبُوبینَ حَسْبِىَ الْخالِقُ مِنَ الْمَخْلُوقینَ حَسْبِىَ

ناخوش دارند بس است مرا پروردگار از (بندگان ) پروریده شده ، بس است مرا آفریدگار از آفریدگان بس است

الرّازِقُ مِنَ الْمَرْزُوقینَ حَسْبِىَ اللّهُ رَبُّ الْعالَمینَ حَسْبى مَنْ هُوَ

مرا روزى ده از روزى خوران بس است مرا خدا پروردگار جهانیان بس است مرا آنكه او

حَسْبى حَسْبى مَنْ لَمْ یَزَلْ حَسْبى حَسْبى مَنْ كانَ مُذْ كُنْتُ لَمْ یَزَلْ

بس است مرا، بس است مرا آنكه همیشه مرا بس است بس است مرا آنكه از وقتى بودم همیشه بسم بوده

حَسْبى حَسْبِىَ اللّهُ لا اِلهَ اِلاّ هُوَ عَلَیْهِ تَوَكَّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظیمِ

بس است مرا خدا معبودى جز او نیست بر او توكل كنم و او است پروردگار عرش با عظمت

بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان

منبع : سایت پرسمان بر گرفته از کتاب گنج های معنوی