رایانه یا موریانه؟
این روزها استفاده ی زیاد از رایانه در میان نوجوانان باعث شده است بسیاری از بیماری هایی که پیش ترها در افراد مسن دیده می شد، راه خود را بین افراد کم سن وسال باز کند و مثل موریانه کم کم به آن ها صدمه بزند. مانند بیماری های چشم، دست و ستون فقرات که میان این نسل رو به افزایش است. البته نه با این مطلب و نه هر وسیله ی دیگری نمی توان این مشکلات را ریشه کن کرد و به طور کامل برطرف نمود، اما با رعایت چند اصل ساده این مشکلات به حداقل می رسد.
آسیب های بینایی
مشکلات بینایی شایع ترین مشکلی است که در اثر کار زیاد با رایانه ایجاد می شود. درد، سرخی، سوزش، آبریزش، دو بینی، احساس تاری دید که به کاهش قدرت بینایی منجر می شود، خستگی و سردرد برخی از این مشکلات هستند. چشم های انسان عادت دارند تا بسیار راحت بر روی اشیای دور و نزدیک متمرکز شوند، به همین دلیل وقتی ماهیچه های چشم بر روی کاغذ و صفحه ی مانیتور متمرکز می شوند، خسته شده و قدرت تطابق خود را به مرور از دست می دهند.
تنظیم فاصله
مرکز صفحه ی نمایشگر رایانه باید حدود ده تا بیست سانتی متر پایین تر از چشمان شما باشد. این وضعیت علاوه بر این که باعث می شود پلک ها پایین تر قرار گیرند و سطح کمتری از چشم در معرض هوا باشد از خستگی گردن و شانه ها نیز می کاهد. برای این کار هم باد مانیتور را در ارتفاع مناسب قرار داد و هم ارتفاع میز و صندلی را تنظیم کرد طوری که ساعد هنگام کار با صفحه کلید موازی با سطح زمین باشد.
تنظیم نور محیط
صفحه نمایشگر رایانه ی خود را طوری قرار دهید که نور پنجره در آن منعکس نشود. هنگام کار سعی کنید پرده ها را بکشید و روشنایی اتاق را به نصف وضعیت معمولی کاهش دهید.
گاهی به طور ارادی پلک بزنید
این کار سبب می شود سطح چشم شما با اشک آغشته شود و خشک نماند.
استراحت چشم ها
سعی کنید هر پنج تا ده دقیقه چشم خود را از صفحه ی نمایشگر بردارید و پنج تا ده ثانیه به نقطه ای دور نگاه کنید.
با این کار عضلات چشم استراحت می کنند و با پلک زدن سطح چشم خود را مرطوب می کنید.
تنظیم روشنایی
میزان روشنایی صفحه نمایشگر باید با روشنایی اتاق هماهنگی داشته باشد. یک روش برای تنظیم روشنایی این است که به یک صفحه وب با زمینه سفید نگاه کنید. اگر سفیدی صفحه برای شما مثل یک منبع نور است روشنایی صفحه ی نمایشگر زیاد است و باید کم کنید و اگر صفحه کمی خاکستری به نظر می رسد روشنایی آن را زیاد کنید.
عوارض مفصلی و عضلانی
یکی دیگر از عوارض شایع کار با رایانه دردهای عضلانی مثل مچ دست، بازوها، گردن و کمر است که در دراز مدت موجب خمیدگی پشت می شود.
معمولاً کاربران رایانه، ساعدها، دست ها، بازوان، پشت و گردن خود را در یک حالت ثابت قرار می دهند و این عمل باعث وارد شدن فشار زیادی در زمان طولانی بر روی ماهیچه ها و تاندون ها می شود و در نهایت می تواند به مشکلات عضلانی و مفصلی منجر شود. صندلی و میز رایانه در حفظ سلامت و فرم عضلات و اسکلت بدن نقش بسیار مهمی دارند؛ بنابراین باید در انتخاب آن ها دقت شود.
ویژگی های صندلی
تنظیم مناسب ارتفاع صندلی مانع وارد شدن فشار اضافی بر ناحیه ی زیر ران ها می شود، ارتفاع صندلی از فاصله ی کف اتاق تا ناحیه ی زیر ران ها باید از حالتی که شخص نشسته است، کم تر باشد. طول تشک صندلی 38 تا 43 سانتی متر و عرض آن 45 سانتی متر باشد. برای افراد چاق صندلی های پهن تر توصیه می شود.
صفحه نمایشگر رایانه
صفحه نمایشگر نیز باید طوری تنظیم شود که بالاترین سطح آن در امتداد دید چشم ها قرار گیرد و زاویه ی صفحه آن نسبت به خط فرضی عمود بر میز، ده تا بیست درجه در نظر گرفته شود. فاصله ی مناسب بین چشم و صفحه ی نمایش پنجاه تا شصت سانتی متراست. بهترین پس زمینه ی رنگ برای صفحه ی نمایش، سبز تیره رنگ کهربایی است که به عنوان رنگ پیش فرض در ویندوز 98 روی صفحه بود.
میز کار رایانه
میز کار نیز باید قابل تنظیم باشد و سطح کار باید در ترازی قرار گیرد که ارتفاع کار کردن را با آرنج هم تراز کند.
تکیه گاه کمر باید در حدود 5 سانتی متر نسبت به پشتی صندلی برجستگی داشته باشد.
ضخامت تشک باید چهار تا پنج سانتی متر باشد. با رویه ای از جنسی که اصطلاحاً بتواند تنفس کند. لبه ی جلوی صندلی باید گرد و لبه ی بیرونی آن نرم باشد.
زاویه ی پشتی با تشک صندلی، حداقل 90 تا 105 درجه باشد. برای کاهش فشار وارده بر دیسک ها زاویه تا 120 درجه ترجیح دارد.
سطح صفحه کلید و موش واره
سطح صفحه کلید باید هم ارتفاع با دسته ی صندلی و آرنج باشد و مچ ها به طور عادی روی صفحه کلیدها قرار گیرد، طوری که هنگام کار ساعدها تقریباً موازی با افق قرار گرفته و زاویه ی بین مچ دست و ساعد پنج تا ده درجه باشد.
بخش کودک و نوجوان تبیان
منبع:مجله ی رشد
مطالب مرتبط:
