دو بعثت بزرگ
(از بیست و هفتم رجب تا پانزدهم شعبان)
از مبعث خاتم الانبیا تا مبعث خاتم الاوصیا؛
از بعثت محمد تا برانگیخته شدن محمد؛
از آغازى غریبانه تا آغازى دیگر:
«بَدَاَ الاسلام غریبا و سَیَعُودُ غریبا»؛
از «جاء الحق» تا «جاء الحق» كه آن روز رسول خدا با بعثتش، بتها را سرنگون ساخت؛ باطل را از میان برداشت و بر جهالت و برداشتهاى غلط از زندگى آدمى، خط بطلان كشید، و امروز كه فرزندش امام موعود، ظهور خواهد كرد، بتهاى عصر نوین را خواهد شكست و از فرهنگ مترقى اسلام پرده برخواهد داشت تا آن جا كه بپندارند دینى نوین آورده است، و باطل را در هم فرو خواهد ریخت كه امام باقر علیه‌السلام فرمود:
«اذا قام القائم ذهبت دولة الباطل؛ اگر قائم آل محمد (علیه‌السلام) قیام كند، دولت باطل نابود خواهد شد.»
در روایت ولادت نیز، حكیمه خاتون گوید:
هنگامى كه مهدى، زاده شد، پاك و طاهر بود و بر بازوى راستش نوشته بود: «جاء الحق و زهق الباطل ان الباطل كان زهوقا.»
آرى، همان گونه كه رسول خدا - صلى الله علیه و آله و سلم - ماموریت مىیابد كه بتها را در هم شكند و خط سرخ بر آن چه غیر خدایى دارد بكشد و كفر و شرك و ضلال را مضمحل و نابود سازد و حق و هدایت و روشنایى را جایگزین باطل و جهالت و گمراهى نماید، حجت خدا بر زمین؛ یعنى «ابا صالح» نیز ماموریت دارد تا با ظهورش، حق را نمایان سازد و باطل را از صحنه خارج نماید و قدرتهاى ضد خدایى را در هم شكند و زورگویان و ستمپیشگان و جهانخواران و جائران و جباران را محو و نابود كند و از صحنه گیتى براندازد و پرچم حكومت راستین الهى را در سراسر جهان به اهتزاز درآورد. اگر آن روز آخرین پیام رسان خدا - كه درود بىپایان بر او و خاندان پاكش باد - بر فراز خانه خدا برآمد و بتها را یكى پس از دیگرى در هم فرو ریخت و آواى دلنشینش در فضاى ظلمتكده مكه، بلند شد كه: «قولوا لا اله الا الله تفلحوا»، به زودى نیز آخرین جانشینانش در كنار خانه خدا، همان نوا را سر خواهد داد و این زمان دعوت الهى را تكرار خواهد كرد كه: اى مردم «بقیة الله خیر لكم ان كنتم مؤمنین.»
تا آن روز این دو فریاد هم چنان در فضاى جهان طنینانداز است كه: «لا اله الا الله» و «بقیة الله خیر لكم.» و اگر آن روز رسول خدا در یك حركت سریع به اذن خداوند، 360 بت را از خانه خدا زدود، فرزندش نیز حكومتهاى باطل را مىزداید و بتها را مىشكند و حكومت واحده حق را جایگزین صدها حكومت پوشالى باطل خواهد نمود و به اثبات خواهد رساند كه: آرى! باطل، توانایى آن را ندارد كه در برابر حق و حقجویان بایستد و پایدار بماند. همواره پیروزى و سرافرازى با حق است و بس.
انگیزه دو بعثت
امیرالمؤمنین - علیه السلام - در بیست و ششمین خطبه نهجالبلاغه مىفرماید:
«ان الله بعث محمدا - صلى الله علیه و آله - نذیرا للعالمین و امینا على التنزیل و انتم معشر العرب على شر دین و فی شر دار، منیخون بین حجارة خشن و حیات صم، تشربون الكدر و تاكلون الجشب، و تسفكون دماءكم و تقطعون ارحامكم، الاصنام فیكم منصوبة و الآثام بكم معصوبة؛ خداوند حضرت محمد - صلى الله علیه و آله - را براى هشدار دادن به مردم جهان و پاسدارى از قرآن فرستاد، در حالى كه شما، گروه اعراب، زشتترین آیین را براى خود برگزیده و در بدترین جایگاه به سر مىبردید. در میان سنگهاى درشت خارا خانه مىساختید و با مارهاى زهردار مىزیستید، آب لجن مىنوشیدید. غذاى خشن مىخوردید. خون یكدیگر را مىریختید. از خویشاوندان دورى مىكردید، بت در میان شما نصب شده بود و از گناهان اجتناب نمىكردید.
در چنین جاهلیتى كه مردم از فرهنگ و اخلاق و انسانیت كاملا به دور بودند و فروغ حق و حقیقت رخت بر بسته و درخت علم و دانش، پژمرده و پرچم شقاوت و درندگى و نادرستى، نصب شده بود، خداوند حجتش و رسولش و پیام رسانش را برانگیخت تا فرهنگ پیشتاز اسلام را جایگزین آن همه نادرستىها و كژىها و جهالتها كند و به جاى زنده به گور كردن دختران و كشتن معصومان و ریختن خون مظلومان، نه تنها به انسانها، بلكه با حیوانات نیز خوشرفتارى شود و اخلاق الهى و منش ربانى، حاكم گردد و به جاى بدبختى و ذلت و عقب افتادگى، پایدارى و عزت و عظمت و سربلندى نصیب مسلمین گردد.»
امام صادق علیه السلام درباره قیام امام زمان(عج) مىفرماید:
«اذا قام القائم حكم بالعدل، و ارتفع فی ایامه الجور، و امنت السبل، و اخرجت الارض بركاتها، و رد كل حق الى اهله... (1) ؛ هرگاه قائم آل محمد قیام كند، با عدل و داد حكومت نماید و ظلم و ستم در دورانش برطرف شود و راهها امن گردد و بركتهاى زمین ظاهر شود و حق ضایع شده هر كس را به خویش باز گرداند.»
و نیز همان حضرت مىفرماید:
«یصنع كما صنع رسول الله صلی الله علیه و آله، یهدم ما كان قبله كما هدم رسول الله صلى الله علیه و آله امر الجاهلیة، و یستانف الاسلام جدیدا بعد ان یهدم ما كان قبله (2)؛ رفتارش چون رسول الله است، آن چه آیین غلط است، نابود مىسازد چنان كه پیامبر نیز آیین جاهلیت را برانداخت و اسلام را از نو در گیتى حاكم مىنماید؛ همچنان كه دیگر حكومتها را از بین مىبرد.»
بعثتى است؛ مانند بعثت رسول الله صلی الله علیه و آله كه دولت باطل را سرنگون ساخت و حق را حاكم نمود. در این زمان نیز مبعث دیگرى تكرار مىشود. این بار نیز «محمد» مبعوث شده است كه فسق و فجور و تباهى را برطرف سازد و ظلم و بىدادگرى و تجاوز و نادرستى را از بین ببرد. و در این راه، مانند جدش اذیت و آزار مىبیند و به خاطر گسترش عدل و داد، براى خدا، همه اذیتها و شكنجهها را تحمل مىكند.
امام باقر علیه السلام فرمود:
«ان صاحب هذا الامر لو ظهر، لقی من الناس مثل ما لقی رسول الله صلى الله علیه و آله و اكثر (3)؛ امام زمان، هرگاه ظهور كند، همان گونه كه پیامبر از مردم اذیت دید، او هم چنان، بلكه بیشتر اذیت مىبیند.»
«عجل على ظهورك یا صاحب الزمان»
«عجل على ظهورك یا صاحب الزمان»
امام صادق علیه السلام مىفرماید:
«یعز الله به الاسلام بعد ذله و یحییه بعد موته ... و یدعو الى الله بالسیف، فمن ابى قتل و من نازعه خذل. یظهر من الدین ما هو علیه الدین فی نفسه ما لو كان رسول الله صلى الله علیه و آله یحكم به. یرفع المذاهب من الارض فلایبقى الا الدین الخالص (4) ؛ خداوند، اسلام را به واسطه او عزت مىبخشد، پس از آن كه خوار شده باشد و اسلام را زنده مىكند، پس از آن كه مرده باشد. او با شمشیر (سلاح) مردم را به سوى خدا دعوت مىكند، پس اگر كسى نپذیرفت كشته مىشود و اگر كسى با او جنگید، خوار و ذلیل مىگردد. امام زمان، دین را چنان كه باید باشد، ظاهر و آشكار مىگرداند و چنان كه رسول خدا، حكومت مىكرد، حكومت مىكند. تمام مذاهب و آیینها را جز دین خالص خداوند، از میان برمىدارد.»
چقدر زیبا و جالب، امام معصوم - سلام الله علیه - بین دو برانگیخته شدن و دو بعثت پیامبر و امام زمان، مقایسه مىكند. چقدر زیبا رفتارهاى امام را با نیاى بزرگوارش، یكسان مىداند؛ تو گویى پیامبر از نو برانگیخته شده و پردههاى تاریك ظلمت و گمراهى را كه هزاران بار، تاریكتر و نارواتر از جاهلیت دوران رسول خدا است، با قدرت الهى و به كمك مؤمنان و منتظران فرج، در هم مىنوردد و پرچم «لا اله الا الله» را همان سان كه جد اطهرش برافراشت، برفراز گیتى مىافرازد. با دشمنان خدا و منافقان و كافران و مشركان - كه چقدر زیادند و در رنگ و پوستها و لباسهاى گوناگون پراكندهاند - چنان مبارزهاى بىامان مىكند و كارزار مىنماید تا اثرى از فتنه بر زمین نماند. «و قاتلوهم حتى لاتكون فتنة و یكون الدین كله لله» و اگر آن زمان، رسول خدا فرصت كافى نیافت تا تمام مشركان و منافقان را از بین ببرد، امروز فرزندش با تمام قدرت، این امر الهى را اجرا مىسازد. گویا هنوز تاویل این آیه شریفه نرسیده است. وقتى این آیه تاویل مىیابد كه اثرى از مشركین و منافقین نباشد.
روز موعود
امیر مؤمنان - علیه السلام - مىفرماید:
«ولا یبقى ارض الا نودی فیها شهادة ان لا اله الا الله وحده لاشریك له و ان محمدا رسول الله؛ و هیچ سرزمینى نمىماند جز آن كه شهادت به وحدانیت خدا و رسالت پیامبر در آن برملا مىگردد.»
و آن چه روز فرخندهاى است. حقجویان لحظه لحظه عمر خود را منتظر آن «روز موعود» هستند. منتظرند كه بین ركن و مقام، امام و منجى خود را ببینند، با او «بیعت» كنند، چنان كه با جدش نادیده بیعت كردند. منتظرند كه پس از قرنها انتظار، وارث زمین گردند: «و نرید ان نمن على الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمة و نجعلهم الوارثین. و نمكن لهم فى الارض و نرى فرعون و هامان و جنودهما منهم ما كانوا یحذرون.»
منتظرند تا در زیر سایه امامشان، با دشمنانش كارزار كنند و ظالمان و ستمپیشگان را از زمین بردارند؛ همانها كه در طول سالیان دراز، شیعیان و پیروان امامان را آزار مىدادند و از هیچ شكنجهاى - چه روحى و چه جسمى - فروگذار نمىكردند؛ اكنون نور خدا نمایان شده و آنان كه خواستند این نور را در طول تاریخ خاموش نمایند، باید امروز خاموش گردند كه این نور خاموش شدنى نیست:
«یریدون لیطفئوا نور الله بافواهم والله متم نوره.»
و با ظهور مهدى، این نور كاملا گسترده مىشود و فروغش همه جا را فرا مىگیرد، هر چند كافران و مشركان را خوش نیاید. و منتظران، هر صبح و شام در گاه و بىگاه دست دعا و نیایش را بلند كردهاند و فریاد مىزنند:
«عجل على ظهورك یا صاحب الزمان»
و باید بسیار «دعاى فرج» كنند تا صاحبشان از راه رسد، تا ابراهیم با تبر بتشكنش و موسى با عصاى معجزه آسایش و عیسى با دم روح اللهیش و محمد با قرآنش و على با ذوالفقارش برسند كه او وارث تمام پیامبران و امامان و تمام تقوا پیشگان و مجاهدان و صدیقان و شهیدان است.
و چقدر تاكید بر انتظار فرج شده است كه رسول خدا فرمود:
«انتظار الفرج عبادة. افضل اعمال امتی انتظار فرج الله عزوجل (5)؛ نتظار فرج، عبادت است. برترین و بهترین اعمال امتم، انتظار فرج از سوى خداى - عزوجل – است.»
و این منتظران ظهورش - شیعیان حقیقى - برترین انسانها هستند و از پیروان و اصحاب سایر امامان نیز شاید برتر باشند، چرا كه ندیده به امامشان ایمان آوردهاند. اینها را رسول خدا صلی الله علیه و آله برادران خود مىداند و وقتى به یاد برادرانش مىافتد و اظهار علاقه به آنان مىكند، یكى از اصحاب عرضه مىدارد: مگر ما برادرانت نیستیم، اى رسول خدا؟
حضرت مىفرماید: «نه! شما اصحاب من هستید، ولى برادرانم كسانى هستند كه در آخر الزمان مىآیند و به من ایمان مىآورند، در حالى كه مرا ندیدهاند ... همانا آنان چراغهاى هدایت در تاریكى هستند كه خداوند آنها را از فتنههاى ظلمانى مىرهاند.» (6)
خوشا به حالتان اى صابران در دوران غییبت؛
خوشا به حالتان اى پایداران در محبت و عشق به حضرت حجت؛
خوشا به حالتان اى منتظران واقعى فرج؛
و خوشا به حالتان اى پیروان صدیق و مخلص امام زمان.
هم چنان پا برجا بمانید و استقامت ورزید و مواظب باشید كه كژىهاى فریب دهنده، شما را كج و راست نكند و در احیاى امر الهى، پیشتاز و پیشگام باشید و به انتظار یارى رساندن به «مضطر» واقعى همواره «امن یجیب» بخوانید تا خداوند دعایتان را مستجاب گرداند و پراكندگىهایتان را مبدل به وحدت سازد و «سوء» را از شما برطرف نماید.
در پایان، فرا رسیدن این دو عید بزرگ را به امت «پاسدار اسلام»، به ویژه مقام معظم رهبرى، تبریك و تهنیت گفته، از خداى بزرگ مسالت داریم ما را در راه احقاق حق، پایدار گرداند و ما را جزء منتظران واقعى آن حضرت قرار دهد.
"استاد سیدمحمد جواد مهرى"
پىنوشتها:
1) منتخب الاثر، ص308.
2) بحارالانوار، ج52، ص352.
3) بحارالانوار، ج52، ص362.
4)بشارة الاسلام ، ص297.
5) بحارالانوار، ج52، ص122.
6) منتخب الاثر، ص515 و 516.
منبع:
ماهنامه پاسدار اسلام، شماره 192.
لینک مطالب مرتبط :
- انگیزه و آثار بعثت از دیدگاه امام خمینی
- واقعیت بعثت از نگاه اهل بیت علیهم السلام
- ره آورد بعثت از منظر نهج البلاغه (1)
- ره آورد بعثت از منظر نهج البلاغه (2)
- ره آورد بعثت از منظر نهج البلاغه (3)
