ازدواج با همسری معلول
آیا در این میان افراد معلول و بیمار شانسی برای ازدواج ندارند و باید علی رغم تمام نکات مثبتی که دارند به پیشنهاد ازدواج آن ها جواب منفی داد یا از طرف دیگر باید هر نوع معلولیتی را پذیرفت؟
چند نکته باریک تر از مو
- قبل از ازدواج بسنجید که کدام یک برایتان ارجحیت دارد: همسر ایده آل یا همسر تمام و کمال؟ پاسخ صادقانه شما به این سوال می تواند تکلیفتان را روشن کند.
- اگر شخصی دچار مشکل جسمانی است پیشنهاد نمی شود در بدو آشنایی شخص مقابل را از نقص خود مطلع کند زیرا ممکن است دو طرف از لحاظ مسائل دیگر برای یکدیگر متناسب نباشندو دلیلی ندارد طرف مقابل را از این موضوع که راز زندگی او محسوب می شود مطلع کند. بنابراین پیشنهاد می شود اگر خواستگاری تا دو یا 3 جلسه به طول انجامید و دو طرف از لحاظ عاطفی، ظاهری، عقلی، دینی و... مورد پذیرش یکدیگر واقع شدند مسئله نقص با بیماری جسمانی مطرح شود.
- بعد از مطرح شدن نقص جسمانی ابتدا باید با پزشک مشورت کرد. باید دید که این نقص جسمانی واقعاً چیست و چه مشکلاتی در زندگی ایجاد می کند و آیا راه درمانی دارد یا خیر. اگر این مشکلات برای فرد مقابل قابل تحمل است باید منطقی باشد و بپذیرد که این نقص وجود دارد. اما در صورتی که پزشک معالج ازدواج را برای فرد بیمار توصیه نمی کند دو طرف ناگزیر باید از هم جدا شوند.
- برای هر ازدواجی باید دو چکاپ انجام شود: چکاپ روانی چکاپ جسمانی، بهتر است خود دختر باید برای این کار پیش قدم شده و تحت معاینه روانی و جسمانی قرار گرفته و متقابلاً این موضوع را از پسر بخواهد.
- فرد معلول به علت معلولیت و نقصی که دارد همیشه ترس و دلهره از خیانت، ترک شدن و طرد شدن از سوی همسر را با خود دارد. اگر مساله اعتماد طرفین به طور کامل حل نشده باشد و هر دو بر این یقین نرسیده باشند که هدف آنها از ازدواج چیزی فراتر از این افکار بوده است این مشکل دامن گیر و معضل سخت زندگی مشترکشان خواهد شد.
- در ازدواج با یک فرد بیمار یا معلول نباید از روی احساس تصمیم گرفت چرا که با احساس نمی توان از پس مشکلات زندگی برآمد چه برسد یک عمر زندگی مشترک با شرایط خاص. فرد غیرمعلولی که تصمیم به ازدواج با فرد معلول را دارد باید تمامی جوانب را سنجیده باشد، با پزشک و روانشناس مشورت کرده باشد، قضیه را برای خانواده خود حل و فصل کرده باشد و آنها را برای داشتن یک عروس یا داماد معلول یا بیمار آماده کرده باشد. و مهم تر از همه این ها بتواند با نگاه اطرافیان، جامعه و حرف های مردم کنار بیاید و در واقع بی توجه به حرم دیگران باشد و بی توجه هم بماند. کسی که فرد معلول را برای زندگی انتخاب کرده پس مطمئنا دیدگاه مادی گرایانه به ازدواج نداشته و ظاهر همسر برایش مهم نبوده بلکه باطن و مهم تر از همه به اصل ازدواج که همانا "تکامل" و "رسیدن به آرامش" است اعتقاد داشته است. بنابراین باید این اعتقاد را همواره حفظ کرد.
- شما با فردی ازدواج می کنید که محدودیت داشتن برای او عادت شده و یک مساله حل شده است بنابراین باید خودتان هم این محدودیت ها را بپذیرید و هضم کنید. این که به راحتی نمی توانید همه جا بروید، نمی توانید برخی کارهای موردعلاقه تان را انجام دهید. در عوض ممکن است این موارد را با داشتن یک همسر ایده آل و یک عشق واقعی عوض کنید.
- همیشه به یاد داشته باشید که همه ما نقص هایی داریم اما برخی ممکن است این نقص را در جسم شان داشته باشند. همه ما به طور بالقوه در معرض بیماری و معلولیت هستیم اما برخی ممکن است زودتر از ما دچار معلولیت و بیماری شده باشند.
فراوری: فاطمه ایمانی
بخش کلوب ازدواج تبیان
برگرفته از سپیده دانایی، معلولان و زندگی
