عیسی (علیه السلام) در کربلا بود!
چه رمزی است میان عیسی (علیه السلام) و حسین (علیه السلام)؟! شاید کوتاه سخن آن باشد که عیسی زنده کننده‌ی مردگان است و جسم‌ها را روح می‌بخشد امّا حسین (علیه السلام) زنده کننده‌ی ارواح مرده است، دلهای پریشان و غم زده را حسین (علیه السلام) زندگی می‌بخشد. عیسی (علیه السلام) به برکت حسین (علیه السلام) است که مرده را زنده می‌کند و این از همان روز اول برای عیسی (علیه السلام) رقم خورد .
نخل مریم!
وقتی حضرت مریم (سلام الله علیها) در زمان تولد حضرت عیسی از درد زایمان بی قرار شد در صحرا در زیر درخت خرمایی که خشک شده بود، پناه گرفت. خداوند به برکت او، درخت را سبز نمود و خرمای تازه بر وی عرضه شد: "وَ هُزّی إلیک بجذع النخّلةِ تساقط علیک رُطباً جَنیّاً." (19/25)
بر این اساس آن درخت خرمای خشکیده را "نخل مریم" می‌نامند.
نخل مریم کجاست؟!
در کتاب بغیةَ البلاء آمده است: از امام زین العابدین (علیه السلام) روایت شده است که فرمود:
"خداوند در قرآن فرموده است که چون مریم خواست عیسی (علیه السلام) را به دنیا آورد از مریم دوری جست و به گونه ای اعجاز آمیز به کربلا و کرانه‌ی نهر فرات رفت. آن جا مسیح در نزدیکی جایی که مرقد امام حسین (علیه السلام) است، دیده به جهان گشود و مریم نیز همان شب به دمشق بازگشت."
همچنین ابوحمزه ثمالی از امام زین العابدین (علیه السلام) نقل می‌کند که در مورد آیه‌ی شریفه‌ی "فحمتله فانتبذت به مکاناً قصیاً" فرمود: حضرت مریم از دمشق خارج شد تا به کربلا رسید و در محلی که اکنون قبر امام حسین (علیه السلام) است حضرت عیسی (علیه السلام) را به دنیا آورد و همان شب برگشت."مریم هم از او یاری جست!
هنگام ولادت عیسی روح الله است و مریم در شُرف یک معجزه بزرگ! براستی کجا می‌تواند مریم را و طفل پیامبرش را ایمنی بخشد و کدام سرزمین مقدس‌تر و پربرکت‌تر از کربلا ست که دم مسیحایی عیسی را جان بخشد؟! و کربلا زادگاه عیسی (علیه السلام) شد!
اکنون کجاست؟
تا پیش از سال 1947 میلادی در سمت جنوب غربی حرم مطهر سیدالشهداء (علیه السلام) جایی که در بالای سر ضریح مطهر قرار می‌گیرد را محل نخل مریم می‌نامیدند که در آن جا محرابی بود که با سنگهای روشن مرمرین به سان آینه آذین یافته بود. همچنین در داخل آن محراب قطعه سنگ سیاهی دایره شکل و به قطر تقریبی 40 سانتی متر وجود داشت که در حفاری‌های دهه های پیشین در حرم مطهر به آن دست یافته و تنها برای برکت و تیمّن آن را در وسط محراب نصب کرده بودند.
مردم برای شفا از این سنگ تبرک می جستدند و مخصوصاً برای رهایی از کمر درد بدان رجوع می‌نمودند. این محراب و نقش و نوشته های آن، در سال 1947 میلادی از میان رفت و امروزه دیگر اثری از آن نیست.
پایان سخن ....
حقایق عالم و اسرار کائنات برای جز بصیران و اهل دل واضح نخواهد شد و در کربلا و آن سرزمین مقدس چه اسراری نهفته است که گوش های ما محرم آن اسرار نیست!
ن.رادفر
گروه دین تبیان
منابع :
1- لغت نامه‌ی دهخدا
2- مدینه الحسین(علیه السلام)، ج1، ص54
3- تهذیب الاحکام، ج6، ص73
4- راهنمای مصور سفر زیارتی عراق، احمد علوی، ص285
