تبیان، دستیار زندگی
یکی از عواملی که باعث نابودی و احباط اعمال انسان می شود ایمان میخته با شک می باشد. اعمال نیک و شایسته ی مریض القلب و بیمار دل باطل می شود: و کسانى که ایمان ورده اند [به مؤمنان دیگر] مى گویند: یا این بیماردلان نانند که به سخت ترین سوگندهایشان به خدا سوگند
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

وقتی ثوابمان را به دیگران می دهیم!


اعمال صالح انسان به پرونده شخص دیگری منتقل می‌شود مثلاً کسی که غیبت دیگری بکند یا به فردی تهمت بزند و یا مرتکب قتل شود و یا با دخالت‌هایش زندگی مردم را بهم بریزد و یا خبری را بررسی نکرده فاش کند و یا کسی را مسخره کند و لقب و اسم بد بگذارد و یا با سِحر و جادو زندگی‌ها را متزلزل سازد علاوه بر نافرمانی خداوند که گناه بزرگی است حق‌النّاس نیز مرتکب شده و اعمال خیر او به حساب صاحب حق منتقل می شود.


حسنات

درختان و گیاهان شاداب و سر سبز همواره چشم نواز و مایه آرامش انسان هستند اما همین مظاهر زیبایی و نشاط اگر مبتلا به آفتی شوند و بیمار شوند دیگر فرحبخش نخواهند .

اعمال ما هم چنین هستند اگر داری ظاهر و باطنی زیبا و خدا پسندانه باشند اگر آفتی به دامنشان بزند زشت و سوزنه می شوند نه تنها دیگر اثری ندارند که ایمان را چون کنه های خون آشام میخورند و شخص را به اسکلتی بی جان تبدیل می کنند که از روح ایمان،گرمای عشق و نور معنویت تهی هستند.

قرآن کریم این «آفت زدگی» را «حبط» می نامد. «آفت زدگی» اختصاص به کفار ندارد، در اعمال نیک مسلمانان نیز ممکن است پیش آید. ممکن است یک مسلمان مؤمن، در راه خدا و برای خدا به فقیر مستحقی صدقه بدهد و صدقه او مورد قبول واقع گردد ولی بعد آن را با منت گذاشتن بر او و یا با نوعی آزار روحی دیگر به او، نیست و نابود گرداند و تباه سازد. قرآن کریم در سوره بقره آیه 264 می فرماید: «یا ایها الذین آمنوا لا تبطلوا صدقاتکم بالمن و الاذی ؛ ای کسانی که ایمان آورده اید صدقات خویشتن را با منت نهادن و آزار رساندن باطل نکنید».

یکی دیگر از آفات اعمال خیر «حسد» است، چنانکه فرموده اند: «حسد ورزیدن اعمال خیر انسان را می بلعد و می خورد آنچنانکه هیزم، آتش را». یکی دیگر از آن آفات، «جحود» یعنی حالت «ستیزه گری» با حقیقت است. جحود یعنی اینکه دمی حقیقت را درک کند و در عین حال با آن مخالفت کند.

کارهای پیش همان است که انسان تا زنده است پیش می‌فرستد و کارهای پَس همان سنت‌های خوب یا بد است که به جا گذاشته و آثارش به او که در قبر خوابیده می‌رسد و او را خوشحال و یا نالان می‌کند

گاهی اعمال اینگونه محو می شود که اعمال صالح انسان به پرونده شخص دیگری منتقل می‌شود مثلاً کسی که غیبت دیگری بکند یا به فردی تهمت بزند و یا مرتکب قتل شود و یا با دخالت‌هایش زندگی مردم را بهم بریزد و یا خبری را بررسی نکرده فاش کند و یا کسی را مسخره کند و لقب و اسم بد بگذارد و یا با سِحر و جادو زندگی‌ها را متزلزل سازد علاوه بر نافرمانی خداوند که گناه بزرگی است حق‌النّاس نیز مرتکب شده و اعمال خیر او به حساب صاحب حق منتقل می شود و اگر عمل خیر نداشته باشد از گناهان صاحبان حق بر گردنش می‌گذارند و یا اگر کسی را گمراه کند علاوه بر بار گناهان خودش، بخشی از بار گناهان کسانی را که نمی‌دانستند و گمراه کرده باید به دوش بکشد!!

قیامت

فردای قیامت خداوند به حق و عدالت مطلق حکم خواهد کرد. پیامبر اسلام(صلوات‌الله علیه و آله) فرمود: هر کس سنّت نیکوئی را پایه‌گذاری کند پاداش آن سنت و کسانی که به آن عمل کنند تا روز قیامت برای اوست و هر کس سنّت بدی بنا نهد گناه آن و گناه کسی که به آن عمل کند تا قیامت بر گردن اوست بدون اینکه از گناه زشتکاران کاسته شود.

به همین دلیل آن روزی که انسان وحشت‌زده می‌گوید به کجا فرار کنم ندا می‌رسد راه فراری نیست! همه شما امروز در دادگاه خداوند مستقر می‌شوید و  به هر کاری که از پیش و پس کرده اید با خبر می‌شوید.(سوره قیامت آیات 10 تا 13)

آری! کارهای پیش، همان است که انسان تا زنده است پیش می‌فرستد و کارهای پَس، همان سنت‌های خوب یا بد است که به جا گذاشته و آثارش به او  که در قبر خوابیده  می‌رسد و او را خوشحال و یا نالان می‌کند.

ما آدم ها خیلی گستاخ هستیم و به خودمان خیلی حق می دهیم تا نمازی می خوانیم یا عبادتی به جا می آوریم در دل خود حس می کنیم که شق القمر کرده ایم و می اندیشم که به به چه کسی جز من الان در حال چنین کاری است و این خود پسندی و بزرگ بینی اعمال ناچیز از عواملی است که اعمال نیک را محو و نابود می کند، و تازه فراموش کرده ایم که اگر از الآن تا خود روز حساب کار خیر انجام دهیم آن هم تمام و کمال و عاری از پیرایه ها ثواب آن ها را به حساب کسانی واریز می کنیم که به شدت از آن ها بیزاریم و هر کجا رسیده ایم از ایشان بدگویی کرده ایم .

یا تازه خودمان هم مشکلی نداشته ایم اما چقدر به بدگویی هایی که از آشنایان می شد گوش می سپردیم و چقدر سخت است که نماز و روزه بگیریم و سختی بکشیم و آن ها ثواب ببرند.

فراموش کرده ایم که اگر از الآن تا خود روز حساب کار خیر انجام دهیم آن هم تمام و کمال و عاری از پیرایه ها ثواب آن ها را به حساب کسانی واریز می کنیم که به شدت از آن ها بیزاریم و هر کجا رسیده ایم از ایشان بدگویی کرده ایم

شاید به نظرمان معامله ناجوان مردانه ای برسد بله شاید چنین باشد اما وقتی از قبل شرایط معامله را می دانستیم نباید وارد می شدیم به گفتند غیبت نکنید حق الناس است خدا هم از آن نمی گذرد غیبت هم گوش ندهید اما مگر گوشمان بدهکار بود ،تازه این بماند که چقدر طرف را نقد و تحلیل کردیم و زیر پا لهش کردیم و چه بهتان ها و دروغ هایی هم که همه بافته تخیلات خودمان بود نثارش کردیم و در کل آبرو برایش نگذاشتیم ،خدا جای حق نشسته است و برای آبرو و عزّت بندگانش ارزش قائل است .

اگر از این به بعد سعی کنیم بیشتر مواظب رفتارمان باشیم و بر سر اعمال خیرمان قمار نکنیم و حق هایی را که ضایع کرده ایم بر گردانیم خداوند متعال هم با لطف و بخشش بی منتهایش دستمان را خواهد گرفت و پیروزمان خواهد ساخت إن شاء الله .

بار پرودگارا به ما توفیق عطا فرما تا با کردارمان کاری کنیم که اهل محشر به اعمال و آثار اعمال‌مان غبطه بخورند و تو از ما راضی و خشنود باشی. (آمین)

فرآوری : محمدی

بخش قرآن تبیان


منبع : طهور دانش