سرانجام سیاره ایکس رخ می نماید

النین، سیاره ایکس، نیبیرو و اریس نام هایی هستند که قرار است اتفاق شومی را با برخوردشان به زمین برای ما رقم بزنند. به نظر می رسد سیاره ایکس یا اریس همان نیبیروی افسانه ای باشند که در مرزهای انتهایی منظومه شمسی قرار گرفته و النین نیز یک دنباله دار مرموز است که قرار  بود از کنار زمین رد شود و تاثیرات مخربی را بر روی آن بگذارد. این که می گوییم قرار بود به این خاطر است که دنباله دار النین نابود شده و همان طور که می بینید اتفاق خاصی نیز نیفتاده است!

چند ماه قبل، دنباله دار النین برای مدتی به یکی از اصلی ترین وقایع سال 2012 تبدیل شده بود. گفته می شد این دنباله دار تازه کشف شده به واسطه تعاملات گرانشی اش با زمین می تواند عامل بروز زمین لرزه های هولناکی شود و حتی برخی این دنباله دار را همان نیبیروی مرموز معرفی کردند که می تواند زمین را نابود کند.

اما در تاریخ 10 سپتامبر 2011، دنباله دار النین به فاصله 75 میلیون کیلومتری از خورشید رسید و در قطعات کوچکی متلاشی شد. جالب است بدانید این دنباله دار که در 16 اکتبر به نزدیکترین فاصله خود از زمین رسید چیزی به جز خرده های متلاشی شده نبود!

گفته می شود نام "نیبیرو" نیز زمانی بر سر زبان ها افتاد که زکریا سیچین در کتابش از آن یاد کرد. به اعتقاد سیچین، نیبیرو سیاره‌ای در منظومه شمسی است که در مداری نامنظم می‌چرخد و هر 3700 سال به نزدیکی زمین می رسد. طبق ترجمه زکریا سیتچین از متون کتیبه‌های سومری، حدود چندین هزار سال پیش، شرایط جوی سیاره ای دارای تمدن هوشمند بنام نیبیرو دچار مشکل می شود. گروهی از ساکنین این سیاره برای استخراج طلا جهت ترمیم اتمسفر سیاره خود بر روی زمین فرود می آیند و پایگاه هایی را بر روی آن ایجاد می کنند. به اعتقاد سیتچین در اکثر موارد باقی مانده از سومری ها الواح ، سنگ نوشته ها و مجسمه هایی وجود دارند که همگی حاکی از گذر سیاره عظیمی (یا همان نیبیرو) است که در منظومه شمسی هر 3700 سال سبب تغییرات جوی شدید در کره زمین و دیگر سیارات  منظومه شمسی می گردد. اگرچه به نظر می رسد آقای سیچین به حرف های خود کاملا اعتقاد دارد اما متاسفانه هیچ مدرکی مبنی بر نزدیک شدن یک سیاره به زمین وجود ندارد.

تا اینجا با النین و افسانه نیبیرو آشنا شدیم و حال نوبت به سیاره ایکس می رسد. پرسیوال لاول برای نخستین بار نظریه وجود سیاره ایکس را در اوایل قرن بیستم مطرح کرد. او بر این عقیده بود که سیاره ای پرجرم در میان مدار نپتون قرار دارد که جاذبه آن باعث تاثیر در حرکت نپتون می شود. در آن زمان فرض وجود سیاره ای جدید، روشی قابل اطمینان و آزمایش شده برای توضیح مشاهدات گیج کننده بود. پیش بینی وجود سیاره نپتون که در قرن 19 براساس بی نظمی های موجود در مدار اورانوس صورت گرفته بود دانشمندان را به موفقیت این نظریه امیدوار کرده بود. لاول رصدخانه ای بنا نهاد و در آن جست و جو برای یافتن سیاره جدید را آغاز کرد. او محل پلوتو را با محاسبه اثر جاذبه اش بر روی نپتون و اورانوس پیدا کرد ولی بدون یافتن سیاره جدید درگذشت. کلاید تومباو که در رصدخانه او کار می‌کرد جستجو برای یافتن این سیاره را ادامه داد و موفق به کشف سیاره ای شد که هم اکنون آن را با نام سیاره کوتوله پلوتو می شناسیم. اما جرم پلوتو بسیار کمتر از حدی بود که بخواهد بر روی نپتون با اورانوس تاثیری داشته باشد و لذا همگان پی بردند که پلوتو همان سیاره ایکس نیست!

وقتی معلوم شد که پلوتو خیلی کوچک تر از آن است که نیروی جاذبه آن روی دو سیاره غول پیکر (نپتون و اورانوس) تأثیر بگذارد، تحقیقات برای یافتن سیاره های سرگردان در مرزهای انتهایی منظومه شمسی آغاز شد. از آن سال تا کنون به هنگام جستجوی سیاره ایکس در محیطی دورتر از نپتون یا پلوتو سیارک های بسیاری کشف شده‌اند که یکی از آنان همان اریس معروف است. اریس یک سیاره کوتوله است که در 5 ژانویه 205 توسط ستاره‌شناسان مشاهد شد و در همان سال خبر کشفش انتشار یافت. اریس یک ویژگی خاص داشت و آن هم این بود که از پلوتو بزرگ‌تر بود و اگر قرار بود پلوتو یک سیاره باشد باید به اریس نیز لقب سیاره اعطا می شد.

سرانجام نه تنها اریس یک سیاره شناخته نشد بلکه خود پلوتو نیز از مقام سیاره بودن تنزل پیدا کرد و دانشمندان هر دو را به عنوان "سیارات کوتوله" معرفی کردند!

نکته ای که مرا به نوشتن مطلب فوق واداشت این بود که اگر در اینترنت یک سرچ ساده با عنوان "سیاره ایکس" یا "نیبیرو" انجام دهید با سایت ها و وبلاگ هایی مواجه خواهید شد که با خواندنشان بسیار متعجب می شوید. در اکثر مقالات منتشر شده در اینترنت پیرامون شایعات سال 2012 ، اسامی "سیاره ایکس"، "النین"، " نیبیرو" و " اریس" به جای هم به کار برده می شوند و این نشان از جهل نویسنده درباره موضوع دارد. نویسندگان این نوع مطالب آن چنان با استفاده از عناصری هم چون افسانه و باورهای غلط علمی ما را فریب می دهند که اگرچه در ظاهر به آن ها بی اعتنا هستیم اما در باطن خود آن ها را به طور کامل هم رد نمی کنیم. جالب اینجاست که النین و اریس واقعا وجود دارند اما ماهیتشان با چیزی که در این نوع مقالات ارائه می شود کاملا تفاوت دارد. یعنی با استفاده از لغات علمی برای ما یک داستان کاملا غیر علمی ساخته اند و این به نوعی فاجعه تلقی می شود!

به نظر می رسد در عصر جدید که شایعات بسیار سریع در فضای مجازی منتشر می شوند اندکی تحقیق درباره هر موضوع شک برانگیزی بسیار  لازم باشد.