تبیان، دستیار زندگی
هوشنگ عباس زاده از اعضاى قدیمى هیات علمى رشته ارتباطات دانشكده علوم اجتماعى است که بیش از 30 سال در دانشكده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی در حوزه های روابط عمومی و ارتباطات تدریس کرده است؛ یعنى همان سال‌هایى كه اولین دانشكده علوم ارتباطات اجتماعى
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

نیاز امروز روابط عمومی؛ روابط عمومی ایرانی است

مراسم تجلیل از هوشنگ عباس زاده

هوشنگ عباس زاده از اعضاى قدیمى هیات علمى رشته ارتباطات دانشكده علوم اجتماعى است که بیش از 30 سال در دانشكده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی در حوزه های روابط عمومی و ارتباطات تدریس کرده است؛ یعنى همان سال‌هایى كه اولین دانشكده علوم ارتباطات اجتماعى به همت دكتر معتمدنژاد و همکاران‌شان در ایران تأسیس شد.

عباس زاده خود فارغ‌التحصیل همان نخستین سال‌هاى تاسیس دانشكده از رشته روابط عمومى است، وی دوره كارشناسى «روابط عمومى و امور اجتماعى» را در سال هاى 50 تا 54 طى كرد. بعد از آن تا انتهاى سال 1356 براى تحصیل در رشته مطالعات رفتارى در دانشگاه ایالتى اوكلاهما به آمریكا رفت.

وی از سال 1356 با تدریس درس‌هاى اصول روابط عمومى، افكار عمومى، وسایل ارتباط جمعى و تاریخ روزنامه نگارى به‌عنوان عضو هیأت علمى گروه ارتباطات در این دانشكده فعالیت نمود تا اینکه در سال 1387 بازنشسته شد.

هوشنگ عباس زاده در مراسم بیستمین سالگرد تاسیس انجمن روابط عمومی ایران بعنوان چهره ماندگار روابط عمومی شناخته شد. به همین بهانه سایت" پیام روابط عمومی" مصاحبه ای داشت با این استاد و پیشکسوت روابط عمومی که بیانگر دیدگاههای و نقطه نظرات وی در زمینه روابط عمومی است.

فضای حاكم بر حوزه روابط عمومی و ارتباطات كشور را چگونه ارزیابی می كنید؟آن را نسبت به دوره های مختلف و سال های گذشته چگونه می بینید؟

روابط عمومی نسبت به سطح ابتدایی و معمولی كه طی چند سال اخیر شاهد آن بوده ایم تغییراتی كرده است اما هنوز با مرحله ی آرمانی و ایده آل فاصله زیادی دارد. در حال حاضر هم از بعد كاركردی و هم نظری در سطح متوسط هستیم. اما من به آن خوش بینم،‌ چرا كه هر روزه فارغ التحصیلان زیادی وارد بازار كار می شوند و علاقه زیادی نسبت به آن نشان می دهند. اما مشكلی كه وجود دارد این است كه مدیران سازمان ها به روابط عمومی ها اهمیت كافی نمی دهند و در نتیجه روابط عمومی ها نیز از آن خود باوری لازم فاصله می گیرند و كارشان را جدی نمی گیرند. در حالی كه در چارت سازمانی جایگاه روابط عمومی پس از بالا ترین مقام سازمان است و این نشان می دهد كه روابط عمومی در ستاد است تا در صف و در نهایت همین امر باعث شده كه حالت صوری پیدا كند و حالت عملی خودش را نداشته باشد.

به نظر شما آیا می توانیم این امر را ناشی از این موضوع بدانیم که اكثر مدیران روابط عمومی دارای تحصیلات غیر مرتبط هستند ؟

روابط عمومی تا حدودی ذاتی است و تا حدودی اكتسابی. حتی افرادی كه تحصیلات غیر مرتبط دارند ‌اگر تفكر ارتباطی داشته باشند و با استفاده از دستاوردهای ارتباطی مثل كتاب ها و نشریات روابط عمومی،    می توانند از استعداد های ذاتی خود استفاده كنند، اما به طور كلی چون روابط عمومی كاری تخصصی است ‌بهتر است به كسی سپرده شود كه تحصیلات آكادمیك داشته باشد.

سیستم آموزشی و فضای حاكم بر رشته روابط عمومی در دانشگاه های كشور چگونه است؟

سیستم آموزشی قرار است بازنگری شود؛ شاید در آن صورت از حالت قبلی در آمده و به روز شویم. بهتر است یك سنجش و ارزیابی انجام گیرد تا با استفاده از نیاز سنجی بتوانیم روابط عمومی بومی و ایرانیزه شده داشته باشیم. تاكنون روابط عمومی خیلی در حوزه ایرانی نبوده در حالیكه ما می توانیم با توجه به فرهنگ خودمان به آن بپردازیم.

آیا خاطره ای از اساتید خود همچون دكتر نطقی و دیگر اساتید قدیمی علوم ارتباطات دارید؟

یكى از خاطرات خوش كه همیشه در ذهن دارم به زمان تعطیلى دانشگاهها بر مى‌گردد. دكتر نطقى براى همكاران دوره آموزش زبان تركى استانبولى دایر كرده بودند، دكتر الهى قمشه‌اى هم كلاسهایى تحت عنوان تفسیر سوره یوسف داشتند و همكاران به‌طور مستمر و با علاقه بسیار زیاد در این كلاس‌ها شركت مى‌كردند.

از دكتر نطقى هم خاطره جالبى داریم. آن مرحوم همیشه مى‌گفت عشق و علاقه‌اش به این دانشكده تا حدى است كه حتى روزهاى تعطیل هم اگر قصد رفتن به جایى را داشته، مسیر را طورى انتخاب مى‌كند كه از مقابل دانشكده عبور كند. هرچند ایشان در طول خدمت در دانشكده، بهره آنچنانى از نظر مادى نمى‌بردند و بیشتر بخاطر عشق و علاقه در دانشكده بودند.

ما امروز هر چه داریم از آقایان دكتر نطقی و دكتر معتمد نژاد و دیگر اساتید بزرگ ارتباطات داریم كه باعث رشد رشته روابط عمومی شدند.

چرا که سعى و كوشش دكتر معتمدنژاد، مرحوم دكتر نطقى و سایر همكاران و رفت و آمدهاى زیاد و ارائه دلایل و مستندات علمى و كارشناسى آنان بود كه نهایتا علوم ارتباطات اجتماعى به عنوان یك رشته مستقل پذیرفته شد و در دانشكده دایر گردید.

استادان بسیار خوبی در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی تدریس نموده و زحمات بسیار زیادی برای رشته ارتباطات کشیده اند که اسامى برخى از آنها به خاطرم مانده است مثل دكتر صدرالدین الهى (روزنامه نگارى)، مرحوم محیط طباطبایى (تاریخ)، مرحوم دكتر رضوانى (تاریخ روزنامه‌نگاری)، دكتر الهى قمشه‌اى (زبان)، دكتر انورى و دكتر اسلامى ندوشن (ادبیات)، دكتر یعقوب شفاهى (مدیریت)، دكتر صفوى (روان شناسى)، دكتر ناصر رحیمى (روابط عمومى)، آقاى معصومى (عكاسى)، آقاى موسوى (گرافیك)، دكتر طلوع شمس (اقتصاد)، آقاى میرسعید قاضى )روابط عمومى) و دكتر محسنیان راد (روش تحقیق).

تنظیم: هومن بهلولی