روضه عطش
روز اول ماه محرم است، بیایید همین امروز از همین جا به آقایمان عرض سلام بدهیم. امام صادق فرمود: اگر نتوانستید به زیارت جدم اباعبدالله بروید، سه مرتبه رو کنید به طرف قبله و بگویید: «صَلَّی اللهُ عَلَیْک یا اباعبداللهِ». در نقل دیگر دارد: پشت بام بروید، از بلندی حداقل یک سلام بدهید: السلام علیک یا اباعبدالله. یکی از بزرگان نمازش که تمام می‌شد بعد از تسبیحات می‌گفت: «السلام عَلَیکَ یَا أباعَبدِاللهِ». به او گفتند: آقا، آیا این جزء تعقیبات نماز در جایی سفارش شده است؟ فرمود: نه، اما ما همة دین را از امام حسین داریم این نماز را از امام حسین داریم؛ «أشْهَدُ أنَّکَ قَدْ أقَمْتَ الصَّلاه».
پیامبر فرمود: «حُسَینٌ مِنی وَأنا مِن حُسَین».[1] نماز ما، دین ما از کربلا محفوظ ماند، از خون امام حسین محفوظ ماند. من می‌گویم: «السلام عَلَیکَ یَا أباعَبدِاللهِ» به عنوان این که یادم باشد دین ما با عاشورا و کربلا با هم گره خورده است. ما هم امروز از کنار حرم کریمة اهل بیت دل‌هایمان را روانة کربلا می‌کنیم. عجب نامی است کربلا؛ کرب و بلا. عجب نامی است یادآور تشنگی، یادآور مصیبت.
السلام علیک یابن امیرالمؤمنین، و ابن سید الوصیین، السلام علیک یابن فاطمه، سیده نساء العالمین.
کربلا؛ یعنی کمال بندگی
کربلا؛ بعنی رها در زندگی
کربلا؛ یعنی ندای العطش
روی لب‌ها ردّ پای تشنگی
کربلا؛ یعنی حضور فاطمه
پیش سقّا در کنار علقمه
کربلا؛ یعنی علی اصغر شدن
تشنه بر دوش پدر پرپر شدن
کربلا؛ بوی خدایی می‌دهد
عطر ناب آشنایی می‌دهد
-کربلا رفته‌ها و حرم حسین دیده‌ها!-
کربلا؛ یعنی وداع زینبین
پشت خیمه با گل زهرا حسین
السلام ای تشنه کام کربلا
السلام ای خامس آل عبا
ای لبانت بوسه گاه فاطمه
ای خجل از تو فرات و علقمه
بر لب دریا لبت خشکیده بود
از عطش کی اصغرت خوابیده بود
کربلا خیلی معنا دارد؛ اما یک معنا در کربلا خودش را خیلی نشان می‌دهد:
کربلا؛ یعنی ندای العطش
آن هم معنای تشنگی اباعبدالله است. نمی‌دانم تشنگی چقدر سخت بوده، همین قدر بگویم بیش از سی و پنج سال بعد از حادثة عاشورا هر وقت نگاه امام سجاد به آب می‌آفتاد گریه می‌کرد، صدا می‌زد: قُتِلَ ابْنَ رَسول الله عَطشانا[2]؛ مردم بابام را کنار آب با لب تشنه کشتند.
لَا حوْلَ وَلا قُوّه إلّا بالله العلی العَظیم.
[1] . بحارالانوار، ج 43، ص 261؛ الارشاد، ج 2، ص 127؛ اعلام الوری، ص 217.
[2] . وسائل الشیعه، ج 3، ص 282؛ بحارالانوار، ج 45، ص 149؛ اللهوف، 29.
روضه حجه الاسلام و المسلمین رفیعی.
تنظیم : گرو ه حوزه علمیه تبیان
