علی را به شوخی"شهید"صدا می زدیم

حمیدرضا مقدم‌فر بیان کرد: شهید «علی طهرانی مقدم» در سیزدهم رجب و میلاد حضرت علی (ع) به دنیا آمد و از شهدایی است که از ابتدای جنگ تحمیلی به جبهه رفت و در روز عاشورای سال 1359 طی محاصره سوسنگرد به شهادت رسید.

وی ادامه داد: این شهید ویژگی‌های مشترکی با برادر بزرگترش شهید «حسن طهرانی‌مقدم» دارد؛ این شهدا به نماز اول وقت مقید بودند و هیچ کاری برای آنها به اندازه نماز اول وقت اولویت نداشت و رفتار و اخلاق آنها برای تمام دوستان، همرزمان، اقوام و بچه‌های محل اسوه و الگو بودند.

معاون فرهنگی سپاه پاسداران خاطرنشان کرد: به یاد دارم در روزهای اول انقلاب، در خیابان ولیعصر (عج) مقابل خیابان فاطمی با موتور عبور می‌کردیم؛ شهید «علی طهرانی‌مقدم» به محض شنیدن صدای اذان، در کنار خیابان ایستاد و نمازش را اقامه کرد.

وی یادآور شد: شهید علی طهرانی‌مقدم به قدری به جهاد اهتمام داشت که وقتی امام خمینی (ره) فرمان جهاد سازندگی را دادند، برای کمک به محرومان در امور خانه‌سازی و مسائل درمانی پیشقدم شده و همیشه در خط مقدم جهاد بود. وی حتی در خانواده هم شخصیت برجسته‌ای بود؛ آرامش، متانت، جذابیت، احترام و ستایش مادر از ویژگی‌هایی بود که در این شهید می‌دیدیم.

مقدم‌فر بیان داشت: شهید علی طهرانی‌مقدم در هر عرصه‌ای که نیاز انقلاب بود، احساس تکلیف می‌کرد و وارد عرصه‌های مختلف فرهنگی و جهادی می‌شد؛ در اوایل انقلاب که خیلی از جوانان با مستحبات آشنا نبودند، او سال‌ها به انجام مستحبات مقید بود و روزهای پنج‌شنبه و دوشنبه او را روزه‌دار می‌دیدیم؛ انس عجیبی با دعای کمیل داشت و بیش از دیگران گریه می‌کرد.

وی اضافه کرد: مربی این شهید آیت‌الله لواسانی امام جماعت مسجد زینب کبری (س) که امروز رئیس حوزه علمیه زینب کبری (س) است، بود که شهید طهرانی ‌مقدم روزی 3 بار برای اقامه نماز به مسجد می‌رفت و مستحبات را از ایشان تعلیم می‌گرفت.

همرزم شهید «علی طهرانی مقدم» اظهار داشت: شهید طهرانی‌ مقدم عارف به تمام معنا بود، اما اصلاً اهل تظاهر نبود، در دورانی که با هم بودیم دوستان به شوخی به او «شهید» می‌گفتند.

مقدم‌فر یادآور شد: بعد از شهادتش پیکر مطهرش را با تأخیر آورند، چهره‌اش طوری بود که گویی همین الان شهید شده و او را با لباس مقدس سپاه به خاک سپردند.

روحش شاد و یادش گرامی