دلایل گریه های نوزادان

برآنیم تا در این مقاله ، دلیل گریه ی نوزادان را برشماریم ، تا راهگشایی باشد برای مادران عزیز تبیانی .

گرسنگی

مطالعات انجام شده درباره ی دلایل گریه نوزادان نشان می دهد که یکی از دلایل عمده ی گریه آنان گرسنگی است ؛ زیرا هم کودکان سالم و هم کودکانی که از طریق لوله به معده آنان شیر وارد می شده هنگام پر بودن معده گریه نمی کردند.

نه سرد نه گرم

دمای نامناسب اتاق ، کم خوابی ولخت بودن نیز از دلایل دیگر گریه ی اطفال است . نوزادانی که در دمای مناسب می خوابند ، خواب راحت تر و گریه ی کمتری دارند نسبت به نوزادانی که در دمای سردتر می خوابند .

محیط اطراف طفل

تحرک زیاد اطفال، مانند خیره شدن طولانی مدت به یک اسباب بازی درخشان نیز به گریه ی آنان منجر می شود و کودکان سعی دارند تا هر چه زودتر از شرّ این گونه اسباب بازی ها خلاص شوند .

اما ، برای گریه اطفال 2-3 ماهه، دلایل دیگری مانند ایجاد اختلال در هنگام غذا خوردن، گرفتن چیزی از دست آنان، خیره شدن به ایشان و ایجاد صدای بلند ، نیز وجود دارد . زمانی که مادر از آنان جدا می شود نیز تا چند لحظه به دنبال وی گریه می کنند .

در سن 4تا6 ماهگی، کودکان شروع به شناختن چهره آشنایان می کنند و در برخورد با غریبه ها به بررسی چهره آنان می پردازند . آنان در این زمان ، واکنش هایی چون نگاه کردن به چهره، روی برگرداندن، اخم کردن و یا تنفس عمیق را نشان می دهند .

توجه و هوشیاری نسبت به افراد غریبه ، حکایت از این دارد که طفل از محیط اجتماعی خود آگاه است . او در ابتدا سعی در جذب چهره غریبه می کند اما زمانی که نتواند به جذب آن بپردازد ، حالت گوش به زنگی به خود می گیرد که این حالت وی به مرور زمان افزایش نیز پیدا می کند .

برانگیختگی و توجه ، گاه نیز با مشاهده افراد آشنا ایجاد می شود بدین صورت که پوشیدن لباس نو ، زدن عینک یا ماسک به چهره و یا هر شکل و شمایل جدیدی که افراد آشنا پیدا کنند نیز طفل را سر در گم  می سازد . آنان گاه در طی این مرحله ، نه تنها توجه و گوش به زنگی نشان می دهند بلکه واقعا می ترسند و ترس خود را به صورت چسبیدن به والدین ، گریه کردن ، جیغ زدن و یا به سرعت روی برگرداندن نشان می دهند .

 این ترس می تواند اولین عاطفه منفی در طفل باشد . گریه های قبلی او گاه مربوط به ناراحتی های جسمانی مانند درد بود و گاه نیز به سرما و یا مشاهده یک صورت بدون حالت می شد .

اما، ترس از غریبه ها جنبه ی روان شناختی دارد و روان شناسان ، کیفیت این گریه را متفاوت از گریه های ناشی از درد یا تحریک زیاد می دانند . آنان فکر می کنند که ترس طفل از غریبه ها ، حکایت از تفسیر ایشان از فرد غریبه و یا موقعیت دارد . مثل این که با خود می گوید : « این فرد کیست و یا چه می کند؟» . در چنین مواقعی همراه بودن با مادر و احساس ایمنی از وجود وی ، سبب می شود تا واکنش ترس ، جای خود را به توجه و هوشیاری بدهد . ممکن است دیدن فرد غریبه ، یک تجربه ناخوشایند را در طفل زنده کند که در این صورت باز هم احساس وی ترس خواهد بود .

در سن 8تا10 ماهگی ، یک « رده بندی اولیه » در مورد افراد در اطفال شکل می گیرد و دیگران در نظر آنان به عنوان افرادی «غریبه» ، « ترسناک» ، « شلوغ و پرسروصدا » و یا « همبازی خوب » جلوه می کنند . در این زمان آنان می توانند بر اساس تجربه های قبلی خود ، درباره ی افراد جدید حدس هایی بزنند و احتمال بیشتری دارد که تجربه ی قبلی ترس از یک فرد غریبه ، باز هم احساس ترس را در آنان بر انگیزد.

مثلا ترس از آمپول یک پرستار می تواند سبب شود تا در آینده از هر فرد سفید پوشی بترسند . هنگامی که بزرگسالان با اطفال مواجه می شوند ، اما کاملا بی حرکت می مانند و هیچ نوع واکنشی از خود نشان نمی دهند ، باز هم احساس ترس در آنان به وجود می آید . بنابراین، اگر افراد بخواهند با کودکان دوست شوند باید نوعی واکنش نسبت به آنان ابراز دارند.

واکنش نسبت به گریه های اطفال 

گریه زیاد آثار سویی بر طفل به جای می گذارد و بنابراین باید نسبت به آن حساس بود زیرا می تواند انرژی وی را تحلیل برده و سبب کاهش اکسیژن و افزایش گلبول های سفید خون او گردد . گریه زیاد ممکن است در نوزادان تازه متولد شده ، اختلالاتی را در جریان خون ایجاد کند .

بسیاری از والدین نمی دانند که واکنش مناسب در برابر گریه طفل چیست. بیشتر آنان ، گریه های اطفال را به گرسنگی یا درد نسبت می دهند و از این رو معتقدند که باید به گریه های طفل پاسخ فوری داد . اما، از سوی دیگر نگرانند که نکند در آغوش گرفتن مداوم طفل در هنگام گریه ، منجر به « بغلی» شدن وی بشود و یا بی توجهی به گریه ها به او آسیب برساند .

نتایج پژوهش های انجام شده نشان داده است که تحت شرایط آزمایشی و از طریق فرایند شرطی شدن می توان با بی توجهی به گریه اطفال، گریه کردن را در آنان کاهش داد و بر میزان خنده شان افزود . اما، در خانه و در بلند مدت نمی توان نسبت به گریه طفل بی توجه بود ؛ زیرا در چنین مواردی هم تعداد دفعات گریه بیشتر و هم صدای آن بلندتر می شود .

به نظر می رسد که اطفال ابتدا یک « گریه درخواستی » سر می دهند و سپس منتظر واکنش والدین می شوند . آن گاه ، اگر گریه پاسخ مثبت دریافت کرد که قطع می شود و اما اگر پاسخی دریافت نکرد ، طولانی تر شده و تبدیل به یک « گریه تمام عیار » می گردد .

والدینی که پاسخ فوری به این درخواست می دهند به طفل خود یاد می دهند که نباید برای هر چیزی گریه کند . توقف گریه در طول دو هفته اول، با تکان دادن آرام و موزون نوزاد میسر است . جنباندن ، زمزمه کردن ،  و ایجاد برخی صداها مانند صدای جاروی برقی ، تهویه ، همزن و همین طور صداهایی که طفل در طول دوره جنینی شنیده است نیز می تواند گریه اش را متوقف سازد . اغلب  بلند کردن طفل ، اورا آرام می کند ، اما باید از تحریک زیاد و تکان دادن شدید وی پرهیز کرد . بسیاری از نوزادان نیز با مکیدن پستانک آرام می شوند.

مطالب مرتبط :

دیگه باید تنها بخوابی

فرشتگان منطقی

تازه مادران آیا می دانید؟

عاشقانه با نوزادم